«پایتخت» شیرین است حتی اگر با داعش تلفیق شود

با وجود اینکه سریال «پایتخت» با بازپخش‌های مکرر از شبکه های مختلف روی آنتن رفته است هنوز مخاطبان و طرفداران خود را در پای تلویزیون نگه داشته و همچنان در راس سریال‌های پرطرفدار تلویزیون قرار دارد، خبرنگار برنا درباره علل ماندگاری و موفقیت این سریال با منتقد سینما و تلویزیون، حسین سلطان محمدی به گفت و گو نشسته و او با اشاره به تشخیص درست مردم در انتخاب آگاهانه گفت: تلویزیون چند سال است که بینندگان خود را به دیدن سریال‌های طنز در ماه رمضان عادت داده است. تلویزیون حتی موضوعاتی جدی مثل داعش را در قالب یک سریال طنز ، در سال‌های اخیر  برای مردم مطرح کرد و ما بارها دیدیم که سعی تلویزیون بر این است که هر سال حداقل یک سریال طنز در ماه رمضان پخش شود.

وی افزود: مطمئناً دلایل بسیاری برای جلب نظر مخاطب از سوی برخی سریال‌ها وجود دارد. یکی از این نکات می‌تواند به تصویر کشیدن زندگی طبقه‌ای جامعه برای مردم باشد که مسائل‌شان برای مردم ملموس و قابل درک است.

سلطان محمدی اظهار داشت: نشانه های سریال‌ها «پایتخت» به دلیل عبور کاراکترها از لایه های زندگی معمولی مردم برای افراد جامعه و برای اکثریت تماشاگران تلویزیون ملموس و قابل فهم بود، قواعد شناخته شده، گفتارها طبیعی، احترام به والدین در آن وجود داشت و این مسائلی است که مطمئناً مردم از آن‌ها استقبال می‌کنند.

این منتقد سینما و تلویزیون گفت: در این سریال افرادی که قصه‌شان روایت می‌شود با ورودشان به بافت شهری در مواجهه با کوچکترین مشکل به داد هم می رسیدند، اما در سریال‌های آپارتمانی که ساخته می شود با کوچکترین مساله ای تمام اعضای خانواده به هم می ریزد و این موضوع را در سریالی مثل "برادر جان" نیز می‌توان دید، بحث ها در این آثار بسیار متفاوت و غیر قابل باور است اما در سریال "پایتخت" می بینید که با کوچکترین مساله تمام آشنایان جمع شده و با کوچکترین مشکل همه در کنار یکدیگر قرار می گیرند. برای مثال می‌توان به آن ماجرایی که ارسطو برای آورن بار، نیاز به کمک داشت اشاره کرد که همه افراد متحد شدند و کار را انجام دادند. در این سریال افراد سطح طمع شان مختصر و مفید است و به اندازه نیاز خودشان طلب می کنند و این‌ موضوعات مسائلی است که شاید جامعه امروز ما از آن‌ها استقبال کند. 

سلطان محمدی در پایان افزود: «پایتخت» به مخاطبش احترام می‌گذارد و بعد او را می‌خنداند. بیشتر فیلمسازان ما نمی‌توانند سریال کمدی بسازند، چراکه مانند همین فیلم های سینمایی کمدی که روی پرده سینما می‌رود، کمدی‌ها بر لطیفه‌ها و عبارت‌هایی پایه‌گذاری شده است که ما در سطح عموم  نمی توانیم از آنها استفاده کنیم و در فضای مجازی آنها را می‌توانیم بخوانیم بخندیم، فیلم هایی مثل «تگزاس» و «رحمان 1400» که در تاریکی سینما آن را می‌بینیم و خجالت می‌کشیم و پس از خروج از سینما اصلا به روی هم نمی‌آوریم را نمی‌توان در تلویزیون مشاهده کرد و در سریال «پایتخت» این مسائل به خوبی رعایت شده شوخی ها و طنزها محترمانه است.