وام ۲ میلیاردی کار دست آقای مدیرعامل داد

به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ مرد میانسالی که پشت در شعبه 261 دادگاه خانواده نشسته بود، پیراهن سفید اتو کرده، شلوار پارچه ای و پالتویی بلندی بر تن داشت. یک کیف چرمی هم در دستش بود. کمی دورتر زنی با مانتو و روسری همرنگ و پوتین بلند ایستاده بود و او را می پایید. به سادگی می شد حدس زد که ارتباطی میان آنها وجود دارد. چند دقیقه بعد هر دو با هم وارد اتاق دادگاه شدند و مقابل قاضی «محمود سعادت» نشستند.

قاضی پس از گشودن پرونده و مطالعه ابلاغیه نام «مستانه» و «یوسف» را خواند. سپس رو به زن پرسید:«چه شده که تقاضای طلاقکرده اید؟»

مستانه جواب داد:«به خاطر نداشتن درک متقابل... عدم سازش و تفاهم...»

اما مرد که اجازه نداد حرف های همسرش تمام شود، گفت:«چطور تا زمانی که تو را عضو هیأت مدیره شرکت نکرده بودم، از این مشکلات نداشتی؟...»

بعد رو به قاضی گفت:«این سومین بار است که دادخواست طلاق داده. اما به دلیل اینکه موافق طلاق دادنش نیستم، آدرس نامعلومی را به دادگاه های دیگر داده تا ابلاغیه به دستم نرسد، به این ترتیب توانسته حکم طلاق غیابی بگیرد. اما واخواهی دادم و حکم را باطل کردم. به نظرم همسرم بیشتر دنبال این است که مرا تحت فشار قرار دهد تا اینکه بخواهد طلاق بگیرد...»

همان موقع همسرش خواست چیزی بگوید، که یوسف صدایش را بالاتر برد و از او خواست سکوت کند. اصلاً به این مرد نمی آمد که زود از کوره دربرود یا صدایش را بلند کند. سپس از قاضی عذرخواهی کرد و ادامه داد:«ازدواج ما کاملاً سنتی بود و 15 سال بخوبی و خوشی با هم زندگی کردیم. تا اینکه تصمیم گرفتم شرکتی ثبت کنم تا بتوانم وام صادراتی بگیرم. تا آن زمان یک فروشگاه بزرگ داشتم که پدر بازاری ام بعد از ازدواج برایم خرید. غیر از این هزینه عروسی مجلل و یک خانه بزرگ را هم پرداخت. اما از سال گذشته به این فکر افتادم که کارم را توسعه بدهم و آینده بچه هایم را تضمین کنم. اما برای ثبت شرکت لازم بود که دو نفر دیگر هم به عنوان اعضای هیأت مدیره معرفی شوند. بنابراین اسم همسرم و یکی از دوستانش را در فرم ها نوشتم و با تلاش زیاد شرکت را تأسیس کردم. با این حال باید یک میلیارد تومان وثیقه می گذاشتم تا بتوانم دو میلیارد تومان وام بگیرم. این کار را انجام دادم و مبلغ وام به حسابم واریز شد.

اما یک روز که از مسافرت خارجه برگشتم متوجه کسر 300 میلیون تومان از حسابم شدم. همسرم از این موضوع اظهار بی اطلاعی می کرد، اما وقتی به بانک مراجعه کردم فهمیدم که خودش چک سفید امضای شرکت را از کیفم برداشته و نقد کرده است. وقتی اعتراض کردم جواب داد که عضو هیأت مدیره است و حق خودش را برداشته. بعد از این ماجرا پول را پس نداد و من هم سعی کردم همسرم را از هیأت مدیره کنار بگذارم. اما این تازه اول ماجرا بود و او به کمک یک وکیل و سایر عواملش تمامی حساب هایم را بست و مهریه اش را هم اجرا گذاشت. من هم مهریه 14 سکه ای اش را یکجا پرداختم ولی اعلام کردم طلاقش نمی دهم. بعد هم قفل ها را عوض کرده و به خانه راهم نمی دهد. حالا هم دادخواست طلاق داده...»

قاضی سری تکان داد و به زن گفت:«طبق قانون زن وقتی می تواند درخواست طلاق کند که یکی از شروط ضمن عقد از میان رفته باشد یا زن دلایل محکمه پسندی به دادگاه ارائه دهد. اگر مطلبی در این باره دارید بیان کنید.»

مستانه جواب داد:«همسرم هیچ وقت به من اعتماد نداشت. همه کارها را خودش انجام می داد، حتی خریدهای خانه را. تا اینکه تصمیم گرفت مرا به عنوان هیأت مدیره عضو شرکت کند. اما نه تنها باز هم مرا به حساب نیاورد بلکه به دوستم که مثلاً نفر سوم هیأت مدیره بود بیش از من بها می داد. من هم سهم خودم را از شرکت برداشتم تا درس خوبی به همسرم بدهم. اما حالا من هم تصمیم دارم مستقل شوم و شرکت خودم را راه بیندازم. از این مرد دلم شکسته و دیگر نمی توانم با او زیر یک سقف زندگی کنم و...»

در این هنگام قاضی زوج میانسال را به آرامش دعوت کرد و از آنها خواست برای مال دنیا و به خاطر لجبازی، زندگی مشترک و گذشته شیرین و فرزندانشان را تلخ نکنند. اما وقتی اصرار زن را دید آنها را به واحد مشاوره فرستاد که نتیجه را به دادگاه ارائه دهند تا رأی لازم را صادر کند. چند دقیقه بعد از آنها خواست برگه ها را امضا کنند اما یوسف قبل از خارج شدن به سمت قاضی رفت و به آهستگی گفت:«ما چند پرونده دیگر هم در دادگاه های کیفری و حقوقی علیه هم داریم. آنها را چه کنیم؟ ای کاش دستم می شکست و آن شرکت لعنتی را دایر نمی کردم و...!» سپس راهش را کشید و از دادگاه خارج شد.