گزارش ورزشی هفته؛
در جستجوی گمشده‌ای در مستطیل سبز/ وقتی واژه فرهنگ تزیینی می‌شود!
از سال‌های گذشته واژه فرهنگی به عنوان پیشوند نام خیلی از باشگاه‌ها خودنمایی می‌کند، واژه‌ای که بار حقوقی و مسئولیت تک‌تک افراد فعال در آن باشگاه‌ها را دوچندان می‌کند اما گویا در برخی از این باشگاه‌های ورزشی این پیشوند بیشتر نقش نمادین و ظاهری دارد تا جنبه عملی و اجرایی!
به گزارش برنا؛ این روزها صحبت از اخلاق و اخلاق‌مداری بیشتر جنبه گفتاری دارد نه رفتاری. در حالی که تنها 3 هفته از آغاز فصل جدید فوتبال در لیگ برتر گذاشته بی‌اخلاقی‌ها و عصبانیت‌ها در فوتبال ما آن هم در رده لیگ برتر بیداد می‌کند! در حالی که خیلی‌ها بر این باور بودند که برگزاری رقابت‌های ورزشی به ویژه برگزاری لیگ برتر فوتبال می‌تواند در شرایط خاص کرونایی برای مردم در نقش برطرف کننده نگرانی‌ها و رفع استرس‌ها باشد اما در عمل می‌بینیم که برخی بی‌اخلاقی‌های اخیر در رده اول باشگاهی در فوتبال ما نه تنها شور و شعف عمومی را ایجاد نکرده بلکه نتیجه‌ای معکوس برای نگرانی‌های این روزهای مردم همراه داشته است
جدا از اتفاقاتی عجیب و غریب فصل قبل کافی است پرونده 3 هفته اول لیگ برتر را ورق بزنیم، کافی است به بی‌اخلاقی‌ها و بداخلاقی‌های این 3 هفته مروری داشته باشیم تا مشخص شود چه آمار عجیب و غریبی را شاهد خواهیم بود.
از مصاحبه سرمربی ماشین‌سازی تا اتفاقات تلخ اهواز!
باهم یک‌بار این اتفاقات را فهرست‌وار مرور می‌کنیم؛ مصاحبه سرمربی جوان ماشین‌سازی پس از بازی اول تیمش در لیگ برتر علیه پزشک ایفمارک، بیانیه عجیب و غریب باشگاه ذوب‌آهن تنها 2 هفته پس از آغاز لیگ و تهدید به کناره‌گیری از لیگ برتر، مشاجرات عجیب و دور از انتظار مهدی رحمتی و مهدی تارتار در جریان بازی تیم‌شان در هفته دوم با یکدیگر، ماجرای پرحرف و حدیث دیدار فولاد و استقلال در اهواز، اعتراض یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس به داور و.... مجموعه کاملی از اتفاقاتی است که لیگ برتر را هنوز شروع نشده تبدیل به بستری برای شیوع بی‌اخلاقی‌ها و عصبانیت‌هایی کرده که نمی‌تواند موضوع خوشایندی برای ورزش ما به ویژه فوتبال ما باشد.
پشت پرده عصبانیت‌های عجیب!
به راستی پشت پرده این عصبانیت‌ها که بعضا منجر به رفتارهای ناهنجار و بی‌اخلاقی‌ها می‌شود، چیست؟ روح ورزش به خصوص ورزشی مثل فوتبال که همکاری و همیاری در آن برای موفقیت حرف و اول و آخر را می‌زند با این موضوع منافات دارد اما به راستی چرا در جایی که تغذیه جسمی بدن با ورزش می‌تواند ایجاد شود، نباید تغذیه روحی و روانی مخاطب در آن تامین شود. آیا نه این است که رفتارهای این چنینی می‌تواند الگوسازی نامناسبی برای مخطبان فوتبال که اکثرا در قشر جوان و کم سن و سال را تشکیل می‌دهد، را در پی داشته باشد؟
نقش بی‌رنگ مدیران!
متاسفانه این فضا در حالی ایجاد شده است که مدیران ورزشی ما در باشگاه‌ها کمترین نقش و سهم را برای برطرف کردن مشکلات داشته‌اند و در بعضی از مواقع نه تنها به حل این مشکلات کمکی نکرده‌اند بلکه با رفتارها و اظهارنظرهای غیرکارشناسانه خود به این مشکلات دامن زده‌اند تا نقش بی‌رنگی را از مدیران باشگاه‌ها در این زمینه شاهد باشیم.
سهم رسانه‌ها را هم فراموش نکنیم!
در این میان رسانه‌ها در شرایطی که این توانایی را دارند که بخشی از این ناهنجاری‌ها را حل و فصل کنند اما در این زمینه هم درست و تحت رسالت کاری عمل نمی‌شود. در حالی که برخی اتفاقات با تقبیه از سوی رسانه‌ها می‌تواند به حل مشکلات کمک کند اما برخی از رسانه‌ها با انتشار بیشتر و دامن زدن به این گونه اخبار پرمخاطب و پربازدید از جهت جذب مخاطب به بررسی این مسائل می‌پردازند و نقش و رسالت اصلی خود را در این زمینه به طور کامل فراموش کرده‌اند!
امیر حاج‌رضایی: این زخم آنقدر عمیق است که خونش بند نمی‌آید!
امیر حاج‌رضایی در گفت‌وگویی در ارزیابی از شرایط کنونی فوتبال ایران اظهار کرد: دیدگاه‌های من نسبت به فوتبال ایران روشن و شفاف است و همه با افکار من آشنا هستند. دغدغه اصلی من دغدغه فرهنگی است که هر روز این دغدغه برای من پررنگ تر می‌شود. مطمئن هستم که بدون فرهنگ و اخلاق در فوتبال بعد فنی‌مان هم رشد نمی‌کند. بر اساس همین دیدگاه است که حوادث بدی که پی‌درپی درفوتبال به وجود می‌آید برایم چندان تعجب برانگیز نیست. نه اینکه آنها را پیش‌بینی می‌کنم بلکه با توجه به اینکه مرزهای فرهنگی در فوتبال شکسته شده است منتظر چنین حوادثی هستم. مرزهایی که ما چشممان را به روی آنها بسته‌ایم.
او با بیان اینکه کلمه نگرانی برای وضعیت موجود فوتبال کم است ادامه داد: به جای نگرانی باید بگوییم که بحران اخلاقی در فوتبال. معتقدم که این بحران هم آنقدر گسترده است که با یک مصاحبه چند دقیقه‌ای و تلفنی و ارائه چند راهکار ذهنی مشکلی حل نمی‌شود. ما باید وضعیت فوتبال را آسیب‌شناسی کنیم. آسیب‌شناسی که در آن متخصصان از همه علوم جمع شوند تا ما وضعیت موجود فوتبال را بررسی کنیم. در این آسیب‌شناسی که با یک روز صحبت هم درمورد آن باز مشکل حل نمی‌شود باید کارشناسان علوم مختلف همچون جرم شناسی، حقوق، جامعه‌شناسی، روانشناسی و علوم فوتبال و ورزش حضور داشته باشند تا در وهله اول بفهمیم که مشکل اصلی فوتبال ما کجاست تا بعد از آن به دنبال راهکار باشیم. امروز زخم فوتبال ما آنقدر عمیق است که با یک چسب خونش بند نمی‌آید. باید به دنبال حل عمقی این مشکل باشیم.
محمد فنایی، کارشناس داوری فوتبال: عمیقا متاسفم!
محمد فنایی، کارشناس داوری، درخصوص فضای ملتهب این روزهای فوتبال کشور گفت: من به عنوان یک فوتبالی و مربی که سال‌ها در میادین بوده‌ام، باید تأسف خودم را عمیقانه ابراز کنم. دلیلش هم این است که ما فوتبال‌مان را به عنوان یک فوتبال حرفه‌ای قلمداد می‌کنیم اما متاسفانه موضوع استرس، نگرانی‌ها و بداخلاقی‌ها در جامعه فوتبال ما هنوز که هنوز است ادامه دارد و این برای دیروز و امروز نیست. از آن روزی که فوتبال به سمت حرفه‌ای‌گری رفت و پول آنچنانی به مربی و بازیکنان پرداخت شد، قصد آنها فقط بردن به هر طریقی است.
او ادامه داد: من به همه مربیان و سرمربیان احترام می‌گذارم اما اعتقاد دارم که فدراسیون فوتبال ایران وقتی کلاس مربیگری می گذارد و تعدادی از بازیکنانی شاخص سرمربی می شوند، باید کلاس‌های مدیریتی و روانشناسی برای آنها برگزار کند. حداقل کشورهایی که صاحب فوتبال هستند و فرهنگ این ورزش را دارند الگو قرار دهیم. به نظرم ما بی نهایت عقب هستیم و به خودمان صدمه می‌زنیم. این در واقع خودزنی است.
فنایی افزود: مشکلات اعتراضی و بی‌حرمتی به همدیگر بسیار دیده می‌شود حتی بی‌حرمتی مربیان به بازیکنان خودشان و تماشاچیان را شاهد هستیم. اصلا انگار قرار نیست رحم کنیم. به هر حال داور، قاضی در میدان است و قضاوت خود را انجام می‌دهد؛ حال گاهاً اشتباهاتی وجود دارد که حتی جبران ناپذیر هم هست.
سخن آخر
با همه این تفاسیر امیدواریم که مسئولان، مدیران باشگاه‌ها، مربیان، بازیکنان و همه ارکان اصلی برگزاری مسابقات فوتبال وظایف خود را به نحو مطلوبی انجام بدهند تا کمتر شاهد اتفاقات تلخ و زننده در مستطیل سبز باشیم. 5/5
ویروسی علیه فوتبال!
اتحادیه فوتبال انگلیس اعلام کرد؛
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی