همان هایی که کوزه های اندیشه ی من و شما از قلم هایشان پر می شود، بی آنکه بدانیم چقدر تاثیرگذارند در افکار و حتی احساسات ما ؟
همان ها که کلیددار پنجره های جهان بینی اند و منظره ی دنیا را هنرمندانه برایمان نقاشی می کنند در کلمات؟؟؟
آنان که تبعات سوختن را به جان می پذیرند تا روشن کنند مشعل آگاهی جامعه را، گرچه در آخر فقط خودشان می مانند و دست های سوخته؟
همان کارگران بی اجر و مزدی که بازسازی می کنند ساختمانِ تاریخیِ فرهنگ را و با دقت و ظرافت آجرهای تازه نفس صداقت را ستون می کنند بر بنا، تا بماند و فرو نریزد بر سر آیندگانمان؟
به راستی جایگاه خبرنگار در کشور ما کجاست؟! همین خبرنگارانی که نه بیمه دارند و نه سابقه کاری... و نه حقوقی که بتوان تکیه کرد بر آن برای اداره ی یک زندگی ساده ...
همین خبرنگارانی که پا به پای تمام مسئولین می دوند و تلاش می کنند اما گاه به جای تشکر چیزهایی می شنوند که دلم نمی آید بگویمشان... گرچه عادت نداریم به نگفتن
قلمداران مظلوم دشت فرهنگ و اندیشه
روزتان مبارک