بیانیه مشترک کانون های دانشجویی به هیات رییسه دانشگاه آزاد

بسم الله الرحیم

وَ هُوَ الَّذی جَعَلَکُمْ خَلائِفَ الْأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَکُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِیَبْلُوَکُمْ فی‏ ما آتاکُمْ إِنَّ رَبَّکَ سَریعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحیمٌ / و اوست کسی که شما را در زمین جانشین قرار داد، و بعضی از شما را بر برخی دیگر به درجاتی برتری داد تا شما را در آن چه به شما داده است بیازماید. آری، پروردگار تو زود کیفر است و او بس آمرزنده ی مهربان است - انعام، 165 .

هنوز سایه غم رفتن پدر معنوی دانشگاه از پیکره وجود دانشجویان رخت نبسته بود که غروبی دیگر از تفکر هاشمیان، ذهن تارمان را تاریک کرد؛ پس از سه سال و نیم هدایت داهیانه و راهبری عالمانه در کرانه پر تلاطم حوزه فرهنگی دانشگاه، دکتر سید طه هاشمی با کارنامه ای درخشان از پویش ها، کنش ها و حرکت بی وقفه در شاهراه ارزش های فرهنگ ناب ایرانی اسلامی، از مسئولیت خویش در حوزه دانشجویی و فرهنگی دانشگاه کناره گرفت و سربلند و عزتمندانه این آزمون بزرگ پروردگار را در سایه تکریم و حمایت آحاد دانشجویان و جامعه کنشگر فرهنگی، پشت سر نهاد.

حضرت حجت الإسلام والمسلمین دکتر سید طه هاشمی؛

ذکر آن چه از رفعت و رأفت، سازندگی و ارزندگی، تلاش و پیگیری، تکریم و پاسخگویی و همه آن چه در این سال ها، ماه ها و روزهایی که سکان فرهنگی دانشگاه را پدرانه در دست داشتید، هرگز از زبان و بیان ما و این چند سطر بر نمی آید... اما بدانید که نیک می دانیم این پیکر بیمار که در بستر بی هویتی، تک صدایی، رخوت و انزوا روزهای سختی را با نزدیک شدن به سوی مرگِ تمام آرمان های دانشجویی سپری می کرد، حیات امروز خویش را مدیون پزشکی است که از اعتبار خود برای این تبار خرج نمود تا نفسی دوباره در مجموعه های دانشجویی دمیده شود.

آری، ای طبیب دل بیمارمان، مرهم زخم های انحصار طلبی؛ به راستی جای چه کسی را تنگ کرده بودی که هر روز عده ای در خیال خود برای رفتنت پای می کوبیدند و اخبار نبودنت را در جهان مجازی به رخ بی پناهانی که پناهشان بودی می کشیدند؟ اجرای کدامین حُکم قانون، اینگونه فریاد از عده ای که همه چیز را با همه چیز صرفاً برای خود می خواستند بلند کرده بود؟

جناب آقای دکتر علی اکبر ولایتی، جناب آقای دکتر حمید میرزاده؛

روزهای پیش رو و بدون آیت الله رفسنجانی (ره) اگر بخواهد با شیبی این چنین سپری شود، دیری نپاید که دانشگاه از محور اعتدال خارج شده و در بند سلایق عده ای آن قدر گرفتار می آید که جز یک صدا -و آن هم صدای بی صدایی- از آن شنیده نخواهد شد.

اکنون که دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان بزرگترین دانشگاه حضوری جهان در آستانه ورود به جمع دانشگاه های نسل چهارم دنیا قرار دارد، سکوت در برابر تک صدایی و چشم بستن بر رنجش و جدایی نخبگان از این دانشگاه، یعنی دست شستن از امید به آینده ای روشن و از دست رفتن فرصتی تکرار نشدنی برای خانواده بزرگ دانشگاه آزاد اسلامی.

رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای (مد ظله العالی)؛

این صدای دانشجویان فعال عرصه های مختلف فرهنگی، هنری، اجتماعی ، ادبی و مذهبیِ نیمی از آموزش عالی کشور است.

نگرانی از تبعات سیاسی کاری و سیاست زدگی در محیط علمی و فرهنگی دانشگاه و واهمه از آینده ای نامعلوم برای کانون های دانشجویی و فرزندانِ کنشگرِ ایران اسلامی، امروز کار را به جایی رساند تا سکوت خود را شکسته و دست به دامان حضرتتان شویم و از شما بخواهیم قبل از آن که دیر شود، رهنمودی برای حوزه فرهنگی این دانشگاه بفرمایید تا وضعیت موجود بیش از این، اندیشه جوانان دلسوز و دغدغه مند را مستأصل و ناامید ننماید.

جدایی فرهنگ و هنر از دانشگاه و محیط علمی کم از جدایی دین از سیاست ندارد؛ ثمره جدایی فرهنگ و هنر از دانشگاه در دهه های گذشته، به محاق رفتن هنر تا زیرزمین هایی بود که نه تنها به فرهنگ و هنر ضربه وارد نمود، بلکه ذائقه ی نسل جوان ایرانِ متمدن را نیز تحت الشعاع خود قرارداد. بیرون راندن هنر از محیط علمی و رهسپار ساختنش به بازار و خیابان کار را به جایی رساند که تعداد ماهواره های پشت بام ها از تعداد حاضرین در سالن های سینما بیشتر شد. بیرون راندن فرهنگ و هنر در این سال ها و مخالفت با فعالیت های خودجوش دانشجویی، نه فعالیتی را متوقف ساخت و نه حرکتی را کُند نمود؛ بلکه تنها مانعی شد بر مسیر «غنی سازی هنر به فرهنگ بومی» و عاملی گشت برای غریب ماندن «فرهنگ و هنر فاخر» در دانشگاه و در بین نسل جوان.

باری، در خلال وارد آمدن ضرباتی ازین دست و کج اندیشی هایی این چنین، به واسطه مجاهدت ستودنی شاگرد چند ساله تان و به ظهور و بروز رساندن آنچه در مکتب استاد آموخته بود، امروز جمع کثیری از جوانان فعال فرهنگی فارغ از هرگونه خطوط جناحی و تنها برای هنر، فرهنگ و نوع دوستی و به پشتوانه حمایت های قانونی شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای اسلامی شدن دانشگاه ها، فعالیت خود را در جای جای ایران اسلامی آغاز کرده و امیدوارند که زیر بیرق قانون و در سایه بهره مندی از نصایح و تدابیر رهبر فرزانه انقلاب روزهای بهتری را پیش رو داشته باشند.

در پایان، با خاطر نشان ساختن جایگاه مهم کانون های دانشجویی به عنوان جریانی مستقل و اثرگذار در سپهر فرهنگی دانشگاه و جامعه، تأکید می نماییم که «کانون های فرهنگی، هنری، اجتماعی ، ادبی و مذهبیِ دانشجویان» حسب اهداف و رسالت مهم خویش در فرآیند توسعه فرهنگی دانشگاه و حرکت در مسیر نقشه مهندسی فرهنگی کشور، می بایست به طور شایسته تری از حمایت های راهبردی دانشگاه و دیگر نهادهای اثر گذارِ نظام بهره مند شده و ضمن بسترسازی جهت تحقق و اجرای کامل ظرفیت های مغفول قانونی در حمایت از توسعه تشکیلاتی و ساختاری، از هرگونه دست اندازی به امور فرهنگی و تحمیل سیاست های جناحی که کانون های دانشجویی و فعالان آن را متأثر می سازد، اکیداً جلوگیری به عمل آید.

ما جوانان فعال حوزه کانون های دانشجویی می خواهیم که در دانشگاه آزاد اسلامی و علی الخصوص حوزه فرهنگی آن، مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی هم چون سه سال و نیم گذشته بر سلایق و مصلحت هر طیف و گروهی ارجحیت داشته و معاون دانشجویی و فرهنگی بعدی این دانشگاه خود را مجری مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی و برنامه 5ساله فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی بداند.

امید است با اتکال به قدرت لایزال الهی و بهره مندی از حمایت های بی شائبه مسئولین و صاحبین امر و همچنین در پرتو ایمان و عزم ملی و کوشش برنامه‌ریزی شده و مدبرانه‌ی جمعی و در مسیر تحقق آرمان‌های اصیل فرهنگی ایران اسلامی، ما کانون های دانشجویی و فعالان فرهنگی سراسر کشور، قادر به ادای دِین خویش به مدنیت و انجام تکلیف ملی و ایمانی مان باشیم. إن شاء الله.

امضا کنندگان: