آیا طنازی تلویزیون مخاطب را باز می گرداند؟

با خبر شدیم که تلویزیون برای ساخت چند سریال طنز دست به کار شده است، این اتفاق را باید به فال نیک گرفت چرا که مدتی هست آنتن سیما نیازمند فضای مفرح و شاد است و حال و احوال جامعه نیز در شرایطی به سر می برد که نیاز دارد بعد از یک کار سنگین روزانه مخاطبان دقایقی را در کنار یکدیگر فارق از روز سخت گذشته با لبخند سپری کنند.

اینکه تلویزیون تصمیم گرفته است برای نوروز و بعد از نوروز و شاید حتی بعد از ماه مبارک رمضان تولیدات خود را به انتن برساند یک بحث است اینکه ما با چه کمیت و کیفیتی قرار است به روی آنتن برویم بحثی دیگری است که شاید نقطه عطف این ماجرا باشد.

 در سالهای اخیر چندین کار طنز در تلویزیون ساخته شد و روی آنتن رفت که به جز یکی دو مورد، تولیدات حرفی برای گفتن نداشتند و عملا مخاطب ارتباط درستی با آنها برقرار نکرد. با یک نگاه آسیب شناسانه در حوزه تولیدات طنز تلویزیون به این نکته می رسیم که بی شک فرمول های طنز سازی در عرصه نمایش با تغییراتی مهم و مشخص روبرو شده است و بدون در نظر گرفتن این فاکتورها ساخت سریالهای طنز با قصه های دم دستی و شوخی های کلامی، سطحی و مندرس تکراری ره به جایی نمی برد. 

از آنجا که باید پذیرفت هر تلویزیونی چارچوب های شخصی خودش را در تولیدات آثارش دارد در تلویریون ما نیز شوخی با اقوام، سیاستمداران، لهجه های مختلف، مشاغل و شوخی های جنسی مردود است و این سوال پیش می آید که نویسندگان طنز با طرح چه موضوعاتی و شوخی با چه مسائلی قرار است سریال طنز بسازند.

اگر دست تیم تولید و نویسنده در ساخت آثار طنز باز نباشد و بازیگران در شوخی با موارد مختلف از جمله مشاغل و لهجه ها با محدودیت مواجه باشند قطعاً در خلق کمدی های موقعیت نیز کار سختی پیش رو دارند . با این وصف باید گفت یکی از سخت ترین ژانرهای نمایشی در تلویزیون طنز نویسی است که بی تعارف هر نویسنده ای از پس آن بر نمی آید و سوال دیگر این است که، مگر تلویزیون چند نویسنده صاحب قلم در گونه طنز دارد که بتواند مخاطب را پای رسانه نگه دارد ( اگر نخواهیم از نویسندگانی که از تلویزیون رفته اند فاکتور بگیریم).

و بحث آخر اینکه نباید یک طرفه به قاضی رفت چرا که انصافا خنداندن مخاطب ایرانی کار راحتی نیست. شما با یک حساب دو دو تا چهارتا متوجه خواهید شد که نمی توان به این راحتی ها ایرانی های طناز را به لبخند وادار کرد، اگر سری به فضای مجازی بزنید متوجه خواهید شد که ایرانی جماعت در شوخی کردن با دراماتیک ترین اتفاقات جامعه طوری رفتار می کند که گویا سالهاست بازیگر و نویسنده طنز بوده است. 

مذاق شیرین و مفرح ایرانی با خلاقیت و استعداد بالا در خلق کمدی در موقعیت و شوخی با مسائل مختلف انقدر کار را سخت کرده است که برخی نویسندگان را به این شک و شبهه می رساند که آیا این موضوع می تواند مخاطب را بخنداند یا خیر.

با این اوصاف باید گفت برای تولید کار طنز در تلوزیون ایران با محدودیتهای موجود و با سلیقه این مخاطب خوش ذوق قطعاً نویسندگانی نیازمند هستیم که با فکر و ایده جدید، دست به قلم می شوند و عملا با سبک و سیاق معصوم همیشگی که سالهاست فرسوده شده است اقدام به نگارش تولیدات طنز نمی کند، باید دید تولیدات پیش روی تلویزیون با چه کیفیتی قرار است تولید شود.