تالار وحدت پذیرای طولانی‌ترین کنسرت سال شد/ حامی در انتظار معجزه

به گزارش خبرگزاری برنا، کنسرت «یلدای حامی» سه شنبه شب ۳۰ آذرماه در حالی با چهل دقیقه تاخیر در تالار وحدت تهران میزبان دوستداران موسیقی بود که این خواننده یکی از طولانی ترین اجراهای زنده موسیقی سال جاری را برای طرفدارانش ارائه کرد.

وی پس از حضور نوازنده‌های ارکسترش روی صحنه با دکلمه شعر «قسم به عشقمون قسم/ همش برات دلواپسم»، روی صحنه آمد و پس از سکوتی چند ثانیه‌ای با همراهی ارکسترش، قطعه «زمستون» را به عنوان نخستین قطعه کنسرتش اجرا کرد و ضمن خوشامدگویی به حاضران در سالن گفت: مفتخرم که در بلندترین شب سال میزبان شما هستم و اعتراف می‌کنم که احساس عجیبی دارم. در این لحظه با یک انرژی بالا و خوشحالی زائدالوصف رو در روی شما هستم چون دقایقی قبل از اینکه روی صحنه بیایم، پسر برادرم به دنیا آمد و این خبر خوشحال کننده، بهترین انرژی مثبت برای من بود.

حامی افزود: امشب در لحظه ورودم به محوطه تالار وحدت هم متوجه شدم که دوستانی از آبادان برای دیدن این کنسرت به تهران آمده‌اند و در این شب سرد، باورم نمی‌شد که خداوند تا این حد من را دوست دارد. این یک معجزه است که خدا هنوز تا این حد دوستم دارد و از داشتن دوستانی مثل شما احساس غرور می‌کنم.

یاد من باش، سفر و دیوونگی سه قطعه ابتدایی این کنسرت پس از اجرای «زمستون» بودند و حامی پس از اجرای هر اثر با معرفی ترانه سرا و آهنگساز و تنظیم کننده قطعاتش، ضمن ادای احترام به هنرمندانی که با آنها آثارش را ساخته، خاطره‌ای از تولید و زمان انتشار قطعاتش نقل می‌کرد.

اجرای ورژن پیانوی قطعه «سوگند» با همراهی پیانوی رضا تاجبخش بخش بعدی کنسرت «یلدای حامی» را تشکیل می‌داد که این خواننده در آغاز اجرای این اثر دیگر برادرزاده خردسالش سامیار را روی صحنه آورد و در حالی که او را در آغوش گرفته بود با همخوانی او، این قطعه را اجرا کرد که با استقبال حاضران در سالن رو به رو شد.

«لیلای من کو» و «گل مینا» دو قطعه پرطرفدار حامی بودند که با همخوانی حاضران در سالن اجرا شد و این خواننده پس از اجرای «گل مینا» گفت: «گل مینا» را در اوج بی‌پولی برای مادرم ساختم. آقای بابک بیات هنوز در قید حیات بودند و من می‌ترسیدم در حضور ایشان، موسیقی این اثر را با پسر استاد بیات یعنی بامداد بیات کار کنم. می‌ترسیدم نکند خوشش نیاد و بعد از اینکه با ایشان و چند دوست دیگر تنها شدیم، این قطعه را برای استاد بیات گذاشتم و ایشان هم خوششان آمد. بعدها بابک صحرایی به من گفت که آقای بیات بعد از شنیدن این قطعه کلی گریه کردند. به همین جهت این قطعه تقدیم‌ می‌کنم به همه مادران ایران و همه مادرانی که امشب در بلندترین شب سال در کنار فرزندانشان افتخار میزبانی از آنها را دارم.

«پرستش»، «هم‌گریه»، «گلایه‌ای نمی کنم» سه قطعه ای بودند که پیش از اجرای قطعه «یلدا» در سالن اجرا شد و حامی با شاره به حضور یک دوست نابینا در ردیف چهارم سالن از او خواست بلند شود تا همه بتوانند او را ببینند و سپس به حاضران در تالار وحدت گفت: بارها و بارها در تمام گفتگوهایم گفته‌ام که تاثیرپذیری زیادی از شخصیت و هنر آندره بوچلی داشته و دارم و قطعه «خداحافظ» را تحت تاثیر احساس آندره بوچلی خواندم. هنرمند نابینایی که در جهان توانسته مخاطبان زیادی را به سمت آثارش بکشد و از دیدن این دوست در کنسرتم احساس خوبی دارم. نابینا بودن اتفاق سختی‌است ولی قطعا باعث نمی‌شود افراد پیشرفت نکنند.

«یلدا» عنوان قطعه بعدی بود که حامی در کنسرتش اجرا کرد و «فقط نگاه می کنم»، «غزل» و «دلم گرفت» از پرطرفدارترین قطعات حامی بودند که با همخوانی طرفدارانش در سالن اجرا شدند.

«خواب سیاه» و «سپید و سیاه» دو قطعه پایانی کنسرت حامی بودند ضمن اینکه وی از تمدید این کنسرت با برنامه هایی ویژه و جالب در اوایل اسفندماه خبر داد که قصد دارد در آن اجرا با انتخاب ۷ نفر از بین هنرجویان جوان موسیقی، اجرایی مشترک و پر از ایده را روی صحنه ببرد.

در هنگامی که تمامی نوازنده‌ها برای ادای احترام در جلوی سن حاضر بودند، حامی با اجرای بدون موسیقی قطعه «خداحافظ» پایان بخش طولانی ترین اجرای سال در تالار وحدت بود که تا حدود ساعت یک بامداد به طول انجامید تا در بلندترین شب سال، لقب طولانی ترین کنسرت سال را نیز از آن خود کند.

محمدرضا عقیلی وظیفه تنظیم قطعات این کنسرت را بر عهده داشت و برای رهبری ارکستر در چند قطعه نیز روی صحنه حاضر شد. رضا تاجبخش سرپرستی ارکستر حامی را بر عهده داشت و نوازنده هایی چون رضا لمعانی، علی جعفری پویان، کسری سبکتکین، علیرضا میرآقا، ترانه پوریوسف، تینا جامه گرمی، نوید شعبانزاده و سانوا عندلیبی در ارکستر حامی ساز زدند. امیرمیلاد نیکزاد هم برای نخستین بار به عنوان نوازنده درامز در این کنسرت به هنرنمایی پرداخت.

کنسرت «یلدای حامی» به همت موسسه «کامیاب بهاران» و به تهیه کنندگی علی حق‌شناس در تهران برگزار شد و سیاوش خلبانی نیز مدیریت اجرایی این برنامه را بر عهده داشت.