آیا رسانه‌ها در آرام سازی روحی و روانی جامعه نقش دارند؟

جدا از ماموریت‌های تعریف شده رسانه های مختلف به خصوص رسانه ملی در بحث اطلاع رسانی رسانه‌های مختلف به خصوص تلویزیون که در نزدیک‌ترین زاویه با مخاطبش قرار دارد می‌تواند جایگاهی فراتر از یک رسانه مختص به اطلاع رسانی باشد و در تعدیل فضا و موقعیت روانی جامعه نیز موثر واقع شوند.

بی‌تردید هنوز تلویزیون بیشترین حجم مخاطب را به خود اختصاص می‌دهد و نمی‌توان کتمان کرد که به رغم تبلیغات و ادعاهای بسیاری از ناکاربلدان رسانه کماکان تلویزیون قدرت تاثیرگذاری خود را دارد و هنوز این قاب قابل اعتمادترین قاب ممکن است، چراکه باید براساس موازین کشور و چارچوب‌ها و ممیزی های تعریف شده اعتقادی و اخلاقی تولید برنامه کرده و البته براساس امانت داری صد در صد در انعکاس اخبار اقدام کند.

با این اوصاف باید گفت رسانه ملی می‌تواند در گونه های مختلف برنامه سازی از اخبار و برنامه های ترکیبی و مسابقات و سریال‌ها گرفته تا برنامه گفت‌وگو محور با موقعیت سنجی جامعه به لحاظ روحی و روانی نه تنها به التهاب جامعه دامن نزند که شرایطی را مهیا سازد تا آرامش به جامعه بازگردد.

در واقع مدیران و سیاست گذاران تلویزیون می‌توانند با بهره‌گیری از مشورت‌هایی با روانشناسان و جامعه شناسان ساخت و تولید برنامه‌هایی که می‌تواند مرهمی بر حال و احوال مخاطب باشد قدم بردارند.

درحقیقت باید اذعان کرد یکی از عمده ماموریت‌های رسانه در این شرایط معنا پیدا می‌کند که مدیران کاربلد و هوشمند بتوانند برای دقایقی حتی کوتاه حجم بالایی از تمرکز مخاطب را درگیر خود کرده تا التهاب از بستر جامعه رخت ببندد. اینکه چقدر رسانه ملی در این مسیر موفقیت بوده و چقدر توانسته است از چنین شرایطی نمره قابل قبولی بگیرد بحثی است که در گفت‌وگو با کارشناسان رسانه، روانشناسان و جامعه شناسان آن را به آسیب‌شناسی می گذاریم.