به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، زمانی نام هایی چون مندیتا و مورینتس کافی بود تا چشم میلیونها ایرانی در روزهای سهشنبه و چهارشنبه تا نیمههای شب باز باشد و به هنرنمایی این ستارهها در بالاترین سطح فوتبال جهان خیره شود.
در همان دوران کریم و کریمی مهرههایی بودند که یک ملت به حضورشان در تیم کشورشان دلگرم بودند.
سالها گذشت و این ستارهها کفشهای خود را آویختند و روزگار چرخید و چرخید تا آنها در دیگ جوشان که اینروزها فقط یک ورزشگاه پیر و خسته است، به هم رسیدند اما از آن ستارهها جز سایهای تابستانی چیزی باقی نمانده بود!
ستارههای سابق اروپا و آسیا به مصاف هم رفتند اما حتی هزار نفر هم برایشان فریاد نزدند!
ستارههایی که روزگاری میلیونها هوادار و هواخواه داشتند، درغروب پنجشنبه، غروب ستاره را از نزدیک دیدند و این تلنگری است به ستارههای جدیدی که شاید در بهترین روز خود هم به اندازه نصف بدترین روز غروب کردهها، نور و روشنایی ندارند اما به اندازه یک کهکشان ادعا و غرور دارند...