سخنی با نمایندگانِ امضاء کننده طرح تقسیم استان سیستان و بلوچستان

چندی قبل، 49 نفر از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی طرحی را مبنی بر تقسیم استان سیستان و بلوچستان امضاء کرده بودند که صرفاً توسط دو نفر از مجموعِ هشت نفر نماینده این استان، تهیه شده بود. ارائه این طرح و به ویژه امضاء یا تأئید آن توسط 47 نفر از نمایندگان محترم سایر نقاط کشور، برای بنده - به عنوان یک جامعه شناس ساکن و بومی این استان-، سؤالاتی را مطرح کرد که امید است این نمایندگان عزیز، نسبت آن توجه و تأمل کافی را مبذول دارند:

آیا تقسیم یک استان به 4 استان، کاری ساده و صرفاً فنی است که با امضای نمایندگان و حتی تصویب آن ها، دولت می تواند به راحتی آن را انجام دهد؟

آیا این سوال در افکار عمومی ایجاد نمی شود که چرا اکثریت (6 نفر یا 75 درصد) نمایندگان استان مذکور آن را امضاء نکرده اند؟

آیا این کار پشتوانه اجتماعی داشته یا به عبارتی، اکثریت مردم و نمایندگان اجتماعی یا فعالان مدنی استان آن را درخواست کرده بودند؟

آیا این طرح با شفافیت در معرض مباحث، نقطه نظرات و تضارب آراء متخصصین و نخبگان استان قرار گرفته بود؟

آیا این کار پشتوانه مطالعات علمی و به ویژه مطالعات اجتماعی و فرهنگی داشت؟ به عبارت دیگر، پیوست های لازم برای آن تهیه و در دسترس قرار گرفته بود؟

آیا حساسیت ها، پیچیدگی ها و شکاف های متعدد اجتماعی استان و به ویژه شکاف های قومی و مذهبی آن مدنظر قرار گرفته بود؟

آیا نقش و موضع وزارت کشور به عنوان متولی تقسیمات کشوری در آن لحاظ شده بود؟

آیا فرایندهای منطقی و قانونی برای تهیه و ارائه این طرح طی شده بود؟

آیا این طرح به توصیه مرکز پژوهش های مجلس بود یا حدأقل از مطالعات و نظرات آن در تهیه طرح استفاده شده بود؟

آیا ضرورت داشت در این شرایط حساس کشور و فشارهای داخلی و خارجی، فشار و چالشی دیگر بر اکثریت مردم این استان تحمیل شود؟

اصولاً این طرح و به ویژه در این شرایط، در اولویت چندم مردم این استان است و کدام مشکل مهم آن ها را حل می کند؟

این طرح چه جایگاهی در برنامه ها و قوانین توسعه دارد و نقشه راه آن برای رسیدن و یا کمک به توسعه استان یا منطقه چیست؟

آیا پیامدها و هزینه های سرسام آور اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی این طرح برای کشور و استان مدنظر قرار گرفته است؟ و نسبت به نقش آن در تشدید شکاف های قومی و مذهبی، و ایجاد چالش برای وحدت و همبستگی ملی، اندیشه لازم صورت گرفته است؟

و در آخر این که آیا از نظر سیاسی و جناحی، با توجه به اکثریت اصولگرای نمایندگان امضاءکننده، به هزینه های چنین طرحی برای این جناح و به ویژه با توجه به انتخابات آتی توجهی شده است؟

والسلام