بعد از پاک سازی کرونا، جهان با کندی به حالت عادی بر می گردد/ باز کردن پای بازیگران تازه وارد به فیلم و سریال ها ریسک است/بازیگر ها بیشتر در معرض تهدید کرونا هستند

افشین نخعی بازیگر سینما و تلویزیون که در آثاری چون «پدر آن دیگری»، «عقاب صحرا»، «بچه مهندس»، «هم پیمان»، «بیابان عشق» و «پرونده های مجهول»  حضور داشته در خصوص فعالیت های اخیرش به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: سال 99 از لحاظ حرفه ای خوب نبود به این دلیل که فیلم های تولید شده سال 98 اکران نشد و فیلم هایی که قرار شد بعد از جشنواره در نوبت اکران قرار بگیرند نیز تکلیف و آینده خوبی نداشتند. بنابر این هیچ کدام از تهیه کنندگان خصوصی ترغیب نمی شدند تا فیلم سینمایی بسازند علاوه بر آن نیز 6 ماه اول سال بسیاری از همکاران در فیلم ها و سریال های تلویزیونی دچار تعلل بودند چرا که هیچ آگاهی از این قضیه نداشتند که قرار است چه اتفاقی رخ دهد.

او افزود: من به شخصه حدود 8 ماه فعالیت کاری نداشتم و دلیل آن نیز فقط به خاطر این بود که شرایط اصلا خوب نبود. اما بعد از آن شروع به کار کردم و درست چند روز گذشته پروژه به اتمام رسید. در حرفه ما و صنف بازیگری محدودیت هایی وجود دارد و آن این است که بازیگران نمی توانند از ماسک استفاده کنند و این در حالی است که در لوکیشن های کوچک و درها و پنجره های بسته مجبور به کار کردن بودیم که این کار را تا حدودی سخت می کرد و خطر ابتلا به بیماری کرونا ما را تهدید می کند. 

این بازیگر در این خصوص که چه پیش بینی در حرفه خود برای سال آینده دارد بیان کرد: امیدوارم دست و پای کرونا بسته شود و از میان برداشته شود. من گمان می کنم واکسن کرونا تا حدودی کمک کننده است و باعث می شود این ویروس هر چه سریع تر نابود شود  اما کار سینما و تلویزیون تا چند سال از پاک شدن جوامع از ویروس کرونا به روز اول خود بر نمی گردد چرا که در این مدت زمان کرونایی خیلی ها با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرده اند و حتی عده ای نان شب ندارند درواقع تا این افراد بخواهند چاله های زندگی خود را پر کنند حدود چند سال طول می کشد تا به حالت اول برگردند.

او در این باره که کرونا در حرفه هنر علاوه بر ضرر زدن وجه مثبتی هم داشته است یا خیر تصریح کرد: خیر، من هنوز وجه مثبتی از این ویروس منحوس ندیده ام. به نظر من باید با توجه به شرایط پیش آمده مردم نسبت به همدیگر مهربان تر شده باشند اما متاسفانه هنوز چنین چیزی در جامعه حاکم نشده است و من تا کنون شاهد چنین چیزی نبوده ام. البته رابطه ما در سینما و تلویزیون یک رابطه حسنه است اما رابطه بهتر ومثبت تری مشاهده نمی کنم.

نخعی در این خصوص که ما در 8 سال اخیر تا کنون به لحاظ جایگاه هنری رشد مثبتی داشته ایم یا خیر بیان کرد: در 8 سال گذشته یعنی از پیروزی انقلاب تا کنون سینما و تلویزیون به لحاظ تجهیزات، فن فیلم سازی و در کنار آن جوایز خارجی رو به پیشرفت است. اما این پیشرفت در طول این 8 سال اخیر به خاطر کم توجهی مسئولین به جامعه هنر کمی از سرعت آن کاسته شد.

او در پاسخ به این سوال که در سال آینده مسئولان سینمایی باید چه مسائلی را در اولویت قرار دهند تصریح کرد: میخواهم گریزی به سلسله مراتب نیاز ها از نظر آبراهام مزلو بزنم  او نیاز های انسان را به 5 قسمت طبقه بندی کرده است که طبقه اول آن فیزیولوژیک طبقه دوم نیاز به امنیت است و طبقه سوم نیاز به ارتباط و طبقه چهرم نیاز به احترام و طبقه آخر نیاز به خودشکوفایی است و برای اینکه از هر طبقه به طبقه دیگر برویم باید نیاز هایمان در آن طبقه کاملا ارضا شود به نظر من فیلمسازی یک نوع خلق است و نیازمند این است که افرادی که دست اندر کار  حرفه فیلمسازی هستند به طبقه خودشکوفایی برسند.

او ادامه داد: دولت آینده هم به خاطر اینکه مشکلات زیادی را باید حل کند بعید است که در سال اول بخواهد به طبقه 5 یعنی به خودشکوفایی که اهالی هنر در آن هستند برسد اما تنها امیدی که دارم این است که حداقل در طبقه اول یعنی در نیاز های فیزیولوژیک با اهالی هنر برسد چرا که ما در سینما و تلویزیون خانواده بزرگی هستیم که یک تعداد انگشت شماری از آن ها دستمزد های خوبی می گیرند و اتفاقا من از این بابت خوشحال هم هستم  چرا که عده ای از آن ها دوستان من و مورد پسند مردم هستند به این دلیل مبلغ خوبی دریافت می کنند. به طور کل این جامعه بزرگ به غیر از چند نفر به سختی زندگی می کنند و من توقع دارم دولت آینده بیشتر حواسشان به قشر های گوناگون باشد تا بتوانند در کار هنر پیشرفت کنند و به خودشکوفایی برسند.

او در این خصوص که آثار سینمایی ایران را در این چند سال چطور ارزیابی می کند آیا خوب بوده است یا بد خاطرنشان کرد: به نظر من آثار سینمایی در این چند سال عالی بوده است و آن هم به خاطر هوش و ذکاوت هنرمندان عزیزی بوده است که در این عرصه فعالیت می کنند. ما در بسیاری از جشنواره های معتبر بین المللی در سال های گذشته حرف برای گفتن داشته ایم و از این بابت بسیار خورسند هستم خود من سال گذشته قبل از اینکه کرونا وارد کشور شود در یک فیلم سینمایی به نام « ما که هستیم؟» ایفای نقش کرده ام که این فیلم سینمایی تا الان  در 3 جشنواره در کشور آمریکا، هلند و یوپین مورد توجه قرار گرفته و برگزیده شده است که این باعث افتخار است.

نخعی در این باره که چرا ما با وجود این همه بازیگر بیشتر از بازیگر های تکراری استفاده می شود اظهار کرد: واقعیت این است که کارگردان ها و تهیه کنندگان نمی توانند هزینه های سنگین و چند میلیاردی را متقبل شوند و پای بازیگران یا هنرمندان تازه کار و چهره جدید را به پروژه خود باز کنند چرا که ممکن است فیلم به فروش نرود و مردم آن را قبول نکنند به همین دلیل بازیگری مانند تمام حِرَف نیاز دارد که افراد از جای کم شروع به فعالیت کنند و زحمت بکشندتا به مرور بالا بیایند و بتوانند نقش های بهتری در دست داشته باشند.

او ادامه داد: درواقع این مثال در ذهن میاید که فردی کارخانه دار است و دوستی به او پیشنهاد می دهد که فرزندش که به هیچ وجه سر از کارخانه داری در نمی آورد رییس شود مسلما این اتفاق نخواهد افتاد چرا که کارخانه از دست می رود. سینما هم دقیقا همین گونه است و از همین قانون پیروی می کند و باید بر اساس آموزش وارد این حرفه شوند. در حال حاضر هر ستاره ای که به صورت تازه وارد به جمع ستاره ها و سلبریتی ها پیوسته است قطعا از مسیر درست آمده  و سواد و هوش آن را دارد درواقع هیچ بازیگری به چشم نمی اید که از همان اول ستاره شده باشد.

او در پاسخ به این سوال که برنامه اش برای سال جدید چیست آیا اثری در دست دارد یا خیر گفت: خیر، فعلا هیچ کاری جز «صبح آخرین روز» که به پایان رسید ندارم. راستش فعلا نمی دانم چه چیزی قرار است پیش بیاید من که همیشه آماده هستم و علاوه بر من در این حرفه همکاران همیشه آماده یک پیشنهاد خوب هستند و من نیز از این قضیه مستثنی نیستم و امیدوارم که اتفاقات خوبی رخ دهد.