به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری برنا، به نقل از ماینینگ، باتریهای لیتیومیون که در تولید انرژیهای تجدیدپذیر، خودروهای برقی و ابزار هایتِک ذخیره انرژی را بر عهده دارند، این روزها بازار پرورنقی دارند. پیشبینی میشود تا 20 سال دیگر و سال ۲۰۴۰ میلادی ۵۳۰ میلیون خودروی الکتریکی در جهان وجود داشته باشد تولید این حجم از خودروی الکتریکی حکایت از نیاز به مواد معدنی دارد که در ساخت آن استفاده میشود. این مواد لیتیوم، کبالت و گرافیت هستند.
دهههاست که چین بزرگترین تولیدکننده، صادرکننده و مصرفکننده گرافیت ورقهای جهان بوده است که البته در سالهای اخیر مقادیر چشمگیری از مواد اولیه موردنیاز خود را از آفریقا وارد میکرد. واردات گرافیت ورقهای چین از آفریقا در 3 سال گذشته سیر صعودی داشت و از 20 کیلوتن در سال 2017 به 63 کیلوتن در سال 2018 و 197 کیلوتن در سال 2019 میلادی رسید، با این حال منبع بیشتر گرافیت وارداتی به چین از پروژهای به نام «سایراریسورزس بالاما» در کشور موزامبیک است که تولید آن در اواخر سال گذشته میلادی به تدریج کاهش پیدا کرد. واردات گرافیت از چین از 15 کیلوتن در ماه سپتامبر (شهریور-مهر) سال گذشته به 0.7 کیلوتن در ماههای ژانویه (دی-بهمن) و فوریه (بهمن-اسفند) کاهش پیدا کرد.
در چنن شرایطی چین موفق به کشف ذخایری شده که جای خالی ذخایر موزامبیک را پر کند. معدن جدید در منطقه مغولستان داخلی قرار دارد و مجاورت آن با کشور چین مزیت مهمی به شمار میآید. وبسایت روسکیل که نزدیک به 5 دهه است در زمینه ارائه دادههای مرتبط با فلزات، مواد معدنی و صنایع شیمیایی و محصولات نهایی این صنایع فعالیت میکند، پیشبینی میکند این معدن عظیم گرافیت ورقهای میتواند پاسخگوی نیاز چین به این ماده باشد تا این کشور جایگاه خود را به عنوان بزرگترین تولیدکننده، صادرکننده و مصرفکننده گرافیت حفظ کند.
ظرفیت این معدن که در نزدیکی شهری به نام بایانور قرار دارد و هنوز نامی بر آن گذاشته نشده 100 کیلوتن در سال است. چین برای این پروژه 630 میلیون دلار هزینه کرده تا 17.8 میلیون تن ذخیره گرافیت از آن بهرهبرداری کند.
در همین راستا گزارش جدیدی که گروه بانک جهانی منتشر کرده حکایت از آن دارد که نیاز به عرضه گرافیت تا سال 2050 میلادی 500برابر بیشتر از میزان کنونی باشد چون دنیا به سمت صنایع پاک تری در حرکت است که کربن کمتری به جو منتشر کند و گرافیت در ساخت محصولات این نوع از صنعت کاربرد دارد.
تاکنون چین 8 تا 9درصد از نیاز خود را گرافیت ورقه ای را از مغولستان داخلی تامین میکرده و این ذخایر از منطقهای به نام شینگه به دست میآمده است. بیشتر گرافیت بهدست آمده از شینگه از نوع گرافیتهای بزرگی بودند که گزینههای مناسبی برای استفاده در آند باتریهای لیتیومیون به شمار نمیآمدند چون تولیدکنندگان، ورقهای گرافیتی کوچک و متوسط را ترجیح میدهند.