ترانه نباید فقط با خواننده آن شناخته شود

به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ مدیر شش دوره جشنواره و جایزه همایون خرم  به یکی از آسیب های عرصه موسیقی اشاره و اظهار کرد:   به طور معمول یک آهنگ و ترانه را به نام خواننده اش می شناسند اما در پدید آوردن آن اثر آهنگساز ، شاعر و ترانه سرا نیز نقش عمده ای دارند.

دکتر بردیا صدرنوری  در گفت وگو با برنا افزود: اثری که خلق می شود اگر هدفمند خلق شده باشد یا برای دیده شدن است یا مابه ازای اقتصادی دارد و به هر حال انتقال آن حس از یک فرد به فرد دیگر است و بایستی در این میان این حق معنوی برای همه پدید آورندگان اثر وجود داشته باشد و نه فقط برای خوانندگان.

پژوهشگر مدیریت فرهنگ و هنر، افزود:متاسفانه در مجوزهای ترانه ها و موسیقی های با کلام که توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم صادر می شود این اصل رعایت نمی شود و در مجوز صرفا نام خواننده اثر را می نویسند که به نوعی پایمال کردن حق سایر پدیدآورندگان آن اثر مانند شاعر یا ترانه سرا، آهنگساز و تنظیم کننده است.

خالق اثر زندگی جاریست، با اشاره به اینکه  ترانه سرایی  اول حال خوب می خواهد، تصریح کرد: اولین شرط حال خوب داشتن مناسب بودن محیط است ؛ به طور مثال زمانی که از مرکز شهرها به روستاها می رویم ، تاثیراتی  که از طبیعت و رفتارهای صادقانه روستاییان  می گیریم آن حس خوب را بیشتر   بوجود می آورد، از اینرو هر آنچه که حس و حال خوب را از ترانه سرا می گیرد، باید از وی دور نمود.

دکتر صدرنوری، محیط ، وضعیت آموزش،  منطقه و فضای  زندگی را از مهمترین پیش شرط های یک ترانه سرایی خوب دانست و گفت: بخشی نیز مربوط به استعداد شخص می شود که در خانواده اش می تواند به صورت ارثی وجود داشته و فرد باید بتواند آن را حفظ کند و پرورش دهد.

مولف کتاب طرح جامع موسیقی کشور، با بیان اینکه ترانه ریشه تاریخی دارد، تصریح کرد: ترانه سرایی یک روش بیان حال است و می تواند عاشقانه باشد، می تواند بیان یک احساس یا فراق باشد و یا اعتراض را بیان کند. گاهی که حرف مان را به صورت مستقیم نمی توانیم بزنیم می توانیم در قالب طنز و یا بصورت  یک شعر، یا یک  ترانه بیان کنیم.

 وی گفت: تبادل و تقابل فرهنگ ها میتواند بر فضای ترانه سرایی، اثر گذار باشد و اکنون  با پیشرفت تکنولوژی، مرزهای جغرافیایی برداشته شده و همه ما در معرض حجم گسترده‌ای از هر نوع ترانه، شعر و موسیقی هستیم .

دکتر صدرنوری در پایان گفت: بایستی آسیب شناسی شود که ما در این زمینه چه انجام داده ایم و برای حفظ و ارتقای فرهنگ خودمان چه کرده ایم.