حسین زادگان: ۳۷ و نیم درصد مدال های المپیک را مازندرانی ها گرفته اند/ دولت مصمم است سالن ورزشی جویبار را به موقع بسازد

به گزارش خبرگزاری برنا؛ موفقیت قهرمانان و مدال آوران ورزش مازندران، چشمگیر است. در همین المپیک اخیر سهم این استان، طلای حسن یزدانی، نقره کمیل قاسمی و برنز قاسم رضایی بود. این در حالی است که مدیرکل ورزش استان می گوید نتایج کمی پائین تر از انتظار آنها بوده و اگر بدشانس نبودند، می توانستند 60 درصد کل مدال های ایران در المپیک را به خود اختصاص بدهند.

با حبیب حسین زادگان، مدیرکل ورزش و جوانان استان مازندران، در مورد ویژگی های مدیریت در این استان قهرمان پرور حرف زدیم. درباره وعده هایی که به مدال آوران داده شده، سالنی که وزیر در جویبار کلنگ احداثش را به زمین زد و نگاهی که دولت به ورزش مازندران دارد.

* مازندران در المپیک و پارالمپیک ریو، یکی از موفق ترین استان ها بود. البته بیشتر دوره ها همین بوده و قهرمانان مازندرانی معمولا خوش می درخشند.

در المپیک از 8 مدال، 3 مدالش برای ما بود. در پارالمپیک هم 5 مدال گرفتیم. تازه بدشانسی آوردیم. در المپیک می توانستیم مدال بیشتر بگیریم. فرزان عاشورزاده، بهداد سلیمی، مجتبی عابدینی و رضا یزدانی می توانستند مدال بگیرند.

* برای خودتان این موفقیت ها قابل پیش بینی بود؟

بله ما در حالت خوش بینانه فکر می کردیم 60 درصد مدال ها متعلق به مازندران باشد. ولی بدشانسی آوردیم و 37 و نیم درصد شد.

* نسبت به دوره گذشته ولی فکر کنم کمی افت داشتید.

بله یک طلا کمتر گرفتیم.

* فکر می کنید مدیریت ورزش در استانی مثل مازندران که این اندازه قهرمان دارد و مدال می گیرند، راحت تر است یا استانی که قهرمان کمتری دارد؟

در جایی مثل مازندران که هم سهمیه المپیک و پارالمپیک بیشتر می گیرد و هم مدال بیشتری دارد، توقعات نسبت به دیگر استان ها بیشتر است. انتظارات ورزشکارها، انتظارات جامعه هدف، همه این ها را باید در نظر گرفت.

* ولی از طرفی رسیدن به موفقیت در جایی مثل مازندران راحت تر از دیگر استان هاست، چون بستر قهرمانی تقریبا فراهم است.

بستر هست ولی چیزی که مهم است شیوه مدیریت برای حفظ موفقیت هاست. باید برنامه ریزی کرد، مدال ها که همین طوری به دست نمی آید. باید هم بتوانی دستاوردهای موجود را حفظ کنی و هم تلاش کنی آنها را افزایش بدهی، چون مدام عملکردت مقایسه می شود. همین الان خود شما در مورد مقایسه این المپیک با المپیک گذشته سوال کردید. ما از الان داریم برای بازی های آسیایی جاکارتا آماده می شویم. ستادهایمان را زده ایم و داریم کار می کنیم.

* اداره ورزش و جوانان استان چقدر تاثیر دارد در عملکرد ورزشکاری که به تیم ملی رسیده؟ مثلا یکی مثل بهداد سلیمی، قاعدتا بیشتر کارهایش را با فدراسیون هماهنگ می کند.

هیات ها، ادارات کل و فدراسیون ها همه اعضای یک خانواده اند. مثل یک زنجیره به هم وصل هستند. نقش هر کدام شان کمرنگ شود، روی عملکرد ورزشکار تاثیر می گذارد. همین ورزشکارانی که شما می گوئید ملی پوش هستند، بالاخره خانواده دارند، برای معیشت شان، برای اعزام هایشان، محل تمرین شان و خیلی چیزهای دیگر از استان و شهرستان کمک می گیرند.

* ولی شاید نقش اصلی استان ها در ایجاد سیستمی است که به کشف این استعدادها منجر می شود.

قطعا همین طور است. مثلا الان حسن یزدانی تا قبل از المپیک و مسابقات جهانی پارسال خیلی شناخته شده نبود. خب هیات های استانی و شهرستانی در کشف این پدیده ها خیلی موثر هستند. فرزان عاشورزاده هم همین طور.

* قاعدتا مازندران در ورزش همگانی هم باید وضعیت خوبی در مقایسه با دیگر استان ها داشته باشد.

بله، ما الان طبق ارزیابی ها، جزو استان های برتر هستیم.

* با این وجود احتمالا بیشتر تمرکز شما روی ورزش قهرمانی باشد.

چون از ما انتظار دارند در بحث ورزش قهرمانی همیشه موفق باشیم. از این حیث شاید وضعیت ما با برخی استان های دیگر متفاوت باشد.

* چرا مازندران در ورزش های تیمی خیلی موفق نیست؟ مثلا در فوتبال.

در فوتبال ما دو تا تیم در لیگ یک داریم. خونه به خونه بابل و نساجی مازندران. پارسال می توانستیم به لیگ برتر بیاییم اما نشد.

* چقدر برایتان مهم است که در فوتبال، لیگ برتری شوید؟

حتما می دانید که ما تعداد زیادی فوتبالیست مطرح در تیم های لیگ برتری داریم. هم در پرسپولیس، هم در استقلال و هم در دیگر تیم های لیگ برتری، منتهی چون در استان بنگاه های اقتصادی کلان نداریم، باشگاه داری سخت است. بازیکنان مازندرانی هم عموما جذب باشگاه هایی می شوند که گردش مالی بیشتری دارند.

* یکی از اتفاقاتی که بعد از المپیک افتاد، کلنگ زنی سالن ورزشی 5 هزار نفری جویبار بود. این اتفاق دو نکته داشت. اول اینکه بلافاصله بعد از المپیک بود و به نظر می رسید برای قدردانی از ورزشکاران مازندران و به ویژه کشتی گیران جویباری بوده، دوم اینکه جزو معدود کلنگ زنی های دولت یازدهم بود، چون ظاهرا دولت بنا دارد بودجه عمرانی اش را بیشتر صرف پروژه های نیمه تمام بکند. پیشنهاد ساخت این سالن از کجا آمد و چقدر جدی است؟

من باید اول تشکر کنم از آقای دکتر گودرزی که در هیات دولت با جناب رئیس جمهور صحبت کردند و شرایط ورزش مازندران و جایگاه کشتی در شهرستان جویبار را توضیح دادند. در سفر استانی به مازندران، دکتر روحانی بحث احداث سالن را مطرح کردند و این جزو استثناها بود که جناب رئیس جمهور مصوبه دولت را در جمع مردم مطرح کردند. معمولا موارد در شورای اداری استان مطرح می شود، منتهی با توجه به عنایت ویژه ای که آقای رئیس جمهور به ورزش مازندران داشتند، این موضوع را در جمع مردم مطرح کردند.  البته واقعا در این ماجرا جناب آقای دکتر گودرزی نقش موثر داشتند. استاندار محترم هم نهایت توجه و همراهی را داشته اند. در دولت های گذشته هم این موضوع مطرح بوده اما انجام نشده.

* فکر می کنید چه زمانی این پروژه آماده می شود؟

بستگی به موارد مختلفی دارد.

* مثلا تامین اعتبار...

بله. این پروژه جزو مصوبات دولت است. دولت هم مصمم است و هم دارد پیگیری می کند که این کار حتما انجام شود. هم مقامات استانی و هم شخص وزیر مرتب موضوع را پیگیری می کنند. حتما می دانید که این جزو معدود پروژه هایی است که خود آقای وزیر کلنگش را زده اند. ما داریم تلاش می کنیم که ان شاءالله کارگاه زودتر تجهیز شود. مطالعاتش انجام شود. تقریبا مذاکره کرده ایم با پیمانکاری که بتواند سریع تجهیزات را آماده کند.

* پس شما معتقدید جای نگرانی وجود ندارد؟ چون بعضی ها می گویند نکند مثل سال های قبل در حد همین کلنگ زنی باقی بماند.

اصلا جای نگرانی وجود ندارد. خوشبختانه هم دولت، هم وزیر محترم، هم سازمان مدیریت و استاندار محترم، همه و همه خودشان را متعهد می دانند نسبت به قولی که به مردم داده اند. فقط ما باید کمی تحمل داشته باشیم. پروژه بزرگی است و قاعدتا آماده شدنش کمی زمان می برد. نباید شتابزدگی در کیفیت کار ما تاثیر بگذارد. طبیعتا این سی و چند روزی که از کلنگ زنی گذشته، زمان کافی برای قضاوت در مورد انجام شدن یا نشدن چنین پروژه بزرگی نیست. باز هم تاکید می کنیم جناب وزیر و مدیران ارشد ورزش کشور خودشان را متعهد می دانند که این کار حتما به بهترین شکل انجام شود. امیدوارم همه دوستانی که در این مورد اظهارنظر می کنند، اظهار نظرشان متعهدانه باشد و به طوری نباشد که به اعتمادی که مردم به دولت دارند، لطمه بزند. این دولت خودش را از مردم می داند و برای مردم ارزش قائل است.

* یکی از دغدغه های طرفداران کشتی، آینده ستاره های جوانی مثل حسن یزدانی است. قبل از حسن یزدانی، مازندران کشتی گیران مطرحی مثل عباس حاج کناری و مهدی حاجی زاده را داشته که به رغم استعداد فراوان، فقط دوره کوتاهی درخشیده اند و به سرعت از دنیای قهرمانی کنار رفته اند. آیا شما تمهیداتی دارید برای مراقبت از ستاره های ورزش مازندران؟

تربیت سرمایه انسانی کار سختی است ولی سخت تر از آن نگهداری این سرمایه هاست. موضوع فقط در مدیریت ورزش هم خلاصه نمی شود. جامعه خیلی تاثیر دارد. خانواده تاثیر دارد. رسانه ها و افکار عمومی تاثیر دارند. خوشبختانه این قهرمانان اکثرا دانشجو شده اند، پس دانشگاه ها هم تاثیر دارند. مردم شهرهایی که این قهرمانان در آن ها زندگی می کنند، باید آنها را تکریم کنند. چون می دانید اگر یک زمانی مورد بی مهری جامعه قرار بگیرند، ممکن است دچار مشکلاتی شوند. پس محافظت از این سرمایه ها وظیفه همه است. خود این افراد هم باید صیانت کنند از ارزشی که دارند. باید قدر خودشان را بدانند. اگر انسان قدر خودش را بداند، بیشتر از خودش مواظبت می کند و سالم زندگی خواهد کرد.

* چه بخواهیم چه نخواهیم، متاسفانه یا به زعم بعضی ها خوشبختانه، ورزش قهرمانی به مسائل مالی و موضوعاتی مثل پاداش دادن به قهرمانان گره خورده است. مازندران هم که خدا را شکر قهرمان زیاد دارد. استان شما در بحث تقدیرهای بعد از المپیک چه کار کرده است؟

تا سال گذشته یعنی 94 تمام تقدیرها و تکریم ها را انجام داده ایم. بعضا حتی از مدل کشوری هم زودتر انجام داده ایم. در مازندران شرایط برای حمایت از قهرمانان ورزشی ممکن است سهل الوصول تر باشد. مثلا اگر قرار باشد مسکنی داده شود، مقامات استانی دستشان بازتر است. در مازندران ورزشکاران دیده می شوند و چون در افکار عمومی جایگاه خوبی دارند، به نفع مدیران است که به آنها توجه کنند. امسال هم تا امروز که با شما صحبت می کنم استان ما به طور متوسط روزی یک مدال بین المللی به دست آورده است. خب این شرایط استثنایی است. بعضی از استان ها شاید به تعداد انگشتان دو دست هم نتوانسته اند مدال داشته باشند. برای المپیک ها و پارالمپیک ها پاداش ویژه در نظر گرفته شده. بعضی از شهرستان ها خوب عمل کرده اند...

* تا الان پاداشی پرداخت شده؟

بله. یکی، دو تا از شهرستان های ما با حمایت شورای شهر، زمین های شهری به قهرمانان شان داده اند. بعضا خودرو در نظر گرفته شده برای قهرمانان. آقای استاندار هم قبل از المپیک قولی به ورزشکاران داده بودند که ما تلاش می کنیم به زودی محقق شود.

* چه قولی؟

پاداش نقدی.

* چقدر؟

قرار شده به طلا 100 میلیون، نقره 75 میلیون و برنز 50 میلیون تومان پاداش داده شود. در مورد پارالمپیک ها البته رقم مشخصی تعیین نشده بود ولی داریم تلاش می کنیم، در حد توانمان از این دوستان هم تقدیر کنیم. ستادی زده ایم به نام ستاد حمایت از ورزشکاران و قهرمانان. قرار شده سه تا اولویت اصلی زندگی شان را پیگیری کنیم؛ مسکن، معیشت و اشتغال. تقریبا کار دارد به نتیجه می رسد. همین چند روز پیش همه دوستان را بردیم پیش استاندار. هم المپیکی ها، هم پارالمپیکی ها و هم حتی ورزشکارانی که صرفا سهمیه به دست آورده بودند ولی نتوانسته بودند مدال بگیرند. جلسه خیلی خوبی بود. تلاش می کنیم بعد از ماه محرم بتوانیم مراسم تجلیل از این عزیزان را برگزار کنیم.