کشف «حلقه گمشده» در درمان کرونا/ چرا بعضی از بیماران کرونایی بهبود یافته و بعضی جان می‌بازند؟

به گزارش گروه روی خط رسانه‌های برنا، یک مقاله تحقیقاتی تازه منتشر شده، مشخص می‌کند چه چیزی می‌تواند «حلقه گمشده» در علت بهبودی برخی از بیماران کرونایی و یا مرگ سایرین باشد.

یک تیم متشکل از هشت محقق دانشگاه کالیفرنیا اعلام کرد، یک نشانگر زیستی پلاسمای خون در بیماران کرونایی بستری شده در بیمارستان، نه تنها می‌تواند شدت سندرم دیسترس تنفسی بزرگسالان (ARDS) را پیش بینی کند، بلکه تحقیقات بیشتر ممکن است منجر به مهار پیشرفت شود.

محققان در درجه اول دریافتند که چهار ترکیب در خون بیماران کرونایی، ارتباط زیادی با این بیماری دارد. طبق مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی، ARDS، با تجمع مایعات در ریه‌ها، دومین علت اصلی مرگ در بیماران کووید-۱۹ در کنار ذات‌الریه ویروسی است.

سیندی مک رینولدز، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: نتایج مختلف از عفونت‌های ناشی از ویروس کرونا از نظر سلامت انسان وحشتناک، اما از نظر تحقیق جذاب است. داده‌های ما یک سرنخ مهم برای کمک به تعیین میزان تاثیر کووید-۱۹ فراهم می‌کند. در ابتدا ما بر روی پاسخ ایمنی و مشخصات سیتوکین به عنوان عوامل مهم در شدت تمرکز کردیم، اما با توجه به آنچه اکنون از مطالعه خود و دیگران در این زمینه می‌دانیم، واسطه‌های چربی ممکن است حلقه گمشده برای پاسخ دادن به سوالاتی از قبیل اینکه چرا بعضی افراد بدون علامت هستند و برخی دیگر جان می‌بازند؟ یا چرا برخی از بیماری‌ها به سرعت برطرف می‌شوند در حالی بیماران کرونایی تا مدت‌ها رنج می‌برند؟ باشد.

هموک محقق دیگر این مطالعه می‌گوید: فرضیه مطرح شده در این مقاله این است که از آنجا که لکوتوکسین‌ها با بیماری جدی و مرگ در انسان و سگ همراه بوده و علائم آن مربوط به سندرم دیسترس تنفسی بزرگسالان است، این ترکیبات نشانگر‌های زیستی درگیری ریوی در کووید-۱۹ هستند. ما همچنین فکر می‌کنیم تبدیل لوکوتوکسین به لکوتوکسین سمی دیول است که باعث ادم ریوی و دور عروقی می‌شود و این می‌تواند منجر به عوارض تنفسی شود؛ بنابراین لکوتوکسین‌ها و دیکول‌های لکوتوکسین شاخص‌های تنفسی در بیماران کرونایی به عنوان نشانگر‌های زیستی پلاسما هستند. همچنین اگر ما بتوانیم از طریق استفاده از آن، اپوکسید محلول هیدرولاز را مهار کنیم، آن‌ها راهی برای کاهش ARDS در کووید-۱۹ خواهند داشت. آنزیم تنظیم کننده درگیر در متابولیسم اسید‌های چرب حلال سیستم ایمنی است.

پروفسور جان ایمیگ، مدیر و دانشمند برجسته دانشکده پزشکی ویسکانسین که در این مطالعه نقش نداشت، گفت: همه گیری کووید-۱۹ نشان داده است که ویروس کرونا ممکن است عواقب مرگباری داشته باشد. پریشانی ریه دلیل اصلی بروز این بیماری است.

مک رینولدز و همکارانش لیپید‌هایی به نام دیکول‌های لوکوتوکسین را در خون بیماران کرونایی شناسایی کردند که می‌توانند به عنوان نشانگر زیستی برای آلودگی ریه عمل کنند، دیول‌های لوکوتوکسین می‌توانند مسئول بروز این اتفاق در ریه بیماران مبتلا به کووید-۱۹ باشند. جالب اینجاست که این نشان می‌دهد روش‌های درمانی برای کاهش دیول‌های لوکوتوکسین می‌توانند ناراحتی ریه را درمان کنند و از مرگ بیماران کرونایی جلوگیری کنند.

پروفسور د. دانیل جونز از گروه بیوشیمی و زیست شناسی مولکولی دانشگاه ایالتی میشیگان و مدیر طیف سنجی جرمی تسهیلات تحقیقاتی دانشگاه نیز گفت: یافته‌های ارائه شده در این مقاله توجه مهمی را به نقش متابولیت‌های اکسیلیپین در عفونت‌های کووید-۱۹ نشان می‌دهد. به طور برجسته، متابولیت‌های شناخته شده به عنوان DiHOMEs که قبلا در التهاب ریه نقش داشته‌اند، نوید می‌دهند که توانایی بالقوه آن‌ها را برای پیش بینی نتایج در بیماران کرونایی و راهنمایی مداخلات درمانی و شاید رژیم غذایی مفید برای جمعیت‌های انسانی دارند.

گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد اگرچه سطح سیتوکین پیش التهاب در بیماران کرونایی شدید، افزایش می‌یابد، اما آن‌ها کمتر از سطح معمول در ARDS غیر کووید هستند که نشان می‌دهد عوامل اضافی منجر به نتایج شدید در برخی از بیماران می‌شود. یکی از مسیر‌های اصلی تنظیم پاسخ ایمنی به عفونت‌ها، آزاد سازی واسطه‌های چربی نظارتی است که دارای عملکرد‌های دوگانه التهابی هستند.