خبرگزاری برنا اصفهان، علیرضا صدرایی؛ هرچند این روزها قانون منع به کارگیری بازنشستگان در محافل ورزشی با مباحث گسترده ای بازتاب یافته است اما در این برهه، رویداد آینده نگرانه ای در ورزش ایران کلید می خورد که می تواند به یک چالش جدی و بزرگ ورزش ایران پایان دهد.
المپیاد استعدادهای برتر ورزشی نباید در هیاهوی حواشی ریز و درشت ورزش مغفول بماند و چه بسا بحث و بررسی جوانب مختلف این رویداد در رسانه های مختلف بتواند وجوه جدیدی از المپیاد را نمایان سازد که موجبات سازندگی بیشتر را فراهم آورد.
المپیاد استعدادهای برتر ورزشی را نباید با مقایسه المپیاد ایرانیان مورد سنجش قرار داد . آنچه مسلم است به دلیل استراتژی مشخص در برگزاری این المپیاد که رده سنی 12 تا 15 سال را هدف قرار داده است تا نخبگانی که از دل آن بیرون می ایند در المپیک های جوانان بدرخشند و در نهایت به نسل جدیدی تبدیل شوند که توانایی مدال آوری در بازی های آسیایی و بازی های المپیک را داشته باشند.
المپیاد ایرانیان در رده سنی بزرگسالان به یک رقابت مهیج تبدیل شده بود که البته میزان توانمندی استان ها را هم به معرض نمایش می گذاشت اما در آینده ورزش ایران تاثیرگذار نبود اما اکنون اتفاق جدیدی در ورزش ایران رخ داده است .
باید بپذیریم که ورزش ایران در شرایط کلی دارای توسعه پایدار نیست . حتی در المپیک ها که کشتی ایران پرافتخارترین ورزش ایران محسوب می شود،روند مدال آوری ایران شرایط پایداری نداشته است بطوریکه از مدال طلای عبدالله موحد در 1956 ملبورن تا طلای رسول خادم در المپیک 1996 آتلانتا، چهار دهه زمان سپری شد . طلای علیرضا دبیر در 2000 سیدنی 16 سال زمان برد تا در المپیک 2016 بتوانیم با حسن یزدانی باز هم در این رشته به طلا برسیم .
در وزنه برداری هم نوسانات زیادی داشتیم از المپیک 1968 مکزیکوسیتی که محمد نصیری به مدال طلا رسید تا المپیک 2000 سیدنی، دیگر این رشته رنگ طلا را ندید .
در کشتی فرنگی دو مدال نقره و برنز ما تا پیش از 2016 به سه مدال طلای تاریخی تبدیل شد و سپس در دوره بعد به دو مدال برنزتنزل یافت .
در دو ومیدانی هم فقط تک مدال احسان حدادی بر تارک ورزش ایران می درخشد و در تکواندو هم بعد از هادی ساعی و دو مدال طلا در 2004 و 2008 دیگر در کسب مدال طلا توفیق نداشتیم .
این روند مدال اوری بیانگر نوعی فراز و نشیب در افتخارآفرینی کاروان ورزشی ایران در طول 16 دوره حضور در بازی های المپیک بوده است .
آنچه مسلم است زمان ان فرا رسیده که در زمینه استعدیابی ، نخبه یابی و پرورش نخبگان از روش های گلخانه ای به سمت و سوی علم و منطق در ورزش حرکت کنیم تا بتوانیم دایره ورزش را گسترده تر کنیم و زمینه رقابت و بروز توانمندی را برای همه علاقمندان به ورزش در تمام نقاط ایران فراهم اوریم و آنها را در مسیر رشد وپیشرفت قرار دهیم .
شاخصه المپیادهای استعدادهای برتر ورزشی حمایت از برگزیدگانی است که در کوران رقابت در 78 رشته ورزشی توانمندی خود را به اثبات رسانده و از آن پس وارد دوران جدیدی از حیات ورزشی خود می شوند بطوریکه در قالب برنامه ریزی های از پیش تعیین شده می توانند دوران قهرمانی خود را آغاز کنند.
این فرآیند می تواند منجر به نسل سازی در ورزش ایران شود و نگرانی ها را بابت پایان دوران نخبگان فعلی از بین ببرد.
از همه مهمتر برگزاری این المپیاد که لایه های زیرین آن برگزاری مسابقات در سطح روستا محسوب می شود موجبات حضور تعداد بیشتری از نونهالان و نوجوانان در ورزش می شود و همین مهم باعث خواهد شد که زمینه انتخاب بهترین ها از بین بیشترین ها راحت تر فراهم شود و این مهم شرایط جدیدی در ورزش کشور را فراهم خواهد کرد .
با این تفاسیر، شایسته است که المپیاد استعدادهای برتر ورزشی یه عنوان یک رویداد مهم و آینده نگرانه مورد توجه رسانه ها قرار گیرد تا با بررسی های همه جانبه هیجان رسانه ای این رویداد در جامعه ورزش افزایش یابد.
بدون شک اجرای خوب و موفقیت آمیز المپیادی که می تواند عدالت ورزشی را محقق کند با پردازش رسانه ها در مسیر هموارتری قرارمی گیرد . قطعا حساسیت رسانه ای به موضوعی که در نهایتش توسعه پایدار ورزشی است شرایط اجرای بهتر را بوجود خواهد اورد .
مشارکت رسانه ها در این طرح موجبات رونق افزایی این رویداد را فراهم اورده و المپیاد را در سطح جامعه به موضوع مهم و حساس در بین نخبگان ورزشی تبدیل می کند و با واکاوی های مختلف قطعا در مسیر اجرا، سال به سال شرایط ایده ال تر پیش خواهد رفت .