جام بدون هیجان

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، یکی از افتخارات تکواندوی ایران همواره این بوده که دارای لیگ‌های منظم در همه رده‌های سنی است. لیگی که اصطلاحا به آن کارخانه قهرمان سازی می‌گویند. این در شرایطی است که بسیاری از مدعیان تکواندو در دنیا از داشتن لیگ به سبک و سیاق ایران محروم هستند. با این وجود لیگ تکواندوی ایران سال‌هاست که برگزار می‌شود.

رقابت‌هایی که در گذشته به رقابت‌های جهانی کوچک نیز شهرت داشت. اما به نظر می‌رسد این توصیف ها در لیگ برتر تکواندوی امروز کمرنگ شده و حتی با این علامت سوال‌ها روبروست که آیا لیگ برتر تکواندوی ایران کارخانه قهرمان سازی است؟ آیا از دل این مسابقات پدیده‌ها شناسایی می‌شوند؟ در شرایطی این سوال‌ها در ذهن شکل می‌گیرد که به نظر می‌رسد این رقابت‌ها از شور و هیجان رقابت‌های گذشته نیز فاصله گرفته و بیشتر شبیه تکلیفی است که به رسم هرساله ادا می‌شود.

اما چرا این رقابت‌ها دیگر شبیه به گذشته مخاطبین خود را مجذوب نمی‌کند و حتی تماشاگران این رقابت ها نیز کاهش پیدا کرده است.

شاید برای پیدا کردن چرایی آن بهتر است نگاهی به عیار بازیکنان حاضر در این لیگ بیندازیم. رقابت‌هایی که تعداد بازیکنان ملی پوشش در هر دوره کاهش پیدا می کند و دیگر خبری از قهرمانان ملی‌پوش نیست. اگر هم ملی‌پوشان حضوری داشته باشند رقابت‌هایشان محدود می‌شود به یکی دومسابقه، البته نمی‌توان خیلی هم به ملی‌پوشان خرده گرفت چرا که تعداد تورنمنت‌های بین‌المللی شان بالا رفته است و دیگر مجالی برای تمرکز در لیگ باقی نمی‌ماند. در این فضا ملی پوشان ترجیح می‌دهند قراردادهایشان را به گونه‌ای تنظیم کنند که در تعداد محدودی از مسابقات لیگ حضور داشند، غیبت بازیکناان ملی‌پوش در لیگ برتر کم کم این مسابقات را از رقابت‌های جهانی کوچک دور کرده است.

مهم ترین دلیل بازیکنان ملی پوش برای عدم تمایل جهت حضور در لیگ برتر پایین بودن رقم قراردادهاست. اما از دیگر نکته‌های قابل توجه در لیگ برتر تکواندو بحث شناسایی پدیده‌هاست. پدیده‌هایی که تعدادشان در لیگ برتر هرسال کاهش پیدا می‌کند. اگرچه همان نفرات برتر لیگ نیز در تیم ملی ایده آل ظاهر نمی‌شوند. همین موضوع باعث شده تا ورود برترین‌های لیگ در ترکیب تیم ملی محدود باشد البته تغییرات در نحوه برگزاری مسابقات تکواندو و حضور بازیکنان رنکینگ دار باعث شده تا تازه واردها و چهره‌های گمنام برای ورود به تیم ملی مسیر همواری را پیش رو نداشته باشند. البته در شرایط فعلی تیم ملی تکواندو در یکی دو وزن با کمبود پشتوانه‌های توانمند و قدرتمند روبروست و باید دید که آیا کادر فنی با رصد مسابقات لیگ چهره‌هایی را برای اوزان سه و چهار انتخاب کرده‌اند و می‌توانند با این تکواندوکاران گمنام ملی پوشان را به چالش بکشانند.

البته هنوز وضعیت کادر فنی مشخص نیست اما یکی از نکته‌های قابل توجه در لیگ برتر تکواندو حضور مربیان تیم ملی در مسابقات و تماشای این رقابت ها از نزدیک است. اتفاقی که شاید بتواند به کادرفنی در انتخاب بازیکنان جدید کمک کند. اگرچه در تقویم سال ۹۷ پنج مسابقه گرند پری،بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا و چندین تورنمنت قرار دارد. رقابت‌هایی که در تعدادی از آن ها تنها رنکینگ‌دارها می توانند حضور داشته باشند. اما در دیگر رقابت‌ها دست کادرفنی بازاست.حال باید دید که آیا از دل لیگ امسال چهره‌هایی شناسایی شده و در تیم ملی جایی برای آن ها وجود دارد؟