فتح جنوب سوریه بدون جنگ و خونریزی

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، خوشحالی و خرسندی ساکنان و بازگشت آوارگان از بارزترین نتایج پیروزی های ارتش سوریه در جنوب سوریه است. در واقع بازپس گیری شهر درعا و حومه آن از عناصر مسلح تروریست کار آسانی نبود به خصوص پس از جنگی که هفت سال طول کشید و شمار زیادی شهید و زخمی و مفقود برجا گذاشت تا به این مرحله کنونی در جنوب سوریه برسد که جنگ به پایانش نزدیک می شود. به خصوص این که ارتش بدون خونریزی و درگیری و از طریق توافق آشتی و صلح وارد بسیاری از این مناطق در جنوب سوریه شد. البته بعضا نبردهای مقطعی و محدودی رخ می داد. در هر صورت مردم در جنوب سوریه استقبال خود از دولت سوریه و بازگشت سیطره ان بر مناطق تحت اشغال تروریست ها نشان دادند . در جریان تحولات جنوب سوریه پیروزی های بزرگی محقق شد به خصوص وقتی که پرچم این کشور بر فراز مسجد جامع العمری با توجه به جایگاه سمبلیک و ملی که دارد برافراشته شد.

در زمانی که ارتش سوریه به حومه جنوب غربی درعا در مناطق حضور و استقرار عناصر تروریستی داعش نزدیک می شد اکثر مناطق در شمال غربی درعا برای امضای توافق صلح و اشتی با دولت سوریه برای دور ماندن از احتمال بروز جنگ اقدام می کردند. این پس از یک سلسله گفتگوهایی رخ داد که شخصیت هایی از مهم ترین شهرک های حومه شمال غربی درعا در آن حاضر بودند. تفاهم بر سر مفاد و بندهای توافق اشتی بر اساس آن چه که در حومه شرقی رخ داد حاصل شد. شهرک های انخل ، جاسم و الحاره نیز پس از شهرک های کفرشمس ، کفرناسج ، سملین و عقربا گام در فرایند آشتی نهادند.

ورود ارتش سوریه به درعا و جنوب سوریه دلایل راهبری زیادی دارد. از بعد جغرافیایی باید گفت که باعث خروج بازیگر منطقه ای و بین المللی از معادله جنگ شد با توجه به این که جنوب به عنوان یک منطقه ارتاطی راهبردی تلقی می شود خیلی از خطوط ارتباطی و امدادی تروریست ها با خارج بسته شد. یکی دیگر از دلایل آن همچنین این است که ارتش سوریه با ورود به منطقه جنوب توطئه ها و اهداف شوم رژیم صهیونیستی ، آمریکا و انگلیس را و رویایی برخی از کشورهای عربی و در راس آن عربستان را ناکام گذارد که با این پیروزی های محقق شده ان رویا نیز آشفته و پریشان گشت.

اتفاق غافلگیر کننده ای که رخ داد این است سرعت و روندی که ارتش این پیروزی ها و دستاوردها را محقق کرد با سرعت اشتی هایی که بسیار سریع تر از اقدام نظامی بود مقایسه می شود. زمانی که ارتش سوریه وارد شهرک هایی در حومه درعا شد از سوی ساکنان این مناطق به گرمی و شادی مورد استقبال قرار گرفت.

مثلا وقتی ارتش وارد شهرک داعل شد در حالی که ساکنان آن در اردوگاه های اردن بودند کمتر از 24 ساعت این اوارگان به خانه و کاشانه خود بازگشتند و این دلالت دارد بر این که این افراد در صف عناصر مسلح یا حامیان آنان قرار نداشتند و مهم تر این که با ورود ارتش احساس امنیت کردند و به خانه های خود بازگشتند. افزون بر آن ارتش سوریه و نیروهای امنیتی این کشور از همه تحرکات عناصر مسلح و سرکرده های آنان باخبر بودند و این شهروندان و ساکنان محلی بودند که با ارتش و دولت سوریه همکاری می کردند و این اطلاعات را در اختیار انان قرار می دادند. ساکنان حوران با دست خود عناصر تروریستی را اخراج کردند.

فرماندهی سوریه که تصمیم قطعی گرفته بود وارد نبرد درعا شود همه فعالیت خود را بر بازگرداندن مناطق اشغالی به دامان دولت متمرکز کرد خواه از طریق دستیابی به اشتی باشد یا از طریق نظامی. مهم طرد و اخراج تروریست ها به عنوان نتیجه نهایی است.

ناگفته نماند که تکنیک ها و تاکتیک ها و تجربه نظامی ارتش سوریه عامل اصلی در روند پیشروی ها و پیروزی ها و تسریع در دستیابی به توافقنامه اشتی است. نیروهای دولتی سوریه هم وقت کافی و فرصت مناسب را برای اشتی به تروریست ها می دادند و در همین حال علیه آنان دست به عملیات نظامی می زدند تا عناصر مسلح نتوانند تجدید قوا و موقعیت خود را بازسازی کنند یا این که از وقت و زمان ایجاد شده برای عملیات نظامی علیه ارتش سوریه بهره برداری کنند.

تصمیم ارتش سوریه مبنی بر ورود به نبرد در منطقه جنوب و درعا مشخص و قطعی بود. زمانی که آمریکا و دیگر کشورها درک کردند و فهمیدند ارتش سوریه تصمیم قطعی خود را گرفته است تا کار غوطه شرقی را یکسره کند مناطق مختلف غوطه شرقی یکی پس از دیگری فروریخت.24 ساعت قبل از نبرد منطقه جنوب سوریه بود که آمریکا هشدار داد وتهدید کرد دست بسته باقی نخواهد ماند اگر ارتش سوریه به سوی منطقه جنوب حرکت کند. ارتش سوریه حرکت کرد و پیشروی کرد و پس از آن بود که لحن و اظهارات مقامات آمریکایی تغییر کرد و اعلام کردند به تروریست ها وسرکرده های آنان کمک نخواهند کرد.

از سوی دیگر دستاورد و پیروزی های خیره کننده ارتش سوریه در زمانی بود که رژیم صهیونیستی از کمک به کسانی که سال های متمادی تحت حمایت این رژیم قرا رداشتند عاجر بود و نمی توانست کاری بکند.

منبع: حسین مرتضی- العالم