شهلا ریاحی را با چهره ای که در اوج بود به یاد آورید

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ سیدرضا اورنگ نوشت: پیری و بیماری، روزی به سراغ همه خواهد آمد و آنان را زمین گیر خواهد کرد. این اساس خلقت است و در آن خللی به وجود نیامده و نخواهد آمد. هزاران سال است که انسان ها به دنیا آمده، رشد کرده، بالغ شده و پیر شده و مرده اند. از این تقدیر گزیری نیست و همه باید به آن گردن بنهند.

پیری و بیماری، هنرمند و غیر هنرمند نمی شناسد، در این مرحله همه یکی هستند،مال و منال هم نمی تواند آن را از بین ببرد.

شهلا ریاحی بازیگری خاطره ساز برای سینمای و تلویزیون ایران و علاقه مندان آن است. مردم هرگز وی را فراموش نکرده و نمی کنند، هرچند که مدیران هنری، برخی از همکاران و بازیگران و سینماگران تازه پا، یادی از او نکرده و نمی کنند، اما مهم در خاطر مردم ماندن است که این اتفاق افتاده.

سینمای ایران و زنان ایرانی باید به شهلا ریاحی احترام گذاشته و مقابل او سر تعظیم فرود آورند، زیرا اولین زن تاریخ سینمای ایران است که جرات کرده وارد حرفه مردانه کارگردانی شود و فیلم بسازد.

امروز روزگار شهلا ریاحی خوش نیست، این تقدیر است و نمی توان مقابل آن ایستاد، اما می توان در کنار این هنرمند ماند، دستانش را بوسید و حالی از او پرسید.

باید به او احترام گذاشت و عکس هایی از روزگار ناخوشی وی را در فضای مجازی و غیر مجازی منتشر نکرد.این کار چه لذتی دارد که عده ای به این کار زشت مبادرت می ورزند؟

عده ای که متاسفانه خود را مدیر و هنرمند نیز می دانند با گرفتن عکس های سلفی از بیماران و ناتوانان عرصه هنر و انتشار آن،دنبال آن هستند که برای خود کسب وجهه کرده و در دل مردم جا باز کنند، این حرکت قبیح چه معنایی دارد؟!

هنرمندان، به خصوص بازیگران دوست دارند مردم آنان را با چهره ای که در روزهای اوج و جوانی داشتند به یاد آورند، نه هنگام بیماری و کهنسالی با صورت های افسرده و غم گرفته.دوست دارند عظمت و شان شان همچنان حفظ شود. 

انتشار عکس های نامناسب از آنان در حالی که پنجه در پنجه بیماری و مرگ انداخته اند، ابهت این هنرمندان را از بین می برد.

شهلا ریاحی و دیگر هنرمندان بیمار را همان گونه که در جوانی بودند و آنان برای هنرنمایی شان ایستاده تشویق می کردید به یاد آورید و همچنان برای شان احترام قائل شوید و دوست شان بدارید.

سید رضا اورنگ