نباید با سختگیری حق خانم‌ها ضایع شود/ حضور بانوان در ورزشگاه مباح است/ نباید نگاه جنسیتی به مسابقات ورزشی داشته باشیم

«محمدتقی فاضل میبدی»، یک استاد حوزه علمیه قم، در گفت و گو با خبرنگار سیاسی برنا، در خصوص "مشکل شرعی حضور زنان در ورزشگاه" گفت: حضور خانم ها در ورزشگاه مثل حضورشان در پارک است، یعنی ذاتا هیچ اشکال شرعی ندارد. جایی که اماکن عمومی است و مردم برای تفریح، خوشحالی و تماشای مسابقه می روند نه حضور آقایان اشکال دارد و نه حضور خانم ها. 

او ادامه داد: برخی آقایان ایراد می گیرند که پای مردان لخت باشد و خانم نگاه کنند، حرام است؛ بنده به شخصه خودم این را قبول ندارم. کسی که به ورزشگاه می رود همه حواسش به این است که توپ کجا می رود، هیجانی که در ورزشگاه بر انسان غالب می شود، مانع از این است که بخواهد نگاهش به پای کسی بیافتد. از دید من معقول نیست کسی نگاه جنسیتی به مسابقات ورزشی داشته باشد.

میبدی بیان کرد: حضور خانم ها در ورزشگاه از لحاظ فقهی و عرفی اشکال ندارد. هر چیزی که فساد در کنارش باشد، مشکل آفرین است. شما به پارک هم که بروید کنارتان فسادی باشد آنجا رفتن هم اشکال دارد. بر این باورم برای حضور زنان در ورزشگاه ها نباید سخت گیری و حقی از خانم ها ضایع شود. اگر بخواهیم جلوی این امر را بگیریم، ممنوع و محدودیت ایجاد کنیم ممکن است که حرص خانم ها برای این کار بیشتر شود و پیامد خوبی نداشته باشد.

او گفت: من بر این باورم که دولت، آقایان و علمای دین باید همکاری و هماهنگی کنند تا کاری که شرعا مباه است جلوی آن گرفته نشود. به عنوان یک طلبه حوزه اینکه برخی می گویند با حضور خانم ها در ورزشگاه برخورد می کنیم و نگاه ها را حرام تلقی می کنند، موافق نیستم.

فاضل میبدی ادامه داد: اگر انسان نگاه جنسی از راه غیرمشروع به هر چیز داشته باشد، حرام است. اینکه کسی نگاهی فارغ از نگاه جنسیتی به دست و پای کسی داشته باشد را نمی شود حرام خواند. در نهایت اگر کسی حس می کند  گناه است نگاه نکند.

او در خصوص آسیب اجتماعی این موضوع گفت: ممکن است حضور زن و مرد چه در سینما، چه در پارک و یا اتوبوس در کنار تفریح آسیبی را هم بوجود آورد اما صرف اینکه احتمال آسیب بدهیم و کار مباهی را حرام  کنیم درست نیست.

میبدی در پایان گفت: باید دولت و حکومت در خصوص حضور زنان در ورزشگاه کاری کنند که آسیب پیش نیاید. اینکه بخواهند اصل یک جریان مباه را به حرام تبدیل کنند به احتمال اینکه فسادی و آسیبی ممکن است به وجود آید، توجیه شرعی ندارد.