فیلم‌های تلخ راهگشا هستند و فیلم‌های کثیف ناامیدکننده / سینمای ما امروز گرفتار فیلم‌های کثیف شده!

نادر طریقت کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: سینمای اجتماعی مثل یک آینه در برابر جامعه است و باید مسائل جامعه در آن مطرح شود، در این شرایط که وضعیت اجتماعی ما چندان مساعد نیست، طبیعتاً نمی‌توان انتظار داشت که فیلم‌های اجتماعی ما نیز شاد باشند. فیلم‌های کمدی نیاز جامعه هستند اما وقتی شرایط به هیچ وجه دلنشنین و خوب نیست باید انتظار اینکه تعداد آثار کمدی کم می‌شود را داشته باشیم.

طریقت خاطرنشان کرد: ما باید در وهله اول تلخ بودن را معنا کنیم و ببینیم منظورمان از تلخی حاکم بر سینما چیست، فیلم تلخ که از تلخی‌های جامعه می‌گوید می‌تواند تا حد زیادی راهگشا باشد ما به این فیلم‌ها احتیاج داریم، آنچه که آسیب زننده است فیلم‌های کثیفی هستند که از همجنس‌گرایی و مسائلی از این دست می‌گویند. فیلم‌هایی که قهرمانانش مواد مخدر می‌فروشند بازتاب درستی از جامعه ما نیستند و فکر می‌کنم به نوعی این فیلم‌ها هدایت شده هستند تا ارزش‌های جامعه ما را از بین ببرند.

او افزود: ما نباید با فیلم‌های تلخ مشکل داشته باشیم، مشکل اصلی ما فیلم‌های کثیف هستند که کم‌ترین امیدی که در جامعه وجود دارد را از بین می‌برند. من اعتقادی به سیاه‌نمایی ندارم ولی فیلم‌هایی که می‌خواهند ضدارزش‌های جامعه ما را الگو کنند نمی‌پذیرم و البته باید بدانیم که هیچ جای دنیا این فیلم‌ها را ارزشمند نمی‌دانند.

کارگردان فیلم سینمایی «بوی پول» در ادامه تصریح کرد: این فیلم‌ها که به نظر من باید عنوان کثیف را به آنها داد غیر از دورهمی‌های سازندگانش که جشنواره‌ها هستند جدی گرفته نمی‌شوند و در این دورهمی‌ها هستند که بعضاً جایزه هم می‌گیرند. امیدوارم این بیماری شکل گرفته در سینمای ما از بین برود و سینما به چرخه معمولی خود بازگردد. من نمی‌دانم چه زمانی شرایط بهتر می‌شود اما اگر ما به این نکته فکر کنیم که مردم به ذره‌ای امید و شادی نیاز دارند قطعاً به ساخت فیلم‌های شاد نیز فکر می‌کنیم.

این کارگردان در پایان گفت: امروز چرخ سینما به دست فیلم‌های کثیف افتاده و همه منتقدان، روزنامه‌نگارها و فیلمسازان باید با دقت به تفاوت بین فیلم‌های کثیف و فیلم‌های تلخ توجه داشته باشند. فیلمی مثل «بچه‌های آسمان» مجید مجیدی یک اثر بسیار تلخ است که نمی‌توان آن را کثیف دانست. امید در این فیلم به شدت موج می‌زند و در سراسر آن دیده می‌شود. نگاه زیبایی که مجیدی در «بچه‌های آسمان» دارد در نوع خود بی نظیر است و متأسفانه امروز ما چنین فیلم‌هایی نداریم و معضلات اجتماعی‌مان خیلی بد در آثار سینمایی مطرح می‌شوند. امیدوارم افرادی که وضعیت سینما را به اینجا کشانده‌اند هدایت شوند و آنهایی که چنین برنامه‌ریزی برای سینمای ما دارند ناامید شده و سینمای شریف به ایران بازگردد./2