با استاندارد جهانی در بازیگری فاصله زیادی داریم!

گیتی قاسمی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که در حوزه بازیگری نیز تدریس می‌کند، در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، از فعالیت‌های اخیرش در این حوزه و از وضعیت تدریس هنر بازیگری در کشور سخن گفت. در ادامه این گفت‌وگو را می‌خوانید. 

از فعالیت‌های اخیرتان بگویید و این‌که این روزها مشغول چه کاری هستید؟

پیشنهاد برگزاری تعدادی کلاس‌های بازیگری و آموزشی به من داده شده، هرچند مدتی است تدریس را کنار گذاشته‌ام ولی این روزها وسوسه شده‌ام این کلاس‌ها را برگزار کنم. بازی در چند نمایش و چند فیلم سینمایی را رد کردم اما بازی در یک فیلم سینمایی را قبول کردم که اگر تمام شرایط برای تولیدش مهیا شود امسال در جشنواره فیلم فجر حضور خواهم داشت. نقشی که برای بازی در این فیلم سینمایی به من پیشنهاد شده به قدری برایم جذاب است که پیشنهادات بسیاری را برای آن کنار گذاشتم و فکر می‌‌کنم بازی در این فیلم سینمایی اتفاق مثبتی در کارنامه کاری‌ام محسوب شود.

به نظر شما این آموزش‌ها آیا می‌توانند ثمره‌ای برای هنرجویان و از طرفی هنر نمایش ایران داشته باشد و استعدادهای خوبی را وارد این عرصه کنند؟

مسیر بازیگری در کشور ما به شدت به سمت و سوی اشتباهی می‌رود. من فارغ التحصیل کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران هستم ولی آنچنان درگیر بازیگری شدم نتوانستم به کارگردانی بپردازم، زمانی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم انگیزه زیادی برای کار کردن داشتم. بعد از مدتی از من درخواست برگزاری دوره‌های بازیگری شد و زمانی که در آن کلاس‌ها تدریس کردم و نتیجه این دوره‌ها را در هنرجویانی که شرکت کرده بودند دیدم، متوجه شدم چقدر در مسیر درست‌تری قرار گرفتند. نسلی که امروز به سینما وارد میشود نگاه درستی به بازیگری ندارد و همین نگاه منجر به بازی‌هایی اشتباه می‌شود که ذائقه مخاطب را نیز اشتباه شکل می‌دهند. متأسفانه امروز می‌بینیم اینقدر شکل اشتباهی از بازیگری را به مخاطب ارائه کرده‌ایم که دیگر ذائقه مخاطب نیز اشتباه شکل گرفته و متوجه اشتباهات نمی‌شود. همه دوستانی که در حال حاضر مشغول تدریس بازیگری هستند یکی از اصلی‌ترین مسائلی که باید مدنظر بگیرند درست کردن مسیر غلطی است که امروز در این حرفه شکل گرفته است.

چنین دیدگاهی مطمئناً می‌تواند کارساز باشد و منجر به اتفاقات خوب در عرصه بازیگری شود، اما اکثر مردم اعتماد خود را به کلاس‌های بازیگری از دست داده‌اند، چطور می‌شود این اعتماد را دوباره جلب کرد؟

اعتماد از کارنامه کاری به وجود می آید و مردم آثاری که در آنها ایفای نقش کرده‌ای را می‌بینند. با پرسش‌های زیادی مبنی بر برگزاری کلاس‌های بازیگری مواجه می‌شوم و دیده‌ام که بسیاری از من شرایط کلاس‌های بازیگری‌ام را می‌پرسند و پیگیر این موضوع هستند. من در موسسه «مون» تدریس می‌کنم و به این موسسه تأکید کردم که تعداد هنرجویان را از حدی بیشتر نکند چراکه من باید به تک تک آنها رسیدگی کنم و اگر تعداد بالا باشد دیگر امکان رسیدگی وجود ندارد و آنها نیز با من هم‌نظر بودند اما می‌بینیم کلاس‌های بازیگری بسیاری برگزار می‌شوند که به این مسائل توجهی ندارند. عیار آموزشی بسیاری از کلاس‌های بازیگری را در همان جلسات نخست می‌توان فهمید.

راه‌های رسیدن به نقش؛ مخاطب‌شناسی و ارتباط با مخاطب نکات مهمی هستند که باید در کلاس‌های آموزشی تدریس شوند، مخاطبان امروز هوش بالایی دارند و سریع متوجه بازی‌های دروغین می‌شوند و می‌فهمند کدام بازیگر با جان و دل نقشش را بازی می‌کند و کدام بازیگر هیچ توجهی به مخاطب ندارد و تلاشی برای جلب توجه و نظر مخاطب نمی‌کند و در واقع بازی صادقانه‌ای ندارد.

با توجه به تجربه‌ای و شناختی که در این زمینه دارید، با نگاهی کلی، به وضعیت کلاس‌های بازیگری ما چه نمره‌ای می‌دهید؟

من همه کلاس‌هایی که برگزار می‌شوند را ندیده‌ام و دنبال نکرده‌ام و صرفا شنیده‌هایی از آنها به گوشم رسیده، به همین دلیل نمی‌توانم بگویم به کلاس‌ها چه نمره‌ای می‌دهم، ولی اگر بخواهم به وضعیت هنر بازیگری در سینمای ایران نمره‌ای بدهم با توجه به استانداردهای جهانی نمره پنج را مناسب این وضعیت می‌دانم چراکه وضعیت بازیگری در سینما و تلویزیون ما با استانداردهای جهانی فاصله بسیار زیادی دارد.