شخصیت هایی که در کودکی به حکومت رسیدند

کاملاً روشن است که یک نوزاد ۶ روزه نمی تواند بر کسی حکومت کند و تا زمانی که ماری به سن قانونی نرسیده بود مادرش اداره حکومت را بر عهده داشت. وقتی که ماری به سن ۱۸ سالگی رسید توانست حکومت در اسکاتلند را در دست بگیرد اما بزودی اوضاع آن طور که انتظار داشت پیش نرفت. ماری خیلی زود با مردی که متهم به قتل همسر سابق ماری بود ازدواج کرد. 
  
بدین ترتیب ماری از مقام خود عزل و به انگلستان گریخت. او با این کار امید داشت که ملکه الیزابت اول که دختر عمویش بود از وی محافظت می کند. اما ملکه الیزابت برخلاف تصور وی را به مدت ۱۸ سال زندانی کرد. در نهایت ماری در سال ۱۵۸۷ و در سن ۴۴ سالگی به جرم مشارکت در توطئه قتل ملکه الیزابت گناهکار شناخته شده و اعدام گردید. 
 
ایوان مخوف تزار روسیه (Russian tsar Ivan the Terrible) 

ایزابلا بعد از مرگ پدرش در سال ۱۸۳۳ به مقام ملکه دست یافت. در آن زمان وی تنها ۳ سال سن داشت. بسیاری از مردم اسپانیا می خواستند که کارلوس عموی ایزابلا پادشاه شود. طرفداران کارلوس که به «کارلیست ها» (The Carlists) معروف بودند از پذیرفتن یک زن به عنوان حاکم و پادشاه جدید سر باز زدند. این موضوع به یک سلسله جنگ های داخلی منجر شد که به آن ها «جنگ های کارلیست ها» (the Carlist Wars) گفته می شود. 
 
ایزابلا به طور رسمی در سن ۱۳ سالگی تاجگذاری کرد اما شرایط به زودی برای وی ناخوشایند شد. بعد از مدتی مردم خبردار شدند که ملکه از شوهر خود تمکین نکرده و جدا از او زندگی می کند. این موضوع باعث قیام مردم در سال ۱۸۶۸ شد. در نتیجه وی از کشور خود تبعید و به فرانسه رفت. 
 
ملکه کریستینا در سوئد (Christina of Sweden) 
  

 
کریستینا در سن ۶ سالگی و بعد از مرگ پدرش به عنوان ملکه انتخاب شده و در سن ۱۸ سالگی به طور رسمی حکومت را در دست گرفت. در بین این سال ها ملکه مانند یک پسر آموزش دیده و تربیت شد و بزودی به خاطر هوش فوق العاده اش مورد ستایش قرار گرفت. کریستینا به عنوان ملکه هر روز ساعت ۵ صبح برای مطالعه از خواب بیدار می شد. وی در سال ۱۶۵۴ و تنها بعد از ده سال حکومت از مقام خود کناره گیری کرد. این تصمیم باعث تعجب همگان شد. 
  
برخی بر این باورند که مخالفت کریستینا با ازدواج کردن دلیل اصلی وی برای کناره گیری از مقام خود بوده است. عده ای دیگر نیز ادعا می کنند که ملکه مخفیانه به دین کاتولیک ها متمایل شده بود و بدین دلیل از مقام خود استعفا داد. 
 
در هر صورت کریستینا به رم گریخت و بقیه عمر خود را در آنجا به مصاحبت با پاپ ها و لذت بردن از هنرهای زیبا گذراند. 
 
پویی امپراتور چین (Puyi) 
  

پویی در سن ۲ سالگی و در سال ۱۹۰۸ به عنوان امپراطور چین انتخاب شد. تنها ۳ سال بعد انقلابی در چین رخ داد که باعث سقوط نظام سلطنتی در این کشور و تاسیس جمهوری چین شد. اما انقلابیون به پویی اجازه دادند که به زندگی مجلل خود در شهر ممنوعه ی بِیجینگ (Beijing’s Forbidden City) ادامه دهد. هر زمان که وی به پیاده روی می رفت گروهی از نوکرها و مستخدمان او را همراهی کرده و در صورت نیاز به او دارو، چای و یا کیک می دادند. 
 
در نهایت پویی از شهر ممنوعه بیجینگ بیرون انداخته شد و به ژاپن فرار کرد. باقی عمر او بسیار عجیب تر از دوران کودکی اش پیش رفت. او به عنوان امپراطور دست نشانده یکی از استان های چین که در کنترل ژاپنی ها بود انتخاب شد. امپراطور پویی نگون بخت در پایان جنگ جهانی دوم به اسارت نیروهای روسی درآمد. وی ۵ سال را در زندان های سیبری به سر برد و بعد از آن به چین بازگردانده شد. در چین، پویی را به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه و به زندان انداختند. 
  
ده سال بعد وی مورد عفو قرار گرفته و به عنوان یک باغبان ساده در بیجینگ مشغول بکار شد. پویی در سال ۱۹۶۷ به علت بیماری سرطان درگذشت. فیلم برنده جایزه اسکار «آخرین امپراطور» (The Last Emperor) از زندگی پویی الهام گرفته شده است. 
 
سلطان مراد چهارم (Sultan Murad IV) 
  

 
سلطان مراد چهارم در سال ۱۶۲۳ و در سن ۱۱ سالگی به مقام سلطانی امپراطوری عثمانی دست یافت. وی برای در هم شکستن قیام های علیه حکومت بسیار مصمم بود. از این رو همه قهوه خانه ها و مراکز تجمع مردم را تعطیل کرد زیرا بر این باور بود که مخالفان وی در این مکان ها گرد هم آمده و برای ساقط کردن امپراطوری وی برنامه ریزی می کنند. همچنین او تنباکو را قدغن اعلام کرد و هر کسی که در حال کشیدن تنباکو دیده می شد بلافاصله اعدام می گردید. 
 
در یک اقدام وحشتناک دیگر روزی سلطان مراد دید که چند زن در حال رقصیدن هستند. مراد از دیدن این صحنه به خشم آمده و دستور داد که تمامی آن ها را در آب خفه کنند. او همچنین موسیقیدان ارشد خود را به دلیل این که یک ترانه فارسی خوانده بود گردن زد. در آن دوران دولت های عثمانی و ایران با هم دشمن بودند. 
 
شاه توتانخامون (King Tut) 
  

توتانخامون در حدود سال ۱۳۳۳ قبل از میلاد مسیح و در سن ۸ سالگی به قدرت رسید. او ۱۰ سال بعد به دلایلی نامعلوم درگذشت. علت معروف بودن این پادشاه جوان بیشتر به خاطر مردن و جنازه اش است تا دوران زندگی و حکمرانی اش. جسد مومیایی شده او در سال ۱۹۲۲ در مصر کشف شد که یکی از بزرگ ترین و مهم ترین دستاوردهای باستان شناسی تاریخ به شمار می آید. 
 
 هنری پنجم (Henry VI) 
  

 
جان بلافاصله بعد از تولدش در سال ۱۳۱۶ به عنوان پادشاهی رسید زیرا پدرش چند ماه قبل از تولد وی درگذشته بود. وی تنها ۵ روز بعد از دنیا رفت و برخی ادعا می کنند توسط عمویش که بعد از او به قدرت رسید مسموم شده بود. 
 
شاه سوبهوزا دوم پادشاه سوازیلند (King Sobhuza II of Swaziland) 
  

 
شاه سوبهوزا دوم از سن ۲ تا ۸۳ سالگی و به مدت ۸۱ بر سوازیلند حکومت کرد. در طول این دوران وی برای بدست آوردن استقلال کشورش با بریتانیا جنگید و از لحاظ اقتصادی سوازیلند را به موفقیت چشمگیری رساند. او القاب فراوانی در سوازیلند دارد از جمله «کوه بزرگ»، «گاو نر»، «پسر فیل»، «توصیف ناپذیر» و«شیر». برخی ادعا کرده اند که سوبهوزا بیش از ۱۰۰ زن داشته است. سوبهوزا در سال ۱۹۸۲ و در سن ۸۳ سالگی درگذشت. 
 
شاپور دوم شاه ایران (Shah Shapur II) 
  

 
شاپور دوم از شاهان سلسله ساسانی بود که بلافاصله بعد از تولد در سال ۳۰۹ بعد از میلاد مسیح به عنوان پادشاه جدید انتخاب شد زیرا پدرش چندماه پیش از آن از دنیا رفت. اما بر طبق افسانه ها وی حتی قبل از تولد نیز به عنوان پادشاهی رسیده بود زیرا بر طبق این افسانه بعد از مرگ پدرش با قرار دادن تاج سلطنت بر روی شکم مادر شاپور، وی رسماً به مقام پادشاهی رسید. شاپور دوم در سن ۱۶ سالگی قدرت را به طور کامل در اختیار گرفت. 
 
سیمئون ساکسِکوبورگوتسکی شاه بلغارستان (Simeon Saxecoburggotski ، king of Bulgaria)