رانت و فساد در خصوصی‌سازی ایجاد شد

به گزارش خبرگزاری برنا از مشهد، «مهدی چمران» رئیس سابق شورای شهر تهران در جلسه "بررسی و واکاوی فساد در نظام جمهوری اسلامی" در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، اظهار کرد: فسادهای بزرگ و کوچک نباید یکی باشند، در سیستم قضایی فساد بزرگ و کوچک با هم قابل قیاس نیست.

وی افزود: اینکه در مقابل یک فساد، فسادی را علم می‌کنند و به جای اینکه جلوی فساد اصلی را بگیرند فردی را در جناح مخالفش که یک چنین کاری را انجام داده باشد پیدا می‌کنند و روی آن مانور می‌دهند،  یک جنگ روانی است، فساد را نباید با فساد خنثی کرد، این جنگ روانی در شرایط کنونی در کشور ما وجود دارد، به طور مثال زمانی که بحث حقوق نجومی پیش می‌آید مسئله نجومی دیگری را علم می‌کنند تا آن را خنثی کنند.

این فعال سیاسی اصولگرا با اشاره به صحبت میرسلیم در خصوص مشکلات مهاجرت افراد به تهران و با بیان اینکه افرادی که به تهران مهاجرت می‌کنند، مقصر نیستند، عنوان کرد: اگر این افراد در محل زندگی خود کار داشته باشند هیچگاه شهر یا روستای خود را رها نمی‌کنند تا به تهران مهاجرت و در اطراف شهر و نقاط محروم زندگی کنند، این افراد کشاورزی ندارند، سیستم کشاورزی آن‌ها قدیمی است و چون پولی ندارند در اطراف تهران یا مشهد ساکن می‌شوند، این قضیه مشکل‌آفرینی می‌کند، اما اصل مطلب چیز دیگری است، راه‌حل امکانات ندادن و حتی امکانات دادن نیست. ریشه‌اش در خود روستاست. زمانی که مشکلات زندگی آن‌ها حل شود بسیاری از مشکلات نیز حل می‌شود.

مهدی چمران گفت: در دهه 70 کشور به حرکت نامقبول تراکم‌فروشی کشیده شد، علاوه بر تورم 50 درصدی، حالت اشرافی‌گری ایجاد شد. زندگی اشرافی و اشرافی‌گری که در زمان جنگ ضدارزش بود، به صورت یک ارزش درآمد. در رویه اشرافی‌گری افرادی که ثروت ندارند و نمی‌توانند به گونه اشرافی زندگی کنند در دام فساد می‌افتند.

وی با اشاره به اینکه رانت و فساد در خصوصی‌سازی ایجاد شد، تصریح کرد: در این مورد به جای اینکه مزایده برگزار شود تا فردی گران‌تر بخرد، به افراد نزدیک خود ارزان‌تر می‌فروختند. یک مورد در این زمینه کارخانه نفت کرمانشاه است. 

رئیس سابق شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه بعد از جنگ هر کس روی کار آمد وعده امکانات بیشتر داد، عنوان کرد: اکنون نیز همین‌گونه است. دولت‌ها برای تبلیغات و روی کار آمدن وعده امکانات بیشتر می‌دهند، این سبب افزایش درجه چشم و هم‌چشمی می‌شود. بعد از این که امکان تحقق آن را ندارند یا به عنوان فردی دروغگو شناخته می‌شوند یا نمی‌توانند به وعده‌های خود عمل کنند و یا باید از صندوق ارزشی برداشت کنند. این افراد باید این شجاعت را داشته باشند و بگویند که چیزی اضافه به مردم نمی‌کنند چون وضع به گونه‌ای است که نباید چیزی اضافه شود.