نویسنده‌ها هنوز برای دیالوگ‌نویسی شخصیت‌هایی از جنوب شهرها به سراغ ادبیات دهه ۱۳۴۰ می‌روند

علی قوی‌تن کارگردان و نویسنده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: به نظر من حدود 10 سال است که دیالوگ‌ها در سینما و تلویزیون ما بسیار سطحی و ساده شده‌اند و گرایش فیلمنامه‌نویس‌ها به سمتی رفته که به هر قیمت بتوانند نظر تماشاگر را جلب کنند.

قوی‌تن خاطرنشان کرد: برنامه‌ها و سریال‌های تلویزیونی هم همین وضعیت را دارند و مدام شاهد بیان دیالوگ‌هایی هستیم با محتوای فیلم یا سریال هیچ ارتباطی ندارند و متأسفانه همه به سمتی رفته‌اند که به هر نحو می‌خواهند با کنار زدن برخی مسائل بدون هیچ اصولی مخاطب جذب کنند. شخصیت‌پردازی و تعریف موقعیت و فضا اصلاً در بسیاری از آثار سینما و تلویزیون‌مان معنایی ندارند و فکر می‌کنم دلیل اصلی این اتفاق به مسائل مالی و اقتصادی برمی‌گردد.

او افزود: فیلمنامه‌نویس و دیگر عوامل فیلم‌ها هنوز دستمزد 20 سال قبلشان را دریافت می‌کنند و این در حالی است که بالا رفتن قیمت‌ها بر هیچ‌کس پوشیده نیست و هزینه تولید چند برابر شده است. چند برابر شدن هزینه تولید باعث شده بسیاری از مسائل اصولی کنار گذاشته‌ شود و فیلمساز فقط به ساخت یک اثر و در نهایت تلاش برای فروش مناسب روی آورد.

کارگردان فیلم سینمایی «سنجاقک‌های برکه سبز» تصریح کرد: گاهی مواقع ما از آن سوی بوم می‌افتیم و می‌بینیم به جای سخیف بودن همه جمله‌هایی که بازیگران به زبان می‌آورند جملاتی قصار و سنگین هستند که این هم از نابلدی نویسنده نشأت می‌گیرد. دیالوگ‌ها باید مختص کاراکترها باشند و هر کاراکتر باید به نحوی شخصیت‌پردازی شده باشد که بتوان دیالوگ‌های او را در موقعیت‌های مختلف که قرار گرفته پذیرفت و این اصلا منطقی نیست که همه کاراکترها جملاتی قصار و دیالوگ‌هایی پرمحتوا بزنند.

این کارگردان در ادامه گفت: برخی مواقع ما می‌بینیم که نویسنده‌ از روی ناآگاهی برای برخی کاراکترها مثل شخصیت‌هایی از جنوب شهر، دیالوگ‌هایی می‌نویسد که بیشتر مربوط به دهه 50 است و این در حالی است که آن دوران گذشته و امروز در آن منطقه از شهر هم کسی اینگونه صحبت نمی‌کند. دلیل این اتفاق عدم تحقیق، پژوهش و شناخت است که تحقیق نکردن هم از نبود بودجه و همان مشکلات مالی نشأت می‌گیرد.

او در پایان اظهار داشت: نبود بودجه کافی و مشکلات مالی باعث شده بسیاری از فیلمسازان به کپی‌برداری روی آورند و این از ناآگاهی و عدم شناخت نویسنده نشأت می‌گیرد. نویسنده‌های ما باید تحقیق و پژوهش را جدی بگیرند و برای تعریف فضای هر منطقه از شهر یا شخصیت‌ها در موقعیت‌های مختلف اجتماعی به شرایطی که امروز حاکم است رجوع کنند و با ناآگاهی همان فضای چند سال پیش را تعریف نکنند. در دهه 1360 اگر فیلم‌های خوبی ساخته شد و کیفیت آثار بالا بود به مسئله تحقیق و پژوهش برمی‌گردد که ما می‌توانیم هنوز وضعیت اجتماعی آن روزها را از طریق آثار سینمایی درک کنیم. در آن زمان با وجود اینکه فیلمسازان و اهالی سینما تجربه امروز را نداشتند کیفیت فیلم‌ها بیشتر بود و اگر بخواهیم این موضوع را مورد بررسی قرار دهیم ریشه‌اش به همان مسئله بودجه کافی و هزینه‌های منطقی برمی‌گردد.