خنده دار است که در هزاره ای که بین المللی شدن و قدرتها و هژمونهای متکثر جهانی تار و پود جهان را در بر گرفته است کاراکتری با یال و کوپال امریکایی ،کاریکاتوری از هیتلر را به نمایش گذاشته است و در حالی که انتخابش با معجونی از بازیهای هکریستهای روسی در هم آمیخته و شب تا صبح از ترس افشای اسناد رسوایی اخلاقی اش کابوس می بیند از خود شکلک مضحک قدرت نمایی به نمایش گذاشته است . بهتر است این مَتَرسک،خطابه های اینچنینی خود را به «لورل هاردی» تحویل دهد تا ملت ایران و جهان،اندکی بیشتر بر او بخندد .
گویی نئو کانها ی آمریکایی در سرحدات نهایی خود قادر به مخفی ساختن چنین جنون های ادواری، نیستند و ترامپ، دلقک مناسبی برای نمایش چنین بازیهای مسخره آمیز است.
او ابایی از بردن حیثیت و آبروی آمریکا در سطح جهان ندارد و این نقش را هیچ کسی به مهارت او بازی نمی کند .آمریکا با او بزرگترین بدبختی تاریخی خود را تجربه می کند و به جرات می توان گفت که در طول تاریخ آمریکا چنین حماقتی بر صندلی کاخ سفید تکیه نزده است
ترامپ،ترجمان یک حماقتیست که گویی بحران سرمایه داری آمریکایی در گریز از پیچ و خمهای نفسگیر خود چاره ای جز توسل به این رویکرد نداشته است.او با سماجتی مذبوحانه در صدد دست یافتن به غیر ممکنهاست.
نفی خورشید ازل مراد او گشته است اما کی بر آید این مراد او بگو ؟
نیست خفاشک عدو آفتاب
او عدو خویش آمد در حجاب
تابش خورشید ایران او را می کشد
اما رنج او را خورشید، کی کشد ؟
گفتارش به پشیزی نمی ارزد اما تشریح آن حماقت به قلمهای مختلف در فضای مجازی و حقیقی لازم است .