یادداشت شهلا به مناسبت سالروز حضور رهبری در آرامگاه حکیم توس

امروز، نوزده تیر است. درست ٢١سال پیش(١٣٧٥/٤/١٩)، حضرت آیت اله خامنه ای در بازدید از بارگاه و آرامگاه حکیمِ سخن سرای پارسی، ابوالقاسم فردوسی، دستنوشته ای را به یادگار، ماندگار کردند که اگر امروز بخوانیم اش، گویی همین چند روز پیش به رشته تقریر آمده است. مقام معظم رهبری در آن مکتوب، از مسوولین می خواهند جایگاه این مجموعه عظیمِ تاریخی را به مرتبه واقعی اش برسانند. با این حال هنوز که هنوز است شهرتوس در محرومیت و استضعاف کامل بسر می برد!

تبعیت از ولّی فقیهِ زمان، تنها به لفظ نیست. به گذاشتن چندعکسِ ایشان، در پس و پیش و یمین و یسار اتاق کار هم نیست. آن ها که از ٢١سال قبل، مسوولیتی مرتبط با آرامگاه فردوسی داشته اند و حقوق و مزایای آن پُست را سرِ سفره شان برده اند، باید امروز در برابر همه ملت گزارش دهند که در مدت مسوولیت شان، چند قدم برای عینیت بخشیدن به خواست معظّم له برداشته اند؟ و چرا توس، این دژِ تسخیرناپذیر فرهنگ و تمدّن، همچنان غریب و بی حامی است؟ دل ام از این می سوزد که فردوسیِ پاکزاد، ٥٠سال از بهترین روزگاران اش را برای احیاء زبان و تمدن ایران گذاشت، اما ما برای معرفی گیو و گودرز، تهمینه و افراسیاب، رستم و سهراب و سیاوش و تهمورث، همچنان اندر خَم یک کوچه از شاهنامه مانده ایم! امیدوارم روزی را ببینم که بتوانیم به شهرتوس ببالیم و فخر کنیم.