فیزیکدانِ عارف

انگار خدا او را مصطفی کرده بود به شرحی که در باره "وَاصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسِی" می توان نوشت. به خطی که خدا بندگان خاص خویش را بدان تحریر می کند. اول شخصیت تحصیلی و علمی او را بخوانیم به شرحی که وی کی پدیا نوشته است بخوانیم؛ "وی تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه انتصاریه، نزدیک پامنار، گذراند و دوران متوسطه را در دارالفنون و البرز طی کرد. به سال ۱۳۳۲ با رتبه ۱۵ در رشته الکترومکانیک دانشکده فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد. او در تمام دوران تحصیل جزو شاگردان ممتاز بود. سپس با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه تگزاس ای اند ام آمریکا رفت و درجه کارشناسی ارشد را در رشته مهندسی برق کسب نمود. سپس برای اخذ درجه دکتری در رشته پلاسما فیزیک به دانشگاه برکلی ایالت کالیفرنیا رفتو در آنجا نیز درخشید به گونه‌ای که پایان‌نامه او مرجع ۲ مقاله علمی در زمینه پلاسما فیزیک شد. وی در دهه ۶۰ در آزمایشگاه‌های بل و هم چنین آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا استخدام شد." یعنی فضایی که برای بسیاری از نخبگان در شمار آرزو بود، هزاران کیلومتر با آرمان ها و آرزو های چمران فاصله داشت لذا پشت پا زد به همه موقعیت هایی که بود و موقعیت هایی که می توانست برای دانشمندی چون او پیش بیاید که باز به گواه وی کی پدیا، "در کنار زبان فارسی به زبان‌های عربی، ترکی، فرانسوی، انگلیسی و آلمانی مسلط بود و در کنار دانش، به هنر نیز توجه داشت." او نه تنها زبان بخش اعظم ساکنان زمین را با تسط بر این زبان ها می دانست بلکه با هن،ر به ظرفیت بی بدیل ارتباط با همه زبان ها رسیده بود. چمران، نگاهی ویژه به معارف دینی نیز داشت لذا از سن پانزده سالگی در جلسه‌های تفسیر قرآن سید محمود علایی طالقانی حاضر می‌شد؛ وی همچنین در درس‌های فلسفه و منطق مرتضی مطهری و در دیگر جلسات نیز حضور پیدا می‌کرد. فراتر از این ها، او عارفی بود که در میان خلق، به دنبال خالق بود و خود به نشانه ای از او تبدیل شده بود برای مردم تا در نگاه او، حقیقت را ببینند. پر بیراه نیست اگر او را آیت خدا بخوانیم. نشانه ای که جوانان لبنان و ایران و فلسطین را به سوی سعادت و شهادت، رهنمون می شد. از خود گذشته مردی که کار نیک را هم به بهترین شکل انجام می داد. اهل مساوات و بالاتر از آن، اهل عدالت بود. اهل دست گیری و امداد آن هم به طریق مواسات. غم خواری می کرد از رنجورمردمان غریب افتاده. دستانش طعم محبت پدری داشت برای بچه هایی که جنگ، پدرشان را با خود برده بود. او را به واقع باید در فهرست روشن "اصتنعات" نشان داد. در شمار مردانی که خدا برای خویش خالص فرموده است و در هندسه حدیث قدسی عبدی،" من طلبنی، وجدنی..." قرار داده است و او را به چنان مرحله ای رفعت مقام داده که در شمار قتیلان راه خویش، خود دیه آنان شده است. باری مصطفی چمران را از تمام زوایا باید خواند. همه جانبه باید شناخت و به عنوان الگویی مثال زدنی به نسل نو باید معرفی کرد تا بدانند که قبله نه غرب که شرق است چنان که چمران از غرب به شرق برگشت....

عباس محمدیان

رئیس بسیج رسانه خراسان رضوی