جریان شعر آئینی را به سمت نقاط وحدت آفرین اسلام ببریم

وی ادامه داد: قصد ندارم با این سخنان، پرداختن به ائمه اطهار (ع) را نفی کنم؛ آن بخش از ادبیات آیینی هم قابل تقدیر و تاثیرگذار است. اما در جای دیگر تفریط کرده‌ایم و تمام اشعار و پژوهش ها و کنگره‌های خود را در فضای دیگری قرار داده ایم. در مجالس و حسینیه ها و عزاداری ها مرتبط از حضرت زهرا(س) گفتیم؛ ولی نقش پیامبر(ص) را نادیده گرفتیم.

محدثی خراسانی خاطرنشان کرد: این اتفاق تنها در ادبیات رخ نداده، بلکه در صداوسیما و سیاست کلان کشور هم از نقش عظیم پیامبر(ص) غفلت شده و هم ما و هم مسلمین سایر کشورهای جهان در این زمینه غفلت داشته‌ایم. معتقدم با وجود پراکندگی‌ها و تشتت و اختلافی که امروزه در بین مسلمانان شاهدیم و ظهور و بروز فرقه‌های جدید، به‌شدت نیازمند به بازگشت برخی مفاهیم هستیم.

این شاعر کشور با تاکید بر اینکه کمتر جلوه رحمت اسلام را در گفتار و رفتار مداحان می‌بینیم، عنوان کرد: متاسفانه اغلب وجه غضب در گفتمان مداحان دیده می‌شود. به نظر می‌آید شعرا لطیف‌تر و مهربان‌تر هستند و شاعران به اخلاق و منش و سیرت پیامبر(ص) بیشتر پرداخته‌اند. با سیاست‌گذاری‌های درست جریان شعر آیینی را به سمت مهر و محبت و تاکید بر نقاط وحدت آفرین اسلام ببریم تا بتوانیم بخشی از خلاء‌ها را جبران کنیم.

وی همچنین گفت: قالب‌های کلاسیک، محمل شعر آیینی و توحیدی بوده است. البته در آثار ادبی مدرن هم دیده شده که گاهی این ظرفیت ایجاد شده و بسیار خوب توانسته اند در خدمت این مفاهیم باشند. آثاری همچون «گنجشک و جبرئیل» مرحوم سیدحسن حسینی و یا شعر «خط خون» سیدعلی موسوی گرمارودی؛ در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی خلق شده اند و درخشیده و ماندگار شده‌اند.