نمایشنامه نویسی تئاتر با سانسور مواجه است

محمد رحمانیان، نمایشنامه‌نویس، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا در ارتباط با اینکه امروزه وضعیت نمایشنامه نویسی تئاتر چگونه است؟ گفت: همواره نمایشنامه نویسی در ایران حتی در زمانی که به نظر می رسید دچار یک گسست تاریخی شده است اما قدم‌هایی را روبه جلو برداشته و اینکه از سوی مسئولین و از طرف کانون نویسندگان و بسیاری از کسانی که می‌توانند متولیان ادبیات ایران باشند؛ نمایشنامه نویسی جدی گرفته نمی شود و از سمت برخی از کارگردانان و دوستانی که با جریان نمایشنامه نویسی ایران چندان آشنایی ندارند دائما با زبانی تحقیرگونه نسبت به نمایشنامه نویسی صحبت می‌کنند؛ برخلاف تمامی این دیدگاه ها معتقد هستم که نمایشنامه نویسی هرروز و هرسال نسبت به سال قبل قدم‌های بزرگی برداشته است ممکن شرایطی به وجود بیاد که این قدم‌های بزرگ دیده نشوند بیشتر هم به دلیل سانسورها که به شدت بر فضای تئاتر کشور حاکم است و کسانی که در مرکز هنرهای نمایشی همچنین شورای نظارت و ارزشیابی مرکز هنرهای نمایشی حضور دارند انگار شرایطی را درست می کنند تا نمایشنامه نویسی ایران مطرح نشود.

او درمورد کیفیت آثار موجود و کیفیت نمایشنامه نویسی اظهار داشت: نمایشنامه نویسی از نظر کیفی و کمی بسیار بهتر شده است درحال حاضر بسیاری از جوانانی که شروع به نمایشنامه نویسی کردند در همان چند کار ابتدایی نشان می دهند چه بارقه های درخشانی هستند و درواقع نبوغ نمایشنامه نویسی را در خود دارند. چند نمایشی را که من دیده‌ام و توسط نمایشنامه نویسان جوان نوشته شده بود بسیار نمایشنامه های خوبی بود و فکر میکنم از نظر کیفی و کمی اتفاقات بسیار مهمی در عرصه نمایشنامه نویسی ایران رخ می دهد.

این کارگردان تئاتر درمورد اینکه نمایشنامه نویسان چه میزان در نگارش نمایشنامه آزادی عمل دارند بیان داشت: وضعیت نمایشنامه نویسی و آزادی داشتن نویسندگان در این زمینه به هیچ عنوان خوب نیست. نمایشنامه نویسی ایران در واقع با یک دیوار بسیار بزرگ و بلند به نام سانسور مواجه است و بسیاری از نمایشنامه‌هایی که به صورت اندک در مورد مسائل اجتماعی روز جامعه صحبت می کند به جرم سیاسی بودن یا اجازه اجرا پیدا نمی‌کنند و یا پس از طی چند روز از اجرا نهادهای غیرمرتبط و معمولا نهادهای نظامی و انتظامی اجراهای آن نمایش متوقف می شود و بسیار برخوردهای دشمن گونه وجود دارد.

رحمانیان در پایان در مورد دستمزدهای نمایشنامه نویسان تئاتر تصریح کرد: من اطلاعی درمورد این موضوع ندارم چون نمایشنامه هایم را برای خودم می نویسم طبیعی است که خودم برای خودم دستمزدی در نظر نگیرم و مدت‌هاست که برای دیگران هم نمایشنامه‌ای ننوشته‌ام و وضعیت دستمزدها خبر ندارم از سمتی دیگر نمایشنامه‌هایی که از من در تهران و یا توسط گروه‌های تئاتری در شهرستان ها اجرا می شود به من بابت نمایشنامه دستمزدی داده نمی‌شود و من هم مبلغی را دریافت نمی‌کنم چراکه فکر می‌کنم به خصوص گروه‌های شهرستانی شرایط پرداخت دستمزد به من را ندارند و من هم نمی‌خواهم با درخواست دستمزد به آنها فشار بیشتری را وارد کنم چراکه به اجرا در آوردن یک نمایش شامل مخارج سنگینی است و من دوست ندارم براین سنگینی بیفزایم برای همین هیچگونه دستمزدی در قبال نمایشنامه‌هایی که از من توسط گروه های تئاتری اجرا می‌شود دریافت نمی‌کنم.