اگر ایران به فرزندان امرای کویت کمک نمی‌‌کرد وضعیت متفاوت بود/ پیشنهاد ایران مبنی بر پیمان منطقه‌ای عدم تجاوز ناشی از حسن نیت است

«حسن هانی‌زاده»، کارشناس مسائل خاورمیانه، درباره مطرح شدن پیشنهاد ایران مبنی بر انعقاد پیمان منطقه‌ای عدم تجاوز به خبرنگار سیاسی برنا گفت: از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، ایران همواره تلاش داشته است از گذر همکاری مثبت منطقه‌ای، یک نوع اطمینان دو جانبه و چندجانبه به کشورهای عربی بدهد مبنی بر اینکه ایران هیچ‌گاه قصد تجاوز به هیچ کشوری را نداشته است. در طول 4 دهه گذشته، ایران دست دوستی خود را به سوی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس دراز کرده اما متاسفانه عنصر و عامل خارجی موجب شده است تا فضای منطقه، همواره تحت تاثیر سیاست‌های کشورهای خارجی مثل آمریکا قرار گیرد.

هانی‌زاده افزود: با توجه به اینکه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس، هیچ‌گاه سیاست مستقلی نداشتند و همواره سیاست‌های خود را با آمریکا هماهنگ می‌کنند لذا هیچ‌گاه آمریکا مایل به ایجاد رابطه دوستانه بین ایران و شش کشور حوزه خلیج فارس نبوده است و این کشورها به ویژه عربستان، امارات و بحرین به عامل مزاحمی برای ایران تبدیل شدند زیرا سیاست های آمریکا را عملیاتی می کنند. به همین دلیل بارها جمهوی اسلامی ایران پیشنهاد تشکیل یک ارتش مشترک ایرانی- عربی را به شش کشور حوزه خلیج فارس داده است حتی ایران چندین بار آمادگی خود را برای امضای یک توافقنامه عدم تخاصم بین ایران و کشورهای حوزه خلیج فارس را پیشنهاد  کرده اما از آنجایی که کشورهای حوزه خلیج فارس نمی توانند خارج از اراده آمریکا تصمیم مستقل منطقه ای و داخلی اتخاذ کنند لذا آمریکایی ها تمایلی به تشکیل  یک همکاری مشترک امنیتی و نظامی بین ایران و کشورهای حوزه خلیج فارس ندارند تا بتواند بهانه ای برای دخالت در منطقه داشته باشد. به همین دلیل به نظر می رسد که پیشنهاد وزیر امور خارجه کشورمان ناشی از حسن نیت ایران برای ایجاد امنیت و ثبات در منطقه است اما یقینا کشورهای حوزه خلیج فارس هیچ گاه پاسخ مثبتی به درخواست وزیر امور خارجه کشورمان نخواهند داد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا کشورهای عربی به دلیل حمله صدام به کویت، خود را نیازمند حضور آمریکا در منطقه می دانند و پاسخ مثبت به پیشنهاد ایران نمی دهند؟ نیز یادآور شد: مسئله عراق، مسئله جداگانه ای  است که وقتی صدام حمله کرد جمهوری اسلامی ایران به کشورهای عرب حوزه خلیج فارس به ویژه کویت کمک کرد و اگر کمک ایران به کویت نبود و همکاری ایران برای نجات بسیاری از فرزندان امرای کویت نبود یقینا وضعیت متفاوت می شد. به هر حال وضعیت به گونه ای است که کشورهای حوزه خلیج فارس، باید در سیاست های خارجی خود تجدید نظر کنند و منافع ملت های خود را بر منافع آمریکا ترجیح دهند. بنابراین به نظر می رسد که این بدبینی اعراب به ایران در یک دوره ای به ویژه زمانی که صدام حسین حاکم عراق بود شاید قابل توجیه بود اما در حال حاضر، عنصر مزاحمی غیر از آمریکا و اسرائیل در منطقه وجود ندارد.

این کارشناس مسائل منطقه بیان کرد: بنابراین اگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس تمایل به توسعه، سازندگی و استفاده از امکانات خود برای بازسازی کشور خود و گسترش درآمدهای ملی و افزایش  تولیدات ملی داشته باشند باید همکاری خود را به دور از فشارهای غرب با ایران ترمیم  و گسترش دهند، در غیر این صورت همواره این اختلاف نظرها وجود دارد زیرا اساسا آمریکا، انگلیس و کشورهای غربی تمایل دارند، بین ایران و کشورهای حوزه خلیج فارس، اختلاف نظر دائمی وجود داشته باشد.