بحرانی به نام زباله که تبدیل به فاجعه شده است

به گزارش خبرگزاری برنا از گیلان ؛ در چند دهه اخیر با رشد شهر نشینی و همچنین تغییر الگوی مصرف و اسراف گرایی در جامعه ایران ، به خصوص استان سرسبز مان و همچنین هجوم گردشگری انبوه در جغرافیای گیلان ،تولید زباله روز به روز بیشتر شده و نامتوازن بودن رشد تصاعدی زباله و عدم فرهنگ سازی و عدم استفاده از تکنولوژی مناسب جهت رفع اصولی مشکلات در این حوزه ،متاسفانه ما را به انفجار و بحران زباله در استان رسانده است . همچنین شاهد عدم دغدغه مندی در حفظ و حراست منابع طبیعی در بین مردم و به خصوص مسئولین می باشیم.

 در چند دهه اخیر اقدامات اساسی و عملگرایانه ای را ندیده و لمس نکرده ایم و فریاد چند ساله دغدغه مندان و فعالان محیط زیست به گوش هیچ کدام از مسئولان نرسیده است .این امر باعث شد که اکنون به نقطه ای برسیم که شاهد انواع بیماری ، آسیب های جبران ناپذیر در زیست بوم گیلان و همچنین اعتراضات و آسیب های اجتماعی و پیامد های آن باشیم.

در اولین گام پیش از هر اقدامی ما برای حل مشکل زباله استان نیازمند یک فرمانده جهادی هستیم که با ایجاد تعامل و همبستگی بین تمام نهاد های مرتبط دولتی و مردمی عزم جدی را حاصل کند .

حل مشکل زباله استان باید دغدغه اول دولتمردان و برنامه اجرایی اول استان باشد تا زمانیکه این دغدغه به وجود نیاید و این خواسته همگان نباشد آن عزم ملی و جهادی پیش نخواهد آمد.چرا که متاسفانه با تغییر دولتها و مدیران ارشد استان رویکرد ها تغییر میکند و اینجاست که مفهوم دغدغه مندی در این حوزه پر رنگ ترخواهد شد.

متاسفانه در چند سال اخیر برخی از نمایندگان مجلس شهر های گیلان و همچنین شورا های شهرها فقط به صحبت های زیبایی در جلسات بسنده کرده اند و اقدام عملی و اجرایی در خروجی این جلسات دیده نشده است و به عبارتی حفظ محیط زیست یک واژه تزیینی در صحبت ها بوده است.

نقش نمایندگان مردمی درخانه ملت برای گرفتن بوجه ملی برای حل این بحران بسیار پر رنگ می باشد و همچنین اعضای شورا های شهر و مطالبه گری آنها از دستگاهای مرتبط. در حل مشکل زباله نباید اقتصادی فکر کرد، زیرا هر مترمربع خاک که آلوده میشود، میلیونها تومان هزینه برای احیای آن خاک لازم است که طبق حسابداری سبز زیانی جبران ناپذیر می باشد.در بحث  احداث کارخانه های زباله سوز و  کود آلی دولت باید سوبسید اختصاص دهد، باید دیدگاه اقتصادی را کنار بگذاریم و محیط زیستی به مسئله بنگریم ، هر چند در یکی دو سال اخیر اقداماتی در بعضی از شهر های گیلان شاهد بودیم ولی کافی نبوده است. مثلا ساخت کارخانه کود آلی رودسر ، رشت و بندرانزلی .

ولی متاسفانه به دلیل نبود دانش کافی و ارزیابی دقیق از نوع دستگاه های خریداری شده و همچنین نبود زیر ساخت های مناسب ، نه تنها مشکلات کم نشد بلکه در یکی دو شهر ، محیط زیست آسیب بیشتری دید . در این بین، تنها می توان به کارخانه کود آلی رشت اشاره کرد که وضعیت بهتری را نسبت به سایر کارخانه ها دارد یا در بحث محل دفن زباله ، جز رشت  آن هم با کاور کردن زباله های سی سال گذشته و همچنین اقداماتی از جمله حصار کشی دور منطقه جهت عدم ورود احشام  و ساخت سلول جدید با روش های روز دنیا و اقدام به ساخت تصفیه خانه شیرابه ،در دیگر مراکز اقدام جدی و تازه ای دیده نشده است.

در لاهیجان، لنگرود، تالش ،رشت و املش و جای جای استان شاهد دفن زباله به بدترین شکل ممکن هستیم که جدا از مرگ تدریجی طبیعت به کل مردم ایران آسیب می رساند . امروزه شاهد این هستیم که اکثر شناگاه های ما به دلیل آلودگی ، پرچم زرد میخورند ، اکثر رودهای استان آلودگی شدید دارند ، ارتقاء و استفاده از تکنولوژی جدید در بحث کودآلی و ساخت زباله سوز شاید بتواند کمی ازین مشکلات را حل نماید.

امروز گیلان ،  جدا از طرح و برنامه هایی که موجود است ، نیازمند یک فرمانده جهادی برای حل این بحران است. امیدواریم به زودی این فرمانده سکان حل مشکل زباله گیلان را به دست گیرد و صدای فریاد مظلومانه ما را به گوش دولتمردان برساند و اقدامات اصولی و اجرایی را شاهد باشیم نه شاهد غرق استان در زباله. فردا دیر است.

پیمان بازدید مدیرعامل موسسه محیط زیستی سرزمین ایده آل