دین می‌خواهد ارتباط دختر و پسر منجر به بهره و برداشت شود نه آسیب و تباهی

به گزارش گروه فرهنگ وهنر خبرگزاری برنا، «حمید حبشی» در برنامه «بدون توقف» در خصوص حد و حدود روابط دختر و پس در جامعه اظهار کرد: ما قرار نداریم در این صحبت‌ها خودمان را محدود به قوانین و مقرراتی که ممکن است حاکم باشد کنیم چون قرار است یک مسئله‌ای را فراتر و کلی‌تر از این حدود مورد تحلیل قرار دهیم‌، در واقع می‌خواهیم بررسی کنیم برای همین جوانی که الان متوقع است می‌توانیم امکان ارتباط بیشتری را فراهم کنیم یا با این امکان او را گرفتار آسیب کردیم. وقتی می‌خواهیم یک درخواستی را مطرح کنیم باید ببینیم که این موضوع چه آثاری دارد، چون این مطالبه ممکن است از طرف گروه‌های مختلف سنی باشد، چون گاهی ممکن است حتی فرزند در این‌باره نگران رابطه پدرش با جنس مخالف شود، وقتی دامنه این موضوع را به این گستردگی دیدید آیا می‌توانید باز هم امنیت خاطر داشته باشید.

وی در خصوص اینکه اصل رابطه درست یا اشتباه است، عنوان کرد: وقتی می‌خواهید خوب و بد یک چیز را بسنجید باید شاخص داشته باشید، وقتی به عنوان یک آدم معتقد می‌خواهم روبط را با مبانی بسنجم، باید بدانم مبانی دینی برای خودش احکام و اصولی دارد، طبیعی است که ارتباط بدون هدف و تشکیل خانواده منع شرعی دارد، علت آن هم محرومیت انسان نیست بلکه بهره‎مند کردن آدمی است، خداوندی که آن‌قدر جواد، کریم، رزاق و منعم است که نطلبیده به ما عرضه کرده اگر حکمش بهره‌ای را از ما دریغ می‌کند، قطعا علتی دارد، حالا ما باید ببینیم الزاما رابطه برای ما بهره هم دارد یا نه ما به گمان بهره وارد آن می‌شویم و آسیب می‌بینیم، این یک نگاه است و یک نگاه هم این است که من نمی‌خواهم از نگاه دینی خوب و بد را ببینم بلکه می‌خواهم بدانم برقراری رابطه برای من یک امکان و بهره است و من می‌توانم از این به بعد بهره‌های آن را ببینم یا اینکه نه آسیب‌های ناشی از این ارتباط می‌تواند دامن من را بگیرد.

این کارشناس خانواده همچنین بیان کرد: چون در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که با یک سری مقررات و قواعدی در برقراری ارتباط روبرو هستیم، ذهن‌ها بیشتر معطوف به بایدها و نبایدها و محدودیت‌هاست، در نگاه دینی محدودیت مشخصی در منع ارتباط نیست مگر اینکه منجر به آسیب شود، در واقع چنین منعی را دین و یا قوانین اجتماعی ما مقرر نکرده، در واقع دین مصرَ است که این دو جنس را در کنار هم قرار دهد منتهی می‌خواهد که این در کنار هم قرار گرفتن منجر به امکان و بهره و برداشت شود نه آسیب و تباهی، نمی‌خواهد مانع از اصل بهره‌مندی و همراهی این دو جنس شود، یعنی روابط باشد اما آسیب و عارضه نباشد، لذا برای تعریف حد و حدود آن باید قوانین و مقررات گذاشته شود.

‌حبشی در پایان با اشاره به اینکه دیدگاه جوانان در خصوص رابطه این است که یک طرف جامعه و انتظارات اجتماع است و یک طرف قواعد و مقررات حاکمیت، عنوان کرد: این‌ها در برابر هم نیستند، حاکمیت می‌خواهد شرایط بهره‌مندی و رشد درست اجتماع را بر پایه یک اصول و قواعدی که آن جامعه بر پایه آن شکل گرفته ممکن کند، مثلا در جامعه ما که یک جامعه دینی است، قرار است مقرراتی که می‌خواهد حرکت‌های اجتماعی را تنظیم کند بر پایه اصول و قواعد دینی باشد، حالا شما نگاه‌تان این است که این قواعد دینی می‌تواند منجر به رشد اجتماع شود یا اینکه فکر می‌کنید فقط مانع و مزاحم است و حاکمیت منافعی دارد که با گستردگی روابط منافع حاکمیت محدود می‌شود که در این صورت باید بگویم اتفاقا خیلی از جوامع برای اینکه جستجوگری و پرسشگری جامعه را نسبت به حاکمان از بین برده و آنها را غافل کنند افراد را مشغول به این روابط می‌کنند، در واقع حاکمی که به راحتی ظلم و جور می‌کند به جای پاسخگویی سعی در منحرف کردن ذهن مردم با این روابط آزاد دارد.