از تماشای قدرت تاثیرگذاری ام بر ذهن و عملکرد هنرمندان کپی کار لذت می‌برم/ در اغلب آثار نقاشی من "زن" و "گوزن" حضور دارند

به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ آزاده بخشی، شاعر و نقاش معاصر کشور با تاکید بر تاثیر آثار هنری بر زندگی اظهار داشت: هرچیزی در جهان بر دیگران و یا دیگری تاثیر دارد؛ حتی ناچیزترین و دیده نشدنی ترین اتفاقات دارای انرژی است و در این میان آثار هنری در هرشکلی از تعیین کننده ترین خط مشی جهان در تمام وجوه آن است. در واقع چیزی که تاثیری در حرکت طبیعت به طور واضح نداشته باشد قطعا هیچ است.

وی افزود : اگر چه فرضیه ای وجود دارد که حتی هیچ نیز دارای انرژی تاثیر گذاریست  نتیجتا هنر ، تولید اندیشه، فیزیک و طبیعت است و قطعا بیشترین تاثیر را بر دنیا می‌گذارد. و در مورد هنرمندان باید بگویم همه ی هنرمندان از پیشینیان خود وام می گیرند و تقلید می‌کنند که می‌شود آن را در دسته ی آموزش و یادگیری طبقه بندی کرد؛ سپس از هم دوره ای‌ها و جهان پیرامون اکنون خود تقلید می‌کنند که در راه شناخت و کشف آن من ِ واقعی بسیار سودمند است. در خلاصه کلام تاثیر گذاری و تاثیرپذیری بزرگترین تعامل بشر با طبیعت، حیوانات و همنوع خویش است.

بخشی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا در تمامی آثار شعر و نقاشی خود اغلب از شاخصه‌ی گوزن استفاده می‌کند، بیان کرد: بدون شک نمی‌توان بدون فکر یا ایده از کلمه یا تصویر استفاده کرد اما قطعا ، استفاده یا بهتر بگویم شکل استفاده از آن بسیار شخصی و منحصر به فرد است. اوایل دهه نود کم کم گوزن ابتدا در شعر و سپس در نقاشی راهش را به ایده پردازی‌های من باز کرد. در اغلب آثار نقاشی من "زن" و "گوزن" حضور دارند و بسته به پیام یا داستانی که تعریف می‌کنم شکل حضورشان متفاوت است.

او افزود: گوزن برای من نماد عشقی حمایتگر و نجیبانه است، نماد معصومیت و شکوهمندی در عین وقار و تیزهوشی، شاخ های گوزن هدایت کننده و مسیریاب تداعی می‌شود. زن همان نماد آفرینش و زنانگی ست. ترکیب این دو داستان هر نقاشی را روایت می کند

در یکی از شعرهایم می‌گویم؛

تقصیر هیچ کس نیست

من در تو زندگی می کنم

شبیه گوزنی که در من می زیست

و هیچ کس نمی داند،

کدامیک از ما

بی خانمان تر بود..؟

فکر کنم این شعر برای چهار سال پیش باشد اما ایده‌ی نقاشی این شعر در روزهای قرنطینه و کرونا آمد و آن نقاشی مرد با گوزنی روی صورت که ماسک شده بود را پروراند؛ گوزنی که در آن نقاشی نجات دهنده است، با شاخ هایی قطور محکم و مطمئن.

وی گفت: بهترین چیز در هر اثر هنری این است که هنرمند آن را توضیح ندهد و به برداشت مخاطب هرآن چیزی که باشد احترام بگذارد؛ در جهانی زندگی می‌کنیم که روزهای بدی را سپری می‌کند؛ جنگ، قحطی، سیل، زلزله و حالا این بیماری و ویروس عجیب که دامنگیر همه ی دنیا شده است. شاید مهمترین دلیل آن خود ما باشیم؛ انسان که با طبیعت و همنوع خود سازگار نیست، انسانی که نابود می کند، لاجرم نابود می‌شود.

او ادامه داد: در جهانی زندگی می کنیم که فارغ از هر نژاد و ملیتی در گوشه گوشه اش نشانه هایی از زن ستیزی و حیوان آزاری می بینیم و تا زمانی که طبیعت و ذات زنانه ی بشر که نماد آفرینش و سرچشمه ی عشق در جهان هستی است را تباه می‌کنیم، امیدی به نجات ما نیست و همیشه موجود ناقص عاطفه و شادی روی دستمان می ماند. زنی که تهی شده است با نخ ها و رشته های خالی سقوط می کند و جای قلبش روی سینه فضای تهی قرار دارد با شاخ هایی روی سر که تار بسته و یکی از شاخ ها شکسته است. گوزنی تهی و نخ نما با یک شاخ شکسته انگار قدرتی که رو به زوال است. عشق نباید این همه تهی شده باشد.

این نقاش ایرانی تاکید کرد: کلمه یا تصویر متعلق به هیچ کسی در هیچ کجای جهان نیست. نمیشود گوزن، فیل، درخت، دیوار یا هرچیزی را نقاشی کنیم یا  در فیلم و شعر و نمایش و مجسمه و .‌. بیاوریم و ادعا کنیم که مایملک شخصی ماست؛ اما باید بدانیم که استفاده  از آن باید شخصی و مطابق با تکنیک و درک هنری هرکسی متفاوت باشد.

او ادامه داد: پس از اتمام آخرین اثر نقاشی‌ام در اتودهای برخی از دوستان، کپی نقاشی خود را دیده‌ام؛ جالب ترین آن‌ها کسی بود که دقیقا یک هفته پس از رونمایی از نقاشی من اقدام به نقاشی کردن از زنانی کرد که روی سرشان شاخ گوزن دارند، با ترکیبی شبیه به نقاشی های بنده که اتفاقا از دیدنش بسیار متعجب شدم. هرچند معتقدم بهترین کار ادامه دادن جریان خلق است اگرچه پنهان نمی کنم که چقدر هیجان زده بودنِ دیگرانی که خود خالقان تثبیت شده ای هستند از ایده و کشف یک هنرمند دیگر جذاب و خودشیفته کننده است اما ترجیح می دهم به جای اعتراض یا ایجاد حاشیه ، از تماشای قدرت تاثیرگذاری ام بر ذهن و عملکردشان لذت ببرم.