با دلتنگی بسیار به نیویورک رفتم که امیر نادری را ببینم اما نخواست مرا ببیند!!

مهاجرت نادری به آمریکا هرچند با ادامه فعالیت فیلمسازی او همراه بود اما هیچ کدام از فیلمهایی که بعد از مهاجرت ساخت در جلب مخاطب عام موفق نبود.

سعید راد بعد از سالها با اشاره به علاقه ای که به سبک کاری نادری داشته به احمد رنجبر در «هفت صبح» گفت: بعد از مهاجرت نادری از ایران یک بار با دلتنگی بسیار به نیویورک رفتم که ببینمش اما بعدا متوجه شدم که نخواسته مرا ببیند!! شاید شرایطی داشته که آن موقع نمیخواسته ارتباط برقرار کند.

راد درباره آخرین همکارش با نادری در «ساخت ایران» که در آمریکا تولید شد بیان کرد: نادری خیلی زود دوربین را در نیویورک روی زمین گذاشت چون آن فضا را نمی شناخت. ما مشکل زبان و شناخت جغرافیای تازه داشتیم و کارمان واقعا سخت بود. تهیه کننده فیلم بودجه کافی در اختیار نادری گذاشت ولی هزینه ها بخاطر عدم آشنایی با نیویورک مدام بالا میزد…

سعید راد با اشاره به فیلمهایی که نادری خارج از ایران ساخت بیان داشت: هیچ کدام مورد پسند من نیست و یک پلان فیلمهایی که در ایران ساخته میرزد به تمام پلانهایی که آن طرف ساخته! ریشه سینمای او اینجاست و همیشه بهم میگفت دوست دارم فیلمهای سیاسی اجتماعی و با محوریت طبقات محروم بسازم ولی فیلمهایی که آن طرف ساخته نشانی از امیر نادری ندارد. دیگر نادری آن نادری “تنگسیر”، “تنگنا”، “دونده” و “ساز دهنی” نیست. نادری با فیلمهایی که ایران ساخت کلی جایزه گرفت و هنوز بخاطر آن گذشته تجلیل میشود.

سعید راد با امتداد نقد از کارنامه خارجی امیر نادری گفت: نادری در سینمای بومی ایران موفق بود. ما نمی توانیم با شناخت اندکمان از جامعه آن طرف فیلمهایی بسازیم که مردم جهان خوششان بیاید. سینمای آنجا بزرگتر و حرفه ایتر از آن است که تصور میکنیم. ما باید از همین جا فیلم بسازیم و موفق شویم. ما باید از همین جا با فرهنگ خودمان اسکار یا نخل طلای کن را بگیریم.