چرا عزای حسین بر نماز حسین می چربد؟

به گزارش برنا،آیت الله عاملی امام جمعه اردبیل سخنرانی‌ در آیین استقبال از محرم ایراد کردند که درتاریخ این سرزمین به یادگار خواهد ماند و آیندگان بر وجود چنین تفکرهایی در اردبیل خواهند بالید.

گفتمانی که آیت الله عاملی به تاسی از آزاده ترین شهید طول تاریخ برافروخت همان «مصباح هدایتی» است که قرنها صفیر آن بر درب گوشهای کیپ شده می کوبد ؛ « اصلاح » ، اصلاحاتی تنیده در معرفت حسینی .

آیت الله با موقعیت شناسی که لازمه آن شناخت همه جانبه از زوایای مختلف اجتماع است، به درستی تشنگی شدید جامعه را تشخیص و ملت را از زندانی کردن ودیعه الهی حماسه عاشورا در «فرم» بر حذر داشت و شجاعانه رانده شدن «محتوی» نسخه نجات را بر سایه و حاشیه گوشزد و از رواج  تشیع انگلیسی اعلام خطر کرد.

تشنگی که فقط تشنگی آب نیست ، حسین هم تشنه آب نبود ، تشنه رستگاری امتی بود که برای اصلاح امور آن قیام کرد و فریاد «کجاست یاری کننده ای که مرا یاری دهد» او؛ دعوتی است که در هر ثانیه از تاریخ تکرار شده و امروز به ما رسیده است.

آیا ما به یاری حسین شتافتیم و برآیند جامعه امروزی ما همان اصلاحی است که حسین برای تحقق آن از فرزند و برادر و خواهر وخانواده خود در عذاب آورین ترین شرایط گذشت ؟ امروز از حسینی که بخاطر اصلاح امور جاودانگی شهادت را بر زندگی روی زانو و تعظیم در برابر زر و زور و تزویر برگزید چه ساختیم ؟

واقعا ما با این عظمت و ثروت بی نهایت چه کردیم ، چرا امروز زور عزای حسین بر نماز حسین می چربد ، به قول آیت الله هر کس پیام نماز حسین را درک نکرده ، پیراهن سیاه بر تن نکند و به عزای حسین نیاید . بالیدن بر مکتبی را که جهان در حسرت آن است را فراموش نموده و به نالیدن بسنده کرده ایم .  بر شور حسینی چنان اغراق یازیدیم که شعور حسینی کم رنگ شده است ، کل فلسفه قیام حسین و حماسه کربلا را تبدیل به موزه ای کرده ایم که هر سال در موعد مقرر از ادوات و اسباب آن رونمایی میکنیم و به تماشایش می نشینیم و در پایان دوباره زیر پتویی از عادت به فراموشی میسپاریم و به روزمرگی ادامه میدهیم ، پس آموزه حسین چه شد ؟ آموزه را تبدیل به موزه کرده ایم .

محرم تمرین هر ساله خوب نگریستن است، گریستن کافی نیست . خون حسین منتی بر گردن شیعیان دارد که خوب نگرسیتن ادای دین آن است با محبوس شدن در دایره گریستن مکرر اندر مکرر اندر مکرر ... و فراموش کردن حق خوب نگریستن ، دِین حسین تا ابد بر گردن همه ما خواهد ماند .

غرق در علم و کتل و اسب و پرچم و طبل و شیپور و زنجیر و سینه و اشک و ماتم و آه و ناله و نوحه و عزا و  احسان و سیاه و سربند  شدیم و از آزادگی و مردانگی و جوانمردی وعزت و حریت و دیانت و شجاعت و بصیرت غفلت کردیم ، حسین پیش از آن که یادآور سیاهی مصیبت کربلا باشد،سرخ بود، سرخی اصلاح امور در امت جدش، سرخی پیروزی خون بر شمشیر، سرخی «نه» بر عافیت طلبی و بی تفاوتی ، نه ای از جنس «لا» ی لا اله الا الله .سیاه دیدیم و بر سیاهی پافشردیم و از سرخی اصلاح غفلت کردیم .

گفتمانی که آیت الله آغاز کرده است تلنگری است تا تکانی به خودمان دهیم و در هدر دادن منبع عظیم روشنایی و رستگاری حسینی، به وسیله نمایش و برداشت های محدود بر پوسته فراخوان حسین گرفتار نگردیم .  

خوب گوش کنید ، صدای بلند و رسای حسین هنوز هم می آید : هل من ناصر ینصرنی