محمد متوسلانی کارگردان، تهیهکننده، نویسنده و بازیگر سینما در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: حمایت از فیلمنامهنویسها همیشه میتواند اتفاقی مثبت و در راستای حمایت از سینما باشد. هیچگاه به فیلمنامهنویسها توجه جدی نشده و اگر طرحی برای فراهم شدن زمینه مناسب در جهت نگارش فیلمنامههای با کیفیت اجرا شود اتفاقی مثبت است و میتوان از این طرح حمایت کرد.
متوسلانی در ادامه گفت: در همه جای دنیا نویسندههای بزرگ حتی داستاننویسها و نویسندگان رمان آثار خود را به نوعی تصویری خلق میکنند و گوشه چشمی به اقتباس سینمایی از اثرشان دارند چرا که در صورت اقتباس سینمایی از اثرشان پول زیادی بدست میآورند. در ایران اقتباس از آثار هنری کار سادهای نیست و شرایط ویژهای دارد، یک رمان که مجوز دارد برای گرفتن مجوز اقتباس سینمایی شرایطش پیچیدهتر میشود و با این منطق که میزان مخاطبان سینما از رمان بسیار بیشتر است به آن مجوز نمیدهند.
او با اشاره به حمایت ویژه از فیلمنامههای نوشته شده در ژانرهای متفاوت در طرح حمایت از فیلمنامهنویسان، تأکید کرد: در همه جای دنیا یک ژانر وقتی رونق پیدا میکند که فیلمی موفق در آن گونه سینمایی ساخته شود. ژانر وسترن در آمریکا زمانی پر رونق شد که مخاطبان سینما از فیلمهایی در این ژانر استقبال کردند. سپس این گونه سینمایی به شکلی دیگر در سینمای ایتالیا دیده شد که به وسترن اسپاگتی معروف بود، استقبال از اینگونه آثار باعث شد فیلمهای خوبی در این ژانر ساخته شود. ژانر با مناسبات جامعه شکل میگیرد و پر رونق میشود؛ زمانی که فیلم «قیصر» با استقبال خوب مواجه شد فیلمهای بسیاری شبیه به آن ساخته شد و سرمایهگذارها و تهیهکننده ریسک کمتری در تولید این آثار احساس میکردند.
این کارگردان در ادامه گفت: زمانی اکران فیلمهای خارجی در ایران و استقبال از این آثار باعث شد سینمای ما نیمنگاهی به فیلمهای خارجی داشته باشد و از آنها تأثیر بگیرد اما دوبله شدن فیلمهای روز دنیا فیلمهای سینمایی ما را در رقابتی نابرابر با فیلمهای دنیا قرار داد. من موافق ایجاد جو رقابتی هستم اما هر چیز باید در فضای مناسبی قرار بگیرد. سینمای ایران به قدری مظلوم است که باید از آن حمایت شود اما متأسفانه معمولاً حمایتها به خوبی صورت نمیگیرد.
کارگردان فیلم سینمایی «کفشهای میرزانوروز» در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: برای حمایت از ساخت آثار ارزشی باید برنامهریزی درستی باشد، معمولاً حمایتها به شکلی صورت میگیرد که بودجه به هدر میروند. ما هیچگاه نتوانستیم به بنیاد سینمایی فارابی راههای حمایت درست را بفهمانیم، بارها به شکل حمایتها اعتراض کردیم، یک بار در یک بیانیه که با بهروز افخمی و مسعود جعفری جوزانی تنظیم کرده بودیم به این مسأله اشاره شده بود اما پس از خواندن این بیانیه حراست وزارت ارشاد من را فرا خواند، در آنجا من را تهدید کردند که تو فیلمساز قبل از انقلاب بودی و باید از ما ممنون باشی که اجازه میدهیم فیلم بسازی، من نیز به آن فرد که اینگونه با من صحبت میکرد گفتم شما سابقه من را نمیدانی، من نقطه ضعفی ندارم که بخواهم از آن بترسم. آنجا نکات عجیبی گفتند و یکی از عجیبترینشان این بود که به من میگفتند با این بیانیه شما بهانهای به دست رسانههای خارجی دادهاید تا از آن سواستفاده کنند. نباید جلوی هر انتقادی را با این جملات گرفت، مسئولان بهتر است مسئولیتشناس باشند و اگر تا امروز درست رفتار کرده بودند ما چنین وضعیتی در سینمایمان نداشتیم.
متوسلانی اظهار داشت: منظور من از مطرح کردن این مباحث این است که بهتر است هر حمایتی به درستی انجام شود و انتقادهایی که به مسئولان در اجرای طرح میشود باید با سعه صدر شنیده شود و آن را جدی بگیرند، اگر قرار است از فیلمنامهنویسان حمایت شود بهتر است معیار حمایت کیفیت آثار باشد نه مورد تأیید بودن افراد. متأُسفانه بارها دیدهایم طرحی با رویکرد امیدوارکننده و مناسب تصویب میشود اما در اجرا بحث حمایت در این طرح شامل حال افراد معدودی میشود که قرار است آثارشان در خدمت سیستم حاکم باشد.
این کارگردان در پایان گفت: سینما معیارهایی دارد که میتوان با در نظر گرفتن آنها طرحها را ارزشگذاری کرد. اگر قرار است از آثار سینمایی حمایت شود اصولی وجود دارد و باید آن اصول مدنظر قرار داده شود اما متأسفانه معمولاً مسئولان آثاری را مناسب حمایت میدانند که مورد تأیید و علاقهشان باشد.