به گزارش گروه اجتماعی برنا ؛ از نخستین روزهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تغییر بنیادی نظام آموزشی بهعنوان امری اجتنابناپذیر موردتوجه مسئولان تربیتی کشور قرار گرفت. به این منظور طراحی نظام آموزشوپرورش از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی به عهده شورای تغییر بنیادی نظام آموزشوپرورش محول گردید که منجر به تهیه «طرح کلیات نظام آموزشوپرورش جمهوری اسلامی ایران» در سال 1367 شد.
در اصل چهل این طرح، تحت عنوان «توجه به آموزش فنی و حرفهای» بهمنظور نیل به خودکفایی و قطع وابستگی مورد تأکید قرارگرفته است بهطوریکه باید آموزشهای نظری و فنی و حرفهای در هر رشته بهگونهای مناسب تلفیق شوند تا برحسب انتخاب دانشآموز و استعداد و توانایی و کوشش وی و نیاز کشور انتخاب مسیر ادامه تحصیل یا اشتغال به کار برای دانش آموزان فراهم گردد.
همچنین تعداد هنرستانهای فنی و حرفهای در اول انقلاب 675 بود که در سال 97 به 2412 مدرسه رسیده است و رشد 357 درصدی داشته است و سهم هنرجویان دختر از کل هنرجویان شاخه فنی و حرفهای در اول انقلاب 18.26 درصد که در سال 97 به 37.42 افزایش پیداکرده است که رشد 104 درصدی داشته است.
از مهمترین رویکردها و برنامهها آموزشوپرورش فنی و حرفهای بعد از انقلاب میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
-تغییر ساختاری و بنیادی آموزش شاخه فنی و حرفهای بهصورت شایستگی محور
-توجه ویژه به دروس شایستگیهای غیر فنی در آموزشهای فنی حرفهای (الزامات محیط کار، کارگاه کارآفرینی و نوآوری، مدیریت تولید، کاربرد فناوریهای نوین و اخلاق حرفهای)
-اجرای طرح آموزش همراه با تولید در 7 درصد هنرستانهای (مستقل) کشور
-اجرای برنامه بهبود بهداشت، ایمنی و آراستگی کارگاهها (HSE) در هنرستانهای فنی و حرفهای
-همکاری با نهادهای بینالمللی (یونیسف و یونسکو و ...) و دیگر کشورها (GTZ آلمان، فرانسه و ...) در توسعه برنامههای مهارتآموزی شاخه فنی و حرفهای