حامد بهداد از تاثیر بهروز وثوق بر سینمای ایران گفت/از بازی در «قصرشیرین»، «گیجگاه» تا «می خواهم زنده بمانم»/ «ارایش غلیظ» انتخاب آقای بازیگر

به گزارش برنا، به دنبال جدیدترین بازی حامد بهداد در سریال «می خواهم زنده بمانم» فریدون جیرانی در «کافه آپارات» با او به گفت و گو نشست.

در این گفت و گو حامد بهداد «آرایش غلیظ» را از کارهای خوبی دانست که در آن بازی کرده است و در مورد کار با حمید نعمت اله  گفت: قلندر مزاجی نعت اله به من جسارت و شجاعت کار می داد. این فیلم وضعیت جامعه ما را به نوعی نشان می دهد. این فیلم به طرز کمیکی میل به از بردن آدم ها دارد و به طرز وقیحی اخلاق را زیرپا می گذارد. حمید به صورتی طنازانه این جهان را به نمایش می گذارد.

وی با انتقاد از جهان کنونی اضافه کرد: «این فیلم اشاره به اقتصاد ورشکسته دارد که با وقاحت تمام بی اخلاقی می کنند و آدم های دیگر را به منجلاب می برند.

حامد بهداد افزود:در این جامعه دروغ و ریاکاری نهادینه شده و شامل جامعه هنری و سینمایی هم شده و این ریاکاری به شدت بین ما دیده می‌شود. اما جامعه هنری آینه جامعه خودش است. اگر ریاکاری در ما دیده می‌شود ما آینه ‌ایی از جامعه بزرگتر هستیم.

وی در پاسخ به سوال جیرانی در مورد اظهار نظر هنرمندان در جریانات گوناگون گفت: در وهله اول تولید کار هنری در تمامی زمینه ها اهمیت دارد یعنی موسیقیدان باید موسیقی تولید کند، فیلمساز فیلم بسازد و.. همه این ها باعث تولید فکر می شود. اما عده ای بخواهند  سازمان یافته اعتماد به نفس جامعه ایی را بگیرند به اسم اینکه سلبریتی و بیسواد هستند کاذب است.

حامد بهداد با تفکیک هنرمند و سلبریتی از یکدیگر تاکید کرد: همه حق نظر دارند و فقط باید مراقب بود این نظرات براساس نیاز واقعی جامعه باشد درست، مردمی و نیاز حقیقی جامعه باشد و از پیش تحت تاثیر اهداف خاص قدرت نباشد. ما نیازمند اصالت معنا در هر پدیده ای هستیم.

بازیگر سریال «می خواهم زنده بمانم» در ادامه جامعه هنری را در یک سردگمی دانست که هنرمندان نمی دانند چه می خواهند و اضافه کرد: برای زدن جامعه هنری هر کاری می‌کنند اما سینما تئاتر و هنرمندان منعکس کننده جهان پیرامونشان هستند. اگر ما دچار ریاکاری شدیم حتما جامعه، قبل از ما ریاکاره. هر گناهی گردن ما هنرمندان نوشته شده ما انعکاس جامعه هستیم هرکسی می‌‌خواهد درباره ما بنویسد ابتدا درباره خودش نوشته است.

وی مردم را در برخورد با هنرمندان به دو گروه تقسیم کرد و گفت: یک گروه بر روی خودشان و طلبکاری از دیگران کار کرده اند و اصالت را می شناسند. کتاب خوانده اند و به ادبیات کهنشان پایبندند. اما گروه دیگر خشمگین هستند و یا به گروهی وابسته اند. این دسته به شدتتوهین می‌کنند و به شدت مشغول تبلیغات سو علیه هنرمندان خودشان هستند.  در کامنت های  مردم فقط توهینه، فقط خشمه. خوشحال نیستند،عصبی‌اند.

بازیگر «قصر شیرین» ادامه داد:جامعه قبلا روشنفکر داشت اما الان جامعه هنری و فرهنگی ما به شدت گیجه و اصلا نمی‌داند چه می‌خواهد و گفتمانی در جامعه ‌وجود ندارد. در این جامعه گیج هنرمند باید به فردیت خودش اتکا کند و دستش را بگذارد در دست دوستان و یاران موافق و اگر به جهان هنرمندانه خودش راه پیدا کند حتما دستاوردهای زیبایی خواهد داشت.

وی افزود: من برای «سدمعبر» حتی در جشنواره فجر نامزد نشدم. در اوایل کار شاید نیاز به تشویق و توجه بیشتری داشتم. اما من جان‌سختم. سختی هایی که من کشیدم خیلی بیشتر از جایزه ندادن چندتا داور هست. خود بازیگری و نفس بازیگری و توسط مردم دیده شدن و لبخند دریافت کردن اینقدر برایم عظیمه که یک سال دوسال حتی بیست سال جایزه نگرفتن مقابلش هیچی نیست.

وی با یادآوری جشن منتقدین گفت: بهمن ماه در جشن منتقدین وقتی برای «قصر شیرین» جایزه گرفتم، موبایلم که یادداشت مادرم در آن بود را جا گذاشتم و از هوتن شکیبای نازنین خواستم گوشی من را بیاورد و فردایش زنگ زدم و از او عذرخواهی کردم که نکند شائبه پیش بیاید که خدایی نکرده زبانم لال قصد جسارت به او را داشتم و خدایی ناکرده من به نسل بعد خودم حسادت کرده‌ام چون ممکن بود این شائبه پیش بیاید چون در جشنواره فجر هوتن شکیبا جایزه گرفته من این کار را کرده‌ام. ما رفیقیم و فقط‌ در آن لحظه کاری ازش خواستم. بعد از برخوردهای بعضی بازیگران نسل‌های قبل با خودم تصمیم گرفتم بازیگران و نسل های بعد خودم را مورد محبت قرار بدهم.