جسارت مثال زدنی سریال «زوج یا فرد»

این روز ها مهمترین نکته ایی که در ساخت سریال های مختلف تلویزیونی می تواند در جذب مخاطب موثر باشد، بررسی موضوعات روز است. در واقع به چالش کشیدن موضوعاتی که مخاطب با آن در لحظات مختلفش دست و پنجه نرم می کند باعث می شود که در قدم اول مخاطب با اعتماد کامل پای گیرنده نشسته و جان کلام سریال را از دست ندهد.

سریال «حوزه استحفاظی» که بعدا با نام «مر قانون» در تبلیغات چرخید و در دقیقه نود به «زوج یا فرد» تغییر نام داد، در قدم اول داستانی جسور دارد و مشخصا تولید کنندگان این سریال تلویزیونی با یک دغدغه اجتماعی و بر اساس اتفاقات روز جامعه شان اقدام به تولید این سریال حتی در برخی از لحظات با نگاهی فانتزی کردند. در حقیقت می توان حدس زد که سریال «زوج یا فرد» بیش از آنکه یک سریال طنز باشد و مصمم به این باشد که در روزهای تعطیلات نوروز تنها مخاطبش را بخنداند، می بینیم که در واقع از ساختار و توانمندی های گونه طنز استفاده کرده است تا کلامی بالاتر از بگو و بخند های مرسوم رسانه ایی را برای مخاطبش تهیه کند.

«زوج یا فرد» در قسمت اول و دوم به شدت مخاطبش را جذب کرد، چرا که حس و حال انتقادی در شوخی های این سریال نهفته بود و این همان پاشنه آشیل سریال سازی امروز است که اثر از حالت خنثی در می آورد و به درام چالشی تبدیل می کند

. تقریبا تمام کاراکترهای این سریال دارای شناسنامه ای ویژه هستند و هر کدام می توانند طیفی از جامعه را درگیر خود کنند. چرا که امیرعباس پیام در نگارش این سریال مشخصا به سراغ آدم هایی از قشر متوسط در تقابل با یک نماینده یا فردی از آن سوی میز (دولتی) رفته است تا ضمن نمایش تقابل این دو قشر متفاوت با هم در جامعه، به این نکته برسد که ادبیات و لحن برخورد انسان های مختلف در یک جامعه به هنگام ایجاد شرایط خاص و اتفاقاتی که شاید نیازمند مدیریت مدیران مملکتی است به چه صورت انجام می شود.

سریال «زوج یا فرد» در ساختار نمونه کامل از زندگی اجتماعی است و کمتر کسی را می بینیم که از دیدن دو قسمت اول سریال به این نتیجه برسد که داستان برای من غیرقابل لمس است. تمام گونه های نمایشی ماجرا از بین رفته است و تو روزگار امروزت را می توانی در سریال پیدا کنی!

شاید سریال زوج یا فرد در هر دوره ای از زمان قابل پخش باشد اما مخاطب امروز پای رسانه سریال زوج یا فرد را با حس و حال امروزش دنبال می کند واین یعنی استانداردی که نیاز است سریال ساز در تولید و تهیه آن از انتخاب قصه تا ساختار به آن برسد.

علیرضا نجف زاده کارگردان این سریال تلویزیونی در قدم اول به اعتماد مهران مهام جواب مثبت داده است و در واقع او اثری قابل قبول؛ سر و شکل دار با کارگردانی مشخصا فکورانه تحویل مخاطب داده است. بازی ها در سریال به لطف هدایت درست در آمده اند و قصه با تجربه تیم تهیه خیلی ود چک اول را زده است باید دید قصه با چه رمقی به سمت روزهای پایانی خود می رود...

ادامه دارد...