به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، در طول هشت روز برپایی نمایشگاه مطبوعات از پاستور نشینان گرفته تا ساکنین بهارستان اغلب گذری به نمایشگاه داشتند تا ببینند و بشنوند و البته به سوالات پاسخ دهند، در این راستا حتی افرادی که تیغ تیز انتقادات را در برابر خود افراشته می دیدند باز سینه سپر کردند و در میان جمع رسانه حاضر شدند.
وقتی سخن به رویارویی با منتقدان می رسد آن هم در بیست و دومین نمایشگاه مطبوعات، اولین مصداقی که به ذهن می رسد مربوط به لحظه حضور «ولی الله سیف» رئیس بانک مرکزی در نمایشگاه می شود زمانی که معترضان به سود بانکی و موضوع تاخیر در تحویل واحدهای مسکن مهر، در برابرش ظاهر شدند؛ اما با وجود فشاری که به لحاظ روانی بر فضای نمایشگاه و شخص رئیس بانک مرکزی وارد شد اما این موضوع باعث نشد تا این مسوول دولتی از حضور در غرفه های رسانه های منتقد باز بماند و حتی اینطور به نظر رسید که اولویت متوجه منتقدین است تا مدافعین.
این نحوه رفتار فقط مختص رییس بانک مرکزی نبود و دیگر وزرا و حتی نمایندگان نزدیک به دولت نیز آن را در دستور کار خود قرار دادند.
اما در مقابل یک سوال باقی ماند و آن اینکه مدعیان پاسخ گویی چرا حتی از حضور در غرفه رسانه های حامی خود پرهیز کردند؟! آیا این بهترین فرصت برای شفاف سازی و پرده برداشتن از ابهامات نبود؟! وقتی سوال به اینجا می رسد قطعا یک سوی نگاه ها به سمت شهرداری تهران می چرخد، شهرداری که چند ماهی ابهامات بسیاری در مورد اقداماتش مطرح بود و نهایتا پاسخ ابهامات به فیلترینگ چند سایت و خبرگزاری برنا و نهایتا بازداشت یاشار سلطانی، مدیر مسوول معماری نیوز ختم شد.
حال باید گفت آیا قالیباف نمی توانست نه مانند سیف در غرفه های رقیب بلکه تنها با حضور در غرفه روزنامه همشهری که وابسته به شهرداری تهران است به آنچه که ابهام خوانده می شود پاسخ دهد؟
شهرداری و شخص قالیباف امسال به حق یا ناحق مورد هجمه و انتقاد بود و انتظار می رفت که به نمایشگاه بیاید و با رسانه ها روبرو شود و بسیاری از سوالات را پاسخ دهد اما تا آخرین روز نمایشگاه یک سوال در میان اهالی رسانه دهان به دهان می چرخید "قالیباف کجایی؟ دقیقا کجایی؟"