هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

چهل و نه سال از فقدان تختی می گذرد، و علیرغم گذر نزدیک به نیم قرن، هنوز یاد آن وداع تلخ در کام دوستداران پهلوان یگانه دوران باقی است.

چرا تختی این گونه در ورزش درخشید و جاودانه شد و چرا غبار فراموشی هـیچگاه بر چهره اش ننشست؟ 

تختی به یقین یک ورزشی تمام عیار بود. ورزش را در همه ابعاد به درستی درک کرده بود و به همین دلیل، ارائه کاملی از ورزش را در مقابل دیدگان مردم و علاقمندانش به نمایش می گذاشت.

برای ورزش می توان فضیلت های متعددی را قائل بود که یکی از آن ها فضیلت قهرمانی است. به واسطه کسب سکوهای افتخار و قهرمانی است که جامعه جایگاه خاصی برای قهرمانان قائل است و آنان به همین دلیل، چندصباحی در نزد مردم عزیزند. اما طول عمر فهرمانی ها در اذهان و افکار مردم چندان ماندگار نیست و به سرعت در شلوغی دنیای ورزش و در لابلای رویدادهای جدید آن کمرنگ می شود. 

براین اساس، تختی نیز یک قهرمان ورزشی بود و به لطف قهرمانی هایش و کسب افتخار برای ایران و ایرانی مورد توجه مردم دوران خود بود.

اما چه شد که تختی در زمان خود متوقف نشد و بسان موجی بلند از هم دوره ای های قهرمان خود پیشی گرفت و به نامی ماندگار در ورزش بدل شد؟ آیا تختی در وجودش از فضیلتی متفاوت برخوردار بود که توانست این چنین خود را از دیگران متمایز کند؟

نگاهی به دنیای تختی و زاویه دید وی به ورزش، قهرمانی، مردم، و شرایط دوره زندگانی اش می تواند گویای همان فضیلتی باشد که تختی را از دیگران جدا کرد و تافته ای جدا بافته ساخت. مشی و مرام تختی حکایت از نگاهی عمیق به ورزش داشت و نشان می داد که وی آرزوهایش را به سقف کوتاه قهرمانی محدود نساخته بود. از نگاه تختی، قله ورزش به قهرمانی های زودگذر منتهی نمیشد، بلکه او قله ورزش را فتح دلهای مردم می دانست که راه سخت رسیدن به آن را نیز در خودسازی و زندگی باعشق و عاری از هرگونه ریا و تطاهر با مردم آموخته بود. 

از نگاه تختی، قهرمانی در بعد روحی ورزش بسیار فراتر از بعد جسمی ورزش بود. و همین نگاه عمیق وی نسبت به ورزش و اولویت به بعد روحانی آن و پایبندی به الزامات آن حتی در میدان سخت رقابت با حریفان قدر دوران خود بود که به پهلوانی و ماندگاری تختی انجامید. به واقع تلفیق فضیلت پهلوانی با شخصیت قهرمانی بود که تختی را در تسخیر قلب های مردم به أوج رساند. اوجی که هیچکاه تحت الشعاع گذر زمان قرار نخواهد گرفت و از تلألؤ آن کاسته نخواهد شد.

در سالروز فقدان آن اسطوره پهلوانی ورزش ایران، به روح بلندش درود می فرستیم و قدردان فضیلت های به یادکار مانده اش هستیم. ورزش ایران با نام تختی و استمرار مشی و مرام پهلوانی اش می تواند همواره به اوج بیندیشد و قله های معرفت را فتح کند.