دیگر نمی توانم کتاب بخرم چون پولش را ندارم!

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ سیاوش طهمورث، بازیگر سینما و تلویزیون، در گفتگویی که با خبرگزاری برنا داشت از دغدعه های خود درباره کتاب و کتاب خوانی گفت و اشاره کرد: من این را بارها گفته‌ام و باز هم می‌‎گویم که دولت برای کاغذ باید سوبسید بدهد و تا زمانی که دولت سوبسید ندهد ما بیش از 3 هزار نسخه چاپ نخواهیم داشت. چاپ 3 هزار نسخه کتاب در کشوری که بیش از 80 میلیون نفر جمعیت دارد فاجعه است. در کشوری که یک یا دو میلیارد کتاب چاپ می‌شود قطعا پیشرفت هم وجود دارد اما در کشوری که سه هزار کتاب چاپ می شود، 2500 کتاب روانه کتابخانه‌ها می شود و از 500 کتاب باقیمانده تنها 250 کتاب به فروش می‍ رسد و مابقی آن خمیر می‌شود چه انتظاری می‌توان داشت؟

او شرایط تهیه کتاب را بغرنج دانست و بیان کرد: ما راجع به کدام کتاب صحبت می‌کنیم؟ دیگر چه کسی می‌تواند کتاب بخرد؟ خود من نیز دیگر نمی توانم کتاب بخرم چون پولش را ندارم و همان کتاب‌های زمان ناصرالدین شاه را دوره می‌کنم. وقتی می‌خواهم برای خرید کتاب به کتابفروشی‌ها بروم باید چندین کتاب بگیرم اما آنقدر کتاب گران است که دیگر نمی توان کتابی تهیه کرد.

طهمورث ادامه داد: ما نمی‌توانیم پول غذایی را که می‌خوریم برای خرید کتاب هزینه کنیم اما این وظیفه دولت است که کمک کند. از طرفی برگزاری همایش‌ها و نمایشگاه‌هایی از جمله نمایشگاه کتاب در صورتی می‌تواند برای مردم تشویق باشد که به مردم کتاب رایگان بدهند تا  کتاب خوانشان کنیم نه اینکه بروشور دست آنها بدهیم و با یک زنبیل پر از بروشور مردم را به خانه بفرستیم.  البته این انتظار را نمی‌توان از کتابفروش ها داشت زیرا آنها به اندازه کافی هزینه و خرج دارند. ارائه این کتاب در نمایشگاه با کاغذ دولتی چقدر هزینه دارد؟ یک میلیون تومان؟ چقدر؟ هر هزینه ای هست دولت پردازد تا مردم به کتاب خواندن علاقه مند شوند.

این بازیگر باسابقه تئاتر و تلویزیون افزود: در همه جشنواره های ما همان افرادی هستند که در جشنواره‌های دیگر حضور دارند اما در کنار آنها دانشجویان هم می آیند به خیال اینکه چیزی یاد بگیرند. علاوه بر این‌ها اطرفیان و آشنایان وزیر و ... همیشه در جشنواره‌ها هستند در صورتی که مردم اصلا حضور ندارند.

بازیگر «نابرده رنج»، کشورهای دیگر را در کتابخوانی پیشرو دانست و گفت: در حال حاضر در کشورهای اروپایی در خیابان کتاب گذاشته اند، مردم هم کتاب می‌خوانند و دوباره سر جایشان می گذارند. شاید در کشور ما اگر چنین اتفاقی بیفتد مردم دیگر کتاب ها را سرجایشان نگذارند و آن را با خود ببرند اما زمانی که مردم سیراب باشند این اتفاق نمی افتد. به عنوان مثال جوانان زمانی دائما به مهمانی و خوش گذرانی می‌روند که همیشه آن‌ها را محدود کنیم اما وقتی هر هفته برنامه‌ای برای تفریح شان در نظر بگیرند این ولع را ندارند و برای درس و کارشان برنامه ریزی می‌کنند.

سیاوش طهمورث در پایان گفت: کتاب باید آنقدر ارزش داشته باشد که دولت برایش سوبسید بدهد تا  مردم کتاب خوان شوند. وقتی من معتاد به کتاب شوم حتی پول غذایم را هم برای خرید کتاب می‌دهم.