دیپلماسی غذایی

به گزارش برنا از اصفهان  و به نقل از معین نیوز،در عصری که زندگی می‌کنیم، همه ویژگی‌های تاریخی و فرهنگی این قابلیت را دارند که به یک محصول گردشگری و جهانگردی تبدیل شوند غذا موجب پیوند صمیمی میان تاریخ و فرهنگ مردم جامعۀ میزبان با گردشگران می‌شود. غذا یک زبان مشترک است و مهم‌تر این‌که یک حق جهانی است.

هزینه‌ای که گردشگران برای غذا می‌پردازند می‌تواند تا یک‌سوم کل هزینه‌های سفر آن‌ها را دربرگیرد که این میزان نسبت بالایی از درآمد حاصل از گردشگری نیز محسوب می‌شود. غذاها و نوشیدنی‌‌ها می‌توانند به جذابیت سفر برای مسافران بیفزایند و خاطرات به‌یادماندنی‌تری را رقم بزنند. غذاهای جذاب و معتبر می‌تواند گردشگران را به یک مقصد گردشگری سوق دهد. به‌عنوان‌مثال، بسیاری از گردشگران، سفر به ایتالیا را به دلیل غذاهای آن انتخاب می‌کنند.

در سال ۲۰۱۰ از حدود 53 میلیون نفر گردشگری که برای تعطیلات اسپانیا را انتخاب کرده بودند، ۶ میلیون نفر گفته بودند به‌دلیل گردشگری غذا این کشور را انتخاب کرده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد، گردشگران همیشه به غذا توجه ویژه‌ای دارند. البته به‌طورکلی غذا یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصادی جهان است. در همین اسپانیا صنعت غذا و کشاورزی در سال 2010 حدود 8 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌داد. همچنین در کل، بخش غذا پویاترین بخش از صادرات اسپانیا را تشکیل می‌دهد.

پژوهشگرانی که در عرصه خوراک و غذا در ایران فعالیت دارند همواره به تنوع بیش از 2500 نوع غذا و 109 نوع نوشیدنی و انواع نان و شیرینی در کشور اشاره می‌کنند که این تعداد بیش از هر چیز به تنوع فرهنگی، قومی و جغرافیایی این مرزوبوم برمی‌گردد. اما کمتر نام‌و‌نشانی از پیشینه و تنوع غذاهای محلی و مکتب ایرانی در مراکز پذیرایی گردشگری ایران دیده می‌شود و هرچه به مشام می‌رسد فقط بوی کباب‌کوبیده و جوجه‌کباب است که این عدم تنوع گاه شکوه و گلایه‌های گردشگران غربی را که وارد کشور می‌شوند، نیز به همراه دارد و با گفتن هر روز کباب به این یکنواختی واکنش نشان می‌دهند. بااین‌همه، غذاهایی در برخی نقاط ایران وجود دارد که کمتر شناخته‌شده هستند و امکان سرمایه‌گذاری دارند.

علی پزشکی

دکتری تخصصی سیاستگذاری غذا و تغذیه