صحنه‌های جذاب‌تر از تئاتر حوالی تئاتر شهر/ دیر رسیدیم درها رو بستند؛ نمایش خیابانی دیدیم خاطره شد!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، برای دیدن یک نمایش به سالن تئاتر شهر می‌رویم. ساعت 18:15 دقیقه است و نمایش ساعت 19 شروع می‌شود. بدیهی است ما باید 45 دقیقه زودتر از خبرگزاری برنا به سمت مجموعه تئاترشهر حرکت کنیم. اتفاق جالبی که می‌افتد این است، همان ابتدا دغدغه جای پارک اطراف مجموعه تئاتر شهر ذهن‌مان را به خود مشغول می‌کند.

بلیت‌ها را اینترنتی تهیه کردیم و قرار است به وسیله خودرو شخصی راهی چهارراه ولیعصر و تئاترشهر شویم. خیابان کریمخان زند را پشت سر می‌گذاریم. قطعا با ورود به محدوده طرح ترافیک و دیدن اولین دوربین 20 هزار تومان جریمه می‌شویم و البته با ورود به خیابان حافظ و انقلاب بار دیگر 20 هزار تومان جریمه می‌شویم و بالاخره با عبور از خیابان خارک به نوفل لوشاتو می‌رسیم. خیابانی پر از ترافیک که به چراغ قرمز چهارراه امیر اکرم منتهی می‌شود.

اکنون ساعت 18:30 دقیقه است و با درنظر گرفتن اینکه نمایش ساعت 19 شروع می‌شود ما به دنبال جای پارک در این خیابان هستیم.

همانطور که توقع می‌رفت به هیچ عنوان جای پارک نیست. ماشین‌هایی که  تقریبا از صبح پارک شده‌اند و به ندرت حاضر هستند جای‌شان را به دیگری بدهند.

وارد منطقه تئاتر شهر می‌شویم آنجا هم جای پارک نیست. باید از همکارانم تقاضا کنم پیاده شوند تا به نمایش برسند و من جای پارک مناسب پیدا کنم.  ساعت 18:55 دقیقه است و من کماکان به دنبال جای پارک هستم. ساعت 19:20 دقیقه است. با آزاد شدن طرح ترافیک، قطعا ترافیک این منطقه چندین برابر می‌شود و امکان اینکه جای پارک پیدا کنم به صفر می‌رسد.

در این لحظه ماشینی از پارک بیرون می‌آید و من جای او ماشینم را پارک می کنم. ساعت 19:30 دقیقه است و اگر نمایش مثل همیشه با تاخیر شروع شود من می‌توانم به اجرا برسم. با سرعت به سمت سالن حرکت می‌کنم اما نرده‌های چهارراه ولیعصر روبه‌رو می‌شوم. مجبور می‌شوم به زیرگذر بروم و از خروجی یک متروی تئاتر شهر خارج شوم. به سالن می‌رسم اما....

با درب بسته رو به‌رو می شوم، نمایش شروع شده و من مجبورم در پارک دانشجو منتظر همکارانم بمانم. البته ناگفته نماند ماندن در همین پارک دانشجو شرایط خاص خودش را دارد که در ادامه گزارش به آن خواهیم پرداخت.

پارک دانشجو جزو معدود مکان هایی است که تو بخواهی یا نخواهی با اقشار مختلف دیدار می‌کنی که شاید علت حضورشان به این راحتی ها مشخص نشود. افرادی که در پارک دانشجو در تایم‌های مختلف حضور دارند، انسان‌هایی هستند که هیچ اشتراکی از لحاظ ماهیتی، شغل و جایگاه اجتماعی با هم ندارند و تنها وجه اشترکشان این است در محل پارک دانشجو همدیگر را می ببینند.

کافی است در پارک دانشجو دوری بزنی تا متوجه شوی اگرچه این پارک به واسطه ساختمان قدیمی تئاتر شهر معروف است و آن را به‌عنوان یکی از مکان‌های فرهنگی شهر تهران در چهارراه ولیعصر می‌شناسند اما محل آدم‌های مختلفی است. در یکی از اضلاع این پارک، کتابخانه‌ای وجود دارد. جالب است بدانید این کتابخانه طراحی منصور آزادکام است که به زودی گفت‌وگویی از او در خبرگزاری برنا خواهید خواند. آزادکام طرحی می‌دهد که سرویس‌های بهداشتی پارک دانشجو که محل تزریق مواد مخدر برای معتادان بوده به کتابخانه تبدیل شود.

دور و اطراف پارک دانشجو محل استقرار آدم های متفاوتی است. در یک سمت از این پارک، ترنس ها حضور دارند که در امنیت کامل مشغول گپ و گفت روزانه شان هستند. در یک سمت شما شاهد حضور ساقیان مواد مخدر هستید که اجناس مختلفی را به وضوح رد و بدل می کنند. در سمت دیگر شما افرادی را می بینید که از پارک دانشجو به عنوان محل قرار استفاده می کنند. به دلیل اینکه این منطقه در قلب شهر قرار دارد و در تقاطع خیابان ولیعصر و انقلاب است، محل خوبیست تا افرادی که تازه وارد شهر تهران شدند آنجا قرار بگذارند بنابراین شما شاهد لهجه مختلف افراد هستید.

در یک سمت از پارک شاهد افرادی هستیم که مستقیما برای کاسبی می آیند. دست فروش هایی که به دلیل اوج جمعیت متنوع، در این مکان مستقر می شوند. نکته جالب دیگر پارک، این است که فرهنگی ترین افراد علاقه مند به نمایش در آنجا هستند. در محیطی که ترنس ها، ساقیان و مصرف کنندگان مواد مخدر و چندین قشر دیگر که جایش اینجا نیست، هم حضور دارند.  قبل از اینکه سراغ این افراد برویم جالب است بدانید دانشجویان رشته های متفاوت هنری هم در اطراف پارک دانشجو جمع می شوند، قرار می گذارند و بدون هیچ محدودیت زمانی درمورد کارگاه های دانشجویی، اتفاقات دانشگاه و... صحبت می کنند.

نکته دیگر اینکه خیلی از علاقه مندان به تئاتر وارد پارک دانشجو می شوند اما چون پول دیدن تئاتر را ندارند بیرون می نشینند و با دیدن تماشاگران و واکنش آنها پس از پایان نمایش گویا ارضا می شوند.

نکته بعدی درمورد علاقه مندان به تئاتر است. احتمالا با من هم عقیده خواهید بود که تئاتر مخاطب خاص دارد برعکس سینما که می تواند قشر وسیعی را به خود اختصاص دهد. نکته ای که درمورد آنها وجود دارد، این است که بخش اعظمی از این افراد که به این محل می آیند یا خانواده تئاتر هستند یا  افراد معمولی هستند که به خانواده تئاتر منتسب می شوند یا اینکه به دلیل تبلیغات وسیع به دیدن آن نمایش می آیند.

قیمت بالای بلیت تئاتر، قطعا برای همه اقشار جامعه این شرایط را ایجاد نمی کند تا تئاتر ببیند اما عشق به تئاتر را می توان در اطراف سالن های نمایش دید.

نکته بسیار جالب این است بسیاری از دانشجویان رشته های هنری به خصوص تئاتری ها یک تایمی از روز را به نشستن در نیمکت های سیمانی اطراف تئاتر شهر اختصاص می دهند، تنها به این دلیل که دیده شوند. جالب است بدانید یکی از جاهایی که بازیگران تئاتر دیده می شوند و مورد انتخاب هم قرار می گیرند همین نیمکت های سیمانی است. خیلی از ستاره های سینما و تلویزیون که اکنون طرفداران بسیار زیادی دارند و تبدیل به بازیگران گران شدند، از افرادی بودند که روی این نیمکت ها می نشستند.

یکی از کارهایی که با جشنواره تئاتر شهر اتفاق می افتد، برگزاری نمایش های خیابانی است که آن هم طرفداران زیادی دارد. به این دلیل که این مکان محل اقشار متفاوتی از جامعه است،  فرصت خوبیست که نمایش اجرا شود.

سربازها در پارک دانشجو گزینه های جالبی دارند. وقتی وارد تهران می شوند و مرخصی ساعتی می گیرند معمولا به این پارک می آیند و با آدم های متفاوتی به گفت و گو می نشینند. خیلی از علاقه مندان به هنرمندان هم به بهانه عکس و امضاء گرفتن آنجا می نشینند. دقیقا در همان نقطه که اگر نیروهای انتظامی باشند ممکن است بخشی از مردم را جمع آوری کنند و ببرند. ما در همین نقطه شاهد هنرمندان تئاتری و سینمایی هستیم که در محل بی امنیتی جمع می شوند و با خانواده هنر خوش و بش می کنند.

در سمت جنوب شرقی پارک دانشجو در همین وضعیت بلبشو کودکان را می بینیم که از پارک و تاپ و سرسره استفاده می کنند. این مکان اصلا محیط مناسبی برای بچه ها نیست. نکته جالب اینکه این وضعیت را تمام مسئولین شهری می دانند و این را هم می دانند نه می توان پارک دانشجو را جابجا کرد نه اینکه ساختمان تئاتر شهر را عوض کرد.

گاهی شاهد این تصویر هستیم تمام افرادی که در بالا اسمشان را بردیم حضور دارند و نیروی انتظامی هم آنجا قدم می زند و یک رفاقت مسالمت آمیز بین همه افراد برگزار می شود و هیچ کس به کسی کاری ندارد. درصورتی که قلب شهر تهران نیاز دارد به لحاظ فرهنگی از هرگونه افرادی که شناسنامه فردی و اجتماعی تهران را تحت الشعاع قرار می دهند پاک شود.

یادتان نرود خیلی از خارجی هایی که در ایران هستند، چه مسافر، چه توریست و خانواده سفیرهای مختلف علاقه مند هستند در سالن های نمایش حضور پیدا کنند و تئاتر ببینند. این تصویر ویترینی از شهر تهران است که حتما با حواشی در ذهن آنها همراه خواهد شد.