به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا، اخبار مربوط به فرزندکشی و فرزند آزاری از سوی پدران ، در چند ماه گذشته رشد چشمگیری را در خبرهای حوادث کشور داشته است . اینگونه رفتارهای خشن و خشمگین و افزایش آن در هر جامعه ای علت های قابل توجه ای دارد که یکی از مهمترین های آن می تواند به نوع مجازات های تعیین شده در برابر رفتار خشونت آمیز در جامعه برگردد.
در ایران و مطابق ماده 220 قانون مجازات اسلامی هرگاه پدر و جد پدری، فرزندش را بکشد، قصاص نمیشود و به پرداخت دیه قتل و تعزیر محکوم میشود، در حالی که بسیاری از قتلهایی که در خانه صورت گرفته توسط پدر بوده است اما قانون پدر را از این امر مستثنی می داند. این در حالی است که طبق ماده223 قانون مجازات اسلامی هرگاه فرد بالغی طفل نابالغی را بکشد قصاص میشود.
حال این سوال مطرح می شود که آیا افزایش رشد فرزند کشی و فرزند آزاری از سوی پدران به نوع نگرش قانون به مجازات آنها بر می گردد یا آسیب های اجتماعی دیگری موجبات اینگونه رفتارهای خشن را ایجاد کرده است .
برای رسیدن به پاسخ درست با یک حقوقدان گفتگو کرده ایم.
فریده غیرت، حقوقدان در گفتگو با خبرنگار اجتماعی برنا با بیان اینکه با کمال تاسف خشونت هایی که در جامعه اتفاق می افتد ناشی از ناهنجاری هایی ست که به دلیل قوانین غلط ، تعصبات بی جا و رفتارهای نادرست شکل گرفته، که بیشترین آسیب آن دامن گیر زنان و کودکان شده است گفت : وضعیت اقتصادی یک کشور به عنوان موثرترین عامل اثرگذار بر وضعیت معیشت جامعه، نقش تعیینکنندهیی بر اعمال افراد دارد. به بیانی دیگر دلایل ارتکاب جرم توسط افراد را باید در بطن جامعه و براساس ساختارهای اجتماعی و فرهنگی مورد مطالعه قرار داد و از آنجا که ساختارهای اقتصادی و اجتماعی دارای رابطهیی تنگاتنگ هستند، انتظار میرود که ساختار اقتصادی بر اعمال مجرمانه تاثیرگذار باشد.
غیرت با گفتن از اینکه به نظر برداشت نادرستی از ماده 220 قانون مجازات اسلامی در بین بعضی اقشار جامعه وجود دارد ادامه داد : هر پدری قادر نیست با فرزند خود ،برخورد تند و خشن داشته باشد و این قانون هم به حتم قصد ندارد به پدر یا جد پدری اجازه قتل بدهد ، مشکل اصلی برداشت نادرست از این قانون است، در هر صورت وجود قانونی که اجازه برخورد خشونت آمیز را مهیا می کند باید مورد دقت بیشتر قانونگذاران قرار گیرد .
این حقوقدان در خاتمه تاکید کرد: با وضعیت فعلی جامعه و افزایش آسیب و ناهنجاری ها، ماده 220 نیاز به توجه قانونگذاران دارد چرا که در این صورت هر پدری با علم به حقی که دارد فکر می کند در زمان درگیری با همسر و ... می تواند فرزند خود را قربانی کرده و در نهایت از حکم قصاص تبرئه خواهد شد.