کریدور شمال-جنوب راه برون‌رفت از معضلات تجاری و درآمدی

«عباس خطیبی»، معاون ساخت و توسعه راه آهن شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل کشور، در خصوص مزایای کریدور شمال- جنوب در گفت‌وگو با خبرنگار گروه اقتصادی برنا گفت: کریدور شمال-جنوب از هند شروع می‌شود و در انتها به بندر هلسینکی فنلاند متصل می‌شود.

او ادامه داد: تقریبا همه بخش‌های این کریدور، شکل ریلی زیرساخت‌های حمل‌‎ونقل را توسعه داده‌اند و یکی از مهم‌ترین بخش‌های باقی مانده، محدوده قزوین-رشت و رشت به آستارا بود که بخش قزوین-رشت تکمیل شده است و اقدامات لازم برای راه‌اندازی خط رشت-آستارا نیز در دست اجراست.

خطیبی افزود: مذاکراتی نیز در این خصوص با قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا انجام شده است و کار اجرایی نیز در حال اجراست و در بسیاری از مناطق، مراحل تملک اراضی و برخی دیگر از فرایندها طی شده است. در انتهای این مسیر نیز باراندازی در آستارا در حال احداث است و مراحل تکمیلی خود را به سر می‌برد.

معاون ساخت و توسعه راه آهن شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل کشور در خصوص مزایای بهره‌برداری از کریدور شمال-جنوب نیز گفت: ارتباط تجارت و ترانزیت کالا بین بخش‌های شرقی آسیا و کشورهای اروپایی به صورت جدی از خاک ایران صورت نمی‌گیرد و با شکل‌گیری این کریدور و با استفاده از بندر چابهار و بندرعباس، ترانزیت کالا از شرق آسیا به اروپا می‌تواند از مسیر ریلی ایران صورت بگیرد.

او ادامه داد: این در حالی است که هم اکنون این کالاها به صورت دریایی و از مسیری دورتر به مقصد خود می‌رسد.

به گفته خطیبی، بهره‌برداری از کریدور شمال-جنوب می‌تواند هم برای ایران به لحاظ افزایش سهم ترانزیتی و هم برای سایر کشورها برای کاهش هزینه حمل‌ونقل و همچنین افزایش امنیت مفید واقع شود. از این رو تکمیل این خط می‌تواند مهم‌ترین پروژه ریلی کشور باشد.

او اظهار کرد: علاوه بر این زمانی که کشوری از یک کریدور برای ترانزیت استفاده می‌کند، می‌تواند برای سایر مقاصد نیز از خطوط موجود استفاده کرده و حمل‌ونقل بار و مسافر خود را افزایش دهد.

معاون ساخت و توسعه راه آهن شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل کشور در پایان خاطرنشان کرد: همچنین مزیت دیگری که بهره‌برداری از این کریدور برای کشور دارد، این است که نقش ایران در ترانزیت کالای بین‌المللی می‌تواند راهکاری برای مقابله با تحریم‌ها باشد.

گفتنی است، موافقتنامه راه‌گذر حمل ونقل بین‌المللی شمال-جنوب در شهریور ماه ۱۳۷۹ در سن پترزبورگ به امضای وزرای سه کشور ایران، هند و روسیه رسید. این کریدور به عنوان مهمترین حلقه تجارت بین آسیا و اروپا شناخته می‌شود و در مقایسه با مسیرهای سنتی از نظر مسافت و زمان تا ۴۰ درصد کوتاه‌تر و از نظر هزینه تا ۳۰ درصد ارزان‌تر است.

این راه‌گذر یکی از مسیرهای مهم ترانزیتی در آسیای میانه است و کشورهای در مسیر این راه‌گذر هر یک با تشکیل اتحادیه و انعقاد قراردادهای همکاری در رقابتی همه‌جانبه به توسعه و تجهیز بنادر، جاده‌ها، ترمینال و مسیرهای ریلی خود می‌پردازند.

هم اکنون این کریدور بین‌المللی اعضای زیادی دارد و بهره‌برداری از آن می‌تواند تحولات بسیاری در زمینه تجارت جهانی ایجاد کند.3