ماجراجوترین زنان جهان را بشناسید!

ماری کینگزلی

” ماری کینگزلی ” در سنین کودکی و نوجوانی به همراه پدر خود سفرهایی به منطقه غرب آفریقا داشت و در آن مناطق به عنوان کمک به یادداشت برداری از تحقیقات پدر خود مشغول شد. پس از مرگ پدر خود وی دو سفر به آفریقا داشت و در طول این سفر تحقیقات ناتمام پدر خود را تکیمل کرد و چندین نمونه جانور و فسیل نایاب را هم به انگلستان آورد. تحقیقات او کمک کرد تا تصورات غلط در مورد قبایل آفریقایی تغییر کند. او در سال 1900 در آفریقای جنوبی به دلیل ابتلاء به بیماری “تیفویید” درگذشت.

لویس بوید

این زن ثروتمند آمریکایی به لطف ثروت فراوانی که از طرف والدینش به او ارث رسیده بود توانست تا به علاقه خود که همان ماجراجویی در قطب بود بپردازد. او پس از مرگ والدین خود در سال 1920 میلادی به اروپا سفر کرده و در سال 1926 اولین سفر خود را به قطب شمال انجام داد.

 او در این سفر بیشتر به اکتشاف و فیلم برداری از قطب شمال پرداخت. او در تلاش برای یافتن کاشف معروف نروژی “روئال آمونسن” در سال 1928 تلاش فراوانی را از خود نشان داد و با وجود ناموفق بودن این تلاش موفق به دریافت نشان از پادشاه نروژ شد. در سال 1955 میلادی وی تبدیل به اولین زنی شد که به وسیله هواپیما به نقطه شمالی زمین رسید.

نلی بلی

این زن ماجراجوی آمریکایی یکی از معروفترین ماجراجویان در آمریکا به حساب می آید. او در اولین ماجراجویی مهم خود به عنوان خبرنگار روزنامه ” New York World ” با جا زدن خود به عنوان یک دیوانه به یک مرکز نگهداری از زنان دیوانه در جزیره ” بلک ول ” منتقل شد. او مدت 10 روز را در این مرکز سپری کرد و مشاهدات خود را در مورد آزار بیماران و عدم رسیدگی به آنها به رشته تحریر درآورد.

 این مقاله او باعث یک تغییر بنیادین در زمینه نگهداری از بیماران روانی در آمریکا شد. اما شاید معروفترین حرکت او سفر به دور دنیا در 72 روز است. او با کمک وزیر خارجه وقت آمریکا در آن زمان یک گذرنامه ویژه بدست آورده و توانست با گذر از اقیانوس اطلس، کانال سوئز و چین در مدت 72 روز و 6 ساعت و 11 دقیقه سفر خود به دور کره زمین را به اتمام برساند.

فریا استارک

این زن انگلیسی یکی از معروفترین جهانگردان انگلیسی است که در طول زندگی خود به کشورهای بسیار زیادی از جمله ایران نیز سفر کرده است. کودکی وی در کشور ایتالیا گذشت. او در سالهای اولیه زندگی خود بیشتر بیمار بوده و اوقاتش را در خانه و بستر بیماری گذراند. از دهه 1920 به بعد وی سفرهای طولانی خود را آغاز کرد که در طی آنها به ایران آماده و تبدیل به اولین زن خارجی شد که به قلعه الموت رفته و سپس کتابی را در مورد این قلعه و پیروان ” حسن صباح ” به رشته تحریر درآورد. او تا پایان عمر خود به سفر کردن و نوشتن سفرنامه های گوناگون ادامه داد.