مصرف مکمل ویتامین از ابتلا به کرونا پیشگیری می کند؟

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ از وقتی اولین مورد ویروس کرونا جدید در دسامبر سال ۲۰۱۹ در شهر ووهان چین گزارش شد تاکنون این بیماری حدود ۳ هزار نفر را کشته و بیش از ۸۲ هزار نفر را در ۴۱ کشور دنیا آلوده کرده است.

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC)، پژوهشگران هنوز واکسنی برای مقابله با این ویروس نساخته اند و در حال حاضر نیز هیچ درمان ضدویروسی توصیه شده ای برای آن وجود ندارد.

همگام با شیوع ویروس کرونا درمان هایی معجزه آسا نیز راه خود را به شبکه های اجتماعی باز کرده اند. یکی مدعی است سیر، کووید ۱۹ بیماری ناشی از ویروس کرونا جدید را درمان می کند و دیگری آنچنان درمورد تأثیر سفیدکننده ها روی ویروس سخن می گوید که اساسا مردم را به خوردن آن ها ترغیب می کند. یکی از این درمان ها نیز مصرف مقادیر بسیار بالایی از برخی ویتامین ها و خصوصا ویتامین C است.

جمعی از افراد مشغول درزمینه طبیعی درمانی که به جای مصرف داروهای شیمیایی روی استفاده از گیاهان، غذاها و مکمل های طبیعی تأکید می کنند، نیز برای ترویج درمان های جایگزین در شبکه های اجتماعی دست به کار شده اند. برخی از توصیه ها مانند استفاده از گیاهان و عصاره های خاصی همچون روغن پونه گیاهی، برگ گیاه گل ماهور، سیر و آقطی سیاه ممکن است بی ضرر باشد، البته تا زمانی که مردم مثلا به جای شستن دست ها از آن ها استفاده نکنند.

متخصصان درمورد این مساله نگرانند که برخی از این تاثیرگذاران شبکه های اجتماعی به دنبال کنندگانشان می گویند که برای محافظت از خود دربرابر کووید۱۹ مقادیر بسیار زیادی ویتامینA، C  و D مصرف کنند. برخی افراد با پیروی از این توصیه ها درحال مصرف مقادیر بسیار زیادی از ویتامین ها هستند که صدها برابر مقادیر توصیه شده روزانه است.

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، مکمل های ویتامین C می توانند خطر ابتلا به سرماخوردگی را در افرادی که فعالیت بدنی زیادی دارند، کاهش دهند. این مرکز می گوید مصرف منظم مکمل ویتامین C می تواند تاحدودی دوره سرماخوردگی را نیز کوتاه کند اما اگر فقط پس از شروع سرماخوردگی مصرف شود، تأثیری روی طول دوره سرماخوردگی ندارد.

مقاله ای از انتشارات بهداشت دانشگاه هاروارد نیز همین ارزیابی را انجام داده است و به نقل از دکتر بروس بیسترین، رئیس تغذیه بالینی مرکز پزشکی دیکونس می گوید: داده ها نشان می دهند که ویتامین C تا حدودی برای سرماخوردگی معمولی مفید است.

اگرچه در فیسبوک گفته ای از پزشکی که از دنیا رفته، در گردش است: من تاکنون هیچ آنفلوانزایی را ندیده ام که با مقادیر بسیار زیاد ویتامین C درمان نشده باشد.

پست بالا را را اندرو سائول به اشتراک گذاشته که «مرد مگاویتامینی» لقب گرفته است. سائول در پست خود چنین نوشته است: «همه گیری جهانی ویروس کرونا می تواند با استفاده گسترده از مقادیر بالای ویتامین C کاملا متوقف شود». گذشته از این موضوع که شیوع ویروس کرونا هنوز به عنوان یک همه گیری جهانی اعلام نشده است، شواهدی نیز درمورد تأثیر مثبت ویتامین C روی بیماری کووید۱۹ وجود ندارد.

یکی دیگر از پست های گمراه کننده سائول نیز در فیسبوک در حال گردش است؛ مقاله ای با عنوان: «ویتامین C دربرابر ویروس کرونا محافظت می کند».

گزارشاتی دراین زمینه به گوش می رسد که در آزمایش های بالینی در ووهان، تأثیر مکمل های ویتامین C روی ذات الریه ناشی از ویروس کرونا جدید در حال بررسی است. از این رو، مردم می پرسند که آیا مصرف خانگی ویتامین C به پیشگیری از بیماری کمک می کند؟

به گفته روان گوآنگ فنگ، از مرکز اطلاعات غذایی چین، این گفته که ویتامین C به بهبود ایمنی کمک می کند از دانش مردم درمورد سرماخوردگی ریشه می گیرد که ازنظر علمی اثبات نشده است. روان می گوید: مادامی که مردم مواد مغذی کافی را از یک رژیم غذایی متعادل دریافت می کنند، نیازی به مصرف مکمل ندارند.

البته ویتامین C نقش های مهمی در بدن دارد. یکی از اصلی ترین دلایل مصرف ویتامین C، تقویت سیستم ایمنی است زیرا ویتامین C در بخش های زیادی از سیستم ایمنی نقش دارد.

اول، ویتامین C موجب تقویت تولید سلول های سفید خون (لنفوسیت ها و فاگوسیت ها) می شود که به محافظت از بدن دربرابر عفونت کمک می کنند. دوم، ویتامین C ضمن محافظت از سلول های سفید خون دربرابر آسیب ناشی از مولکول های مضری مانند رادیکال های آزاد، به عملکرد بهتر این سلول ها نیز کمک می کند. سوم، ویتامین C بخش اساسی از سیستم دفاعی پوست است. این ویتامین فعالانه به پوست منتقل می شود و در آنجا به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل کرده و به تقویت سد پوستی کمک می کند.

مطالعات همچنین نشان داده اند که مصرف ویتامین C ممکن است موجب کاهش زمان بهبود زخم شود. علاوه بر این، سطوح پایین ویتامین C با پیامدهای سلامتی ضعیفی همراه بوده است. برای مثال، افرادی که دچار ذات الریه هستند، معمولا از سطوح پایین تر ویتامین C برخوردار بوده و نشان داده شده است که مکمل های ویتامین C زمان بهبودی را کوتاه می کنند. اگرچه ویتامین C چنین نقش های مهمی را در بدن دارد، اغلب با استفاده از یک رژیم غذایی متعادل و مصرف میوه و سبزیجات تازه به سادگی می توان مقدار مورد نیاز خود را تأمین کرد.

مکمل های ویتامینی

البته، در مورد ویتامین های دیگر کارشناسان می گویند مصرف مقادیر زیاد ویتامین های خاص می تواند خطرناک و حتی کشنده باشد. براساس توصیه های مؤسسه ملی سلامت، یک مرد و یک زن بالغ متوسط باید روزانه به ترتیب ۹۰۰ و ۷۰۰ میکروگرم ویتامین A دریافت کنند. حد بالای بی خطر این ویتامین برابر ۳ هزار میکروگرم یا ۱۰ هزار واحد بین المللی است و مصرف بیش از این مقدار می تواند پیامدهای جدی مانند سرگیجه، تهوع، سردرد، کما و حتی مرگ داشته باشد. مصرف بیش از حد ویتامین A در دوران بارداری می تواند منجر به نقایص تولد شود. درمورد ویتامین D که آزبورن مقدار ۱۵۰ هزار واحد در روز را توصیه می کند، حد بالای بی خطر برای افرادبالغ فقط ۴ هزار واحد است. علاوه بر ناراحتی و گرفتگی معده، مصرف بیش ازحد این ویتامین می تواند موجب افزایش سطوح کلسیم خون، گیجی، اختلال در موقعیت یابی، مشکلات ریتم قلب و آسیب کلیوی شود.

درحالی که مصرف مقادیر بالا از ویتامین C به علت اینکه این ویتامین محلول در آب است، خطر کمتری به همراه دارد و مقادیر اضافه ی آن ازطریق ادرار دفع می شود، مقادیر توصیه شده از سوی سائول یعنی ۲۴ هزار میلی گرم در روز، وقتی که حد نهایی بی خطر آن برای افراد بالغ تنها ۲ هزار میلی گرم است، می تواند منجر به اسهال، تهوع و گرفتگی شکم شود.

مصرف زیادی ویتامین C ازطریق مکمل ها (نه رژیم غذایی)، ممکن است موجب ایجاد سنگ های کلیه شود. افراد مبتلا به هموکروماتوز ارثی که نوعی اختلال جذب آهن است، باید قبل از مصرف مکمل های ویتامین C با پزشک مشورت کنند چرا که سطوح بالای ویتامین C می تواند منجر به آسیب بافت شود. حداکثر حد توصیه شده ویتامین C برای زنان و مردان بالغ دو هزار میلی گرم است.

دکتر ساندرا کش، معاون مدیر پزشکی گروه پزشکی وست مِد در نیویورک می گوید: خطر استفاده از درمان های غیرمعمول آن است که بسیاری از این درمان ها دارای عوارض جانبی هستند که به خوبی درک نشده اند و اثر متقابل احتمالی آن ها با داروهایی که بیماران مصرف می کنند نیز شناخته نشده است. بیم آن می رود که بیماران در تلاش برای حل این مشکل با روش های غیرمعمول، خود را درمعرض خطراتی بیشتر از خطر خود عفونت قرار دهند.