ثمربخش در پیامی از کشتی خداحافظی کرد

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، اصغر ثمربخش، رئیس پرسابقه هیات کشتی مازندران که سال های زیادی را در کنار ورزش برجسته و مردمی این دیار گذراند، پس از اتمام مسئولیت در این هیأت، پیامی کوتاه برای اهالی ورزش و کشتی داشت که در ذیل می خوانید:

خانواده بزرگ ورزش
جامعه پرافتخار کشتی
مردم شریف ایران
همولایتی های گرانقدر مازندران

با سلام و احترام

خدای بزرگ را شاکرم که پس از سال های متمادی این بار سنگین را بر زمین می گذارم، شانه های نحیف بنده به جبر زمانه و روزگار و گذشت عمر تاب تحمل این وظیفه گران را دیگر نداشت. از این رو با غایت احترام از خدمت فرد فرد شما خوبان حلالیت طلبیده و اذن خروج می طلبم.
این چند جمله را هم تقدیم می دارم:

کشتی موهبت ایران است، از دیرینه سال ها بدل شده به رزمگاه و رویت جای عزت و شرف ایرانیان.
این رشته ریشه اش در خاک ورزش نیست صرفا، که در اعماق دل های ماست که چون در آنجا روییده، هزاران گسل و سیل و زلزله و مصیبت و بدطینتی نتوانسته خللی در شکوه و جلالش پدید آورد.

شاید زمان هایی هم بوده که قد نکشید، متوقف شد اما هیچوقت دیم نشد، از ریشه در نیامد، نخشکید؛ این اصالت کشتی برگرفته از آموزه هایی است که در نهادمان جوانه هایی جاودانه زده و منحصر به قبل و حال و آینده نیست؛ بلکه تا به خورشید در می آید و طلوع ماه در کار است برجای می ماند.

 

کشتی وامدار کسی نیست. منتظر کسی هم نیست، ناز کسی را نمی خرد، به گروه و جمعی هم تعلق ندارد، این ورزش میراث همه ماست، و ما که این فرصت را می یابیم که خدمتش کنیم صرفا ابزاری هستیم و نه عامل و مدیر و رئیس و فرمانده. این القاب بماند برای کسانی که از بر کشتی خورجین های خالی را پر می کنند، آنکه کشتی را با گوشت و خون دوست دارد، در هر نقش و جای هم کنارش هست، خواه چه مدیر و خواه چه پادویی که خاک زیر تشک را جارو کرده همگی در یک حد و اندازه ارج و قرب دارند.

پنجاه سال عمرم را بی منت برای کشتی گذاشتم، جان بیشتری هم داشتم دریغ نبود لیک احساسم بر این بود که دوره تکلیفم تمام شده و حتما و قطعا مدیران قابلی هستند که ورزیدگی لازم را برای بردوش کشیدن این مسئولیت خطیر را دارند.

لازم می دانم رخصتی بگیرم از صدر تا ذیل ورزش کشور، از تمام مدیران و پیشکسوتان و یاران و دوستان و فعالان و مشوقان و دوستداران کشتی، از مقام مسئول گرفته تا نمایندگان و نویسندگان رسانه های گروهی و جمعی؛ هر کس که در راه عاشقی برای کشتی قدم برداشته، از مساعی همگی تشکر و قدردانی می کنم و مسالت دارم اگر ذره ای ناغافل و سهوی موجب تکدر خاطر این عزیزان شده ام بر من ببخشایند.

کشتی مازندران که همچون جان خویش از آن محافظت کردم به خدا می سپارم و برایش تداوم سترگی در تارک آسمان ورزش جهان را مسالت دارم.

گفتم چه خوب است دوستدار توام کشتی
گفت من که ورزشم، همه عمر در من چرا گشتی؟
گفتم هر که از راه رسید همین جواب دادم
که چنین عشقی لایزال نیافتم در تمام هستی